رکوع

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

رکوع: خم شدن به عنوان بندگی در پیشگاه خدا یا ادای احترام و تعظیم. یکی از واجبات نماز "رکوع" است، یعنی خم شدن نمازگزار به حدّی که دست‌ها به زانوها برسد، سپس خدا را تسبیح بگوید. رکوع، نشانه تواضع و بندگی و تعظیم در پیشگاه خداوند است. در قرآن نیز آمده است که همراه رکوع‌کنندگان در پیشگاه خدا رکوع کنیدوَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ[۱]. چون در هر رکعت از نماز، یک بار رکوع انجام می‌گیرد، به این جهت به آن "رکعت" گفته می‌شود[۲].

منابع

پانویس

  1. «و نماز را برپا دارید و زکات بدهید و با نمازگزاران نماز بگزارید» سوره بقره، آیه ۴۳.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.