بحث:عباس بن علی بن ابی‌طالب
مقدمه
حضرت اباالفضل، عباس بن علی(ع) فرزند حضرت امیرالمؤمنین(ع) است. مادرش فاطمه کلابیه (ام البنین) بود. در روز ۴ شعبان سال ۲۶ هجری در مدینه به دنیا آمد. در حادثه کربلا او و سه برادر دیگرش حضور داشتند و جان خود را فدای امام حسین(ع) کردند. عباس(ع) در کربلا به عنوان پرچمدار سپاه سیدالشهدا(ع) بود.
چهره‌ای زیبا و قامتی رشید و شجاعتی کم‌نظیر داشت. به او قمر بنی هاشم نیز می‌‌گفتند. نقش او در حادثه عاشورا بسیار مهم بود و وجودش مایه خاطر جمعی اهل‌بیت و موجب هراس دشمنان می‌شد. در روز عاشورا وقتی به فرمان امام، برای آوردن آب برای کودکان تشنه حرم به فرات رفت، در محاصره انبوه سپاه دشمنان قرار گرفت و در نبردی حماسی دست‌هایش قطع شد، سپس همان جا به شهادت رسید. وقتی وارد فرات شده بود، با آنکه تشنه بود، ولی به یاد تشنگی امام حسین(ع) و کودکان افتاد و آب ننوشید و تشنه لب شهید شد. از این رو او را مظهر وفا و جوانمردی گویند.
در روایات و زیارت‌نامه‌ها از او به بزرگ‌ترین صفت‌ها ستایش شده است. مرقد او به فاصله نزدیکی از حرم سیدالشهدا(ع) قرار داد و دارای صحن و گنبد طلا و زوار فراوان است[۱].
مقدمه
قمر بنی هاشم ماه بنی هاشم. این لقب را امام حسین (ع) هم به عباس می‌گفت.
از جمله هنگام عزیمت از مدینه به سوی مکّه پس از امتناع از بیعت کردن، وقتی همۀ خاندان عصمت سوار بر محمل شدند، امام ندا داد: «اين اخي؟ اين كبش كتيبتي، اين قمر بني هاشم». عباس هم پاسخش داد: «لبّيك، لبّيك يا سيّدي!»[۲]. این لقب را به خاطر زیبایی و چهرۀ دلارای ابا الفضل (ع) به او داده بودند[۳].
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۴۵.
- ↑ معالی السبطین، ج۱، ص۲۲۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۸۶.