بنی عمرو بن نعمان

بنی عمرو (شملة) بن نعمان

این طایفه را از کهلانیان^[۱] و از شاخه‌های بنی معاویة بن کنده گفته‌اند و از انتساب ایشان به عمرو بن نعمان بن عمرو بن وهب بن ربیعة بن معاویة بن حارث بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثور بن مرتّع بن معاویة بن کندة بن عفیر خبر داده‌اند^[۲]. از عمرو بن نعمان با نام یا صفت «شمله» نیز یاد شده است^[۳]. از این طایفه جز آنکه ابن کلبی (م ۲۰۴) آنان را از بطون بنی معاویة بن کنده بر شمرده^[۴]، و أرنبه یا همان زرقاء بنت موهب بن نمران بن عمرو بن نعمان بن موهب بن حارث الولّاده –از مادر بزرگ‌های مروان بن حکم- از فرزندان آنها به شمار رفته^[۵]، اطلاعی به دست نیامده است^[۶].^[۷]

منابع

حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

پانویس

↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۶.
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۸.
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۸.
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۸.
↑ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۵۷، ص۲۳۳.
↑ ضمن این که یعقوبی نیز از فردی به نام سعید بن عمرو بن نعمان بن وهب به عنوان یکس از سران جاهلی کنده که بنی حارث بن معاویة بن عمرو بن زید بر گرد او فراهم آمده بودند، یاد کرده که به نظر می‌‌رسد او نیز از رجال و بزرگان این قوم باشد. (یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۱۶)
↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

[1] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۶.

[2] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۸.

[3] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۸.

[4] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۸.

[5] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۵۷، ص۲۳۳.

[6] ضمن این که یعقوبی نیز از فردی به نام سعید بن عمرو بن نعمان بن وهب به عنوان یکس از سران جاهلی کنده که بنی حارث بن معاویة بن عمرو بن زید بر گرد او فراهم آمده بودند، یاد کرده که به نظر می‌‌رسد او نیز از رجال و بزرگان این قوم باشد. (یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۱۶)

[7] حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]