تیمم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

کسی که برای وضو یا غسل، دسترسی به آب ندارد، یا آب برای او ضرر دارد یا فرصت اندک است، لازم است به جای وضو یا غسل، تیمّم کند، یعنی کف دست‌ها را بر خاک بزند، سپس بر پیشانی و پشتِ دست‌ها بکشد. به آن تیمّم بدل از وضو یا بدل از غسل گفته می‌شود و به جای طهارتی محسوب می‌شود که شرط عبادت است و با آب و وضو و غسل به دست می‌آید.

تیمّم در قرآن نیز آمده است: ﴿...وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ...[۱]؛ ﴿...وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ مِنْهُ... [۲].[۳]

تیمم

زمانی که آب برای وضو یا غسل نباشد یا آب برای انسان ضرر داشته باشد. لازم است فرد برای انجام اعمال عبادی تیمم بگیرد. درباره تیمم نقل شده عمار یاسر در سفر جنب شد و به آب دسترسی نداشت. پیامبر(ص) از وی پرسید چه کردی؛ گفت در خاک غلت زدم. پیامبر(ص) فرمود: آن‌گونه که الاغ غلت می‌زند؛ بعد فرمود: چرا این‌گونه عمل نکردی؟ حضرت دو دستش را به زمین زد و بعد پیشانی‌اش را با انگشتانش مسح کرد و با دو کف دست پشت یکی را با دیگری مسح کرد[۴]. اگر آب ضرر داشته باشد، مانند هوای سرد[۵] یا شخص مریض باشد[۶]، نباید غسل کند. اگر آب به اندازه کافی نباشد و برای تشنگی لازم باشد هم باید تیمم کند[۷]. در چاه آبی که دیگران از آن استفاده می‌کنند، نمی‌توان غسل کرد[۸]. در سفر اگر گرفتن وضو باعث خطر جانی شود، لازم است شخص تیمم کند[۹]. تیمم، بدل از وضو یا غسل است؛ چه غسل جنابت باشد چه حیض و نفاس و مانند آنها. در نقلی آمده یکی از یاران پیامبر(ص) مریض بود. هنگامی که مجروح بود، جنب شد. به او گفته شد غسل کند. او بعد از غسل دچار سرمای شدید شد و مرد. پیامبر(ص) فرمود: او را کشتند، خداوند آنان را بکشد؛ داروی سرگردانی پرسش است[۱۰].[۱۱].

منابع

پانویس

  1. «...و اگر بیمار یا در سفر بودید و یا یکی از شما از جای قضای حاجت باز آمد یا با زنان آمیزش کردید و آب نیافتید به خاکی پاک تیمّم کنید و بخشی از رخساره‌ها و دست‌هایتان را با آن مسح کنید...» سوره نساء، آیه ۴۳.
  2. «...و اگر بیمار یا در سفر بودید و یا از جای قضای حاجت آمدید یا با زنان آمیزش کردید و آبی نیافتید به خاکی پاک تیمّم کنید، با آن بخشی از چهره و دست‌های خود را مسح نمایید...» سوره مائده، آیه ۶.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.
  4. شیخ صدوق، من ‎لایحضره ‎الفقیه، ج۱، ص۱۰۴. صدوق بعد از نقل این خبر، روش گرفتن تمیم بدل از غسل را متفاوت بیان کرده و گفته دو بار باید این عمل را تکرار کند.
  5. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج‌۳، ص۶۷.
  6. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج‌۳، ص۶۸.
  7. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج‌۳، ص۶۵.
  8. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج‌۳، ص۶۵.
  9. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج‌۳، ص۶۴.
  10. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج‌۳، ص۶۸؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج‌۱، ص۱۰۷؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج‌۱، ص۱۸۴. در دو کتاب اخیر آمده وی مبتلا به آبله بود.
  11. ذاکری، علی اکبر، سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۵۰