خاتمیت در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

خاتمیت در لغت و اصطلاح به چه معناست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ ختم نبوت
مدخل بالاترنبوت
مدخل اصلیختم نبوت
تعداد پاسخ۱ پاسخ

خاتمیت در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث ختم نبوت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی ختم نبوت مراجعه شود.

پاسخ نخست

خسروپناه

حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه در کتاب «کلام نوین اسلامی ج۲» در این باره گفته است:

معنای لغوی

«ختم در لغت به معنای پایان است [۱] و آنچه را که پایان بخش چیزی است؛ خاتم می‌خوانند. خاتم النبیین یعنی پایان بخش انبیا. همچنین چیزی که به منزله علامت پایان یافتن شیء یا مهر پایان چیزی باشد- تا از دخالت و ورود چیز دیگری بر آن جلوگیری کند- خاتم نامیده می‌شود.

بدین ترتیب برای ختم دو معنا ارائه شد:

  1. نخست معنایی که از مصدر فعل «ختم» گرفته شده و به معنای پیان یک چیز باشد
  2. دوم اثر برآمده از چیزی که بر پایان دلالت می‌کند.

در معنای نخست، خود اثر شیء مانند مهر پایان مفصود است و در معنای دوم، مقصود اثری است که بر پایان بخشنده مترتب می‌گردد؛ مانند امتناع بروز تغییر و تبدیل در آنچه مهر پایان خورده است[۲].

معنای اصطلاح قرآنی

این واژه به معنای ختم نبوت به طور کاملا صریح، در آیه ۴۰ سوره احزاب ذکر شده است. کاربردهای دیگر آن در قرآن عبارت است از: مهر نهادن و قفل زدن بر دل کفار: سوره بقره، آیه۷ و سوره انعام، آیه ۴۶؛ همچنین نهادن مهر سکوت بر زبان برای جلوگیری از سخن گفتن شخص و شهادت گرفتن از دست و پاهای او در قیامت: سوره یس، آیه۶۵؛ تهدید پیامبر بر مهر نهادن بر دل او در صورت تخلف از حق: سوره شوری، آیه۲۴؛ مهر نهادن بر دل و گوش هواپرستان و گمراهان: سوره جاثیه، آیه۲۳؛ همچنین علامت دست نخوردگی شراب ویژه بهشتیان: سوره مطففین، آیه۲۵ و ۲۶.

بدین ترتیب، معنای ختم همان معنای پایان یافتن، در مقابل آغاز و ابتداست که خود نتیجه نهایت و کمال آن چیز می‌باشد[۳] پس اطلاق خاتم انبیا بر پیامبر اسلام(ص) بع معنای پایان بخش بودن ایشان بر سلسله انبیای الهی و کمال نبوت با ارسال ایشان است[۴].

البته تلفظ خاتِم به کسر تاء نیز به معنای پایان دهنده بوده و خاتَم با فتح تاء به معنای کسی است که نبوت با او به پایان رسیده است[۵] پس از او، پیامبری نخواهد آمد و شریعت او تا قیامت برقرار و باقی است[۶] این همان مهناست که در آیه چهلم سوره احزاب ذکر شده است»[۷].

منبع‌شناسی جامع ختم نبوت

پانویس

  1. لغتنامه دهخدا، ج۶، خاتم.
  2. احمد بن یوسف، عبدالدائم، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۸۹.
  3. التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، سید حسن مصطفوی، ج۳، ختم.
  4. کشف الاسرار و عدة الابرار، ج۸، ص۶۲ و ۶۳، ابوالفضل رشیدالدین میبدی «خواجه عبدالله انصاری»، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۱ش.
  5. تفسیر تبیان، شیخ طوسی، ج۸، ص۳۴۶، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
  6. مجمع البیان، ج۴، ص۴۳۷ و ج۸، ص۵۶۷، فضل بن حسن طبرسی، بیروت، دارالمعرفة؛ طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان، ج۱۶، ص۳۲۵.
  7. خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی ج۲، ص۲۷۷ تا ۲۷۹.