شریح بن حارث قاضی در معارف و سیره حسینی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث شریح بن حارث قاضی است. شریح بن حارث قاضی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: شریح بن حارث قاضی در نهج البلاغه - شریح بن حارث قاضی در تاریخ اسلامی - شریح بن حارث قاضی در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردشریح بن حارث قاضی قاضی معروف کوفه که وابسته به امویان بود.
مقدمه
شریح بن حارث، در اصل یمنی بود و در زمان عمر به قضاوت کوفه منصوب شد و مدّت ۶۰ سال این شغل را داشت، جز در ایّام عبد الله زبیر که سه سال این کار را ترک کرد و در ایّام حجّاج، دست از این کار کشید و خانه‌نشین شد تا زمان مرگش در سال ۹۷ یا ۹۸ هجری، که عمرش بیش از صد سال بود. در زمان علی (ع) هم مدّتی بر منصب قضاوت بود. وقتی امام، وی را به این منصب گماشت، بر او شرط کرد که هیچ حکمی را اجرا نکند مگر آنکه آن را بر آن حضرت عرضه کند[۱]. علی (ع) یک بار بر او خشم گرفت و از کوفه بیرونش کرد. وی طبع شعر هم داشت و شوخ‌طبع بود[۲]. وقتی ابن زیاد در کوفه، هانی بن عروه را دستگیر و در قصر با او بدرفتاری کرد، هواداران هانی در بیرون، به فکر این که او را کشتند، سر و صدا راه انداختند. شریح قاضی به امر ابن زیاد بیرون قصر آمد و شهادت داد که هانی زنده است، تا جمعیت هوادار او متفرّق شوند[۳]. معروف است که وی به دستور عبید الله زیاد، فتوا داد که چون حسین بن علی (ع) بر خلیفۀ وقت خروج کرده است، دفع او بر مسلمانان واجب است. چهرۀ شریح قاضی، به عنوان عالم وابسته به دربار ستم و در خدمت زور و تزویر شناخته می‌شود و همیشه برای کوبیدن حق، از چهرۀ افراد مذهبی و موجّه که مردم حرفشان را می‌پذیرند استفاده می‌کنند. شریح نیز در منصب قضاوت بود و چنین سوء استفاده‌ای از موقعیّت او به نفع حکومت جور انجام گرفت[۴].
منابع
پانویس
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۶.
- ↑ بحار الأنوار، ج۴۲، ص۱۷۵. حالات مفصل او را در همین مأخذ مطالعه کنید.
- ↑ مروج الذهب، ج۳، ص۵۷.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۶۶.