مفهوم باب در لغت و اصطلاح چیست؟ (پرسش)
| مفهوم باب در لغت و اصطلاح چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
مفهوم باب در لغت و اصطلاح چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین دکتر احمد عابدی، در مقاله «مدعیان و منکران بابیت و مهدویت» در این‌باره گفته است:
- « این واژه در عربی به معنای "در" ( محل ورود و خروج) به کار می‌رود. راغب اصفهانی می‌گوید: محل دخول و ورود به چیزی را باب می خوانند؛ مانند باب المدینه یا باب البيت و قرآن کریم نیز آن را در این معنا به کار برده است.[۱]. بنابراین، باب به معنای چیزی است که با آن می‌توان به چیز دیگر رسید؛ برای مثال: "« هذا العلم باب الى علم كذا أى به يتوصّل اليه"[۲] حدیث: " أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا " بدان معناست که به وسیله على(ع) می‌توان به شهر علم دست یافت.[۳] آنچه گذشت، نشان می‌دهد هر گاه کسی را "باب" شخصی معرفی می‌کنند، مقصود آن است که "دربان دعوت آن شخص" است. معنای "باب" در اصطلاح چنین است: کسی که به معصومان(ع) بسیار نزدیک است و در همه کارها یا کاری خاص، نماینده مخصوص آنان شمرده می‌شود. بنابراین، می‌توان وکیل یا نماینده شخص دیگر را "باب" نامید. در گذشته تمام وکیلان و سفیران ائمه(ع) را باب می‌خواندند. به تدریج این واژه با سوء استفاده مدعیان دروغین بابیت روبه رو شد و بار ارزشی‌اش را از دست داد. باب در روایات متعدد بر معصومان(ع) اطلاق گردیده است؛ مانند: "باب الحوائج الى اللّه"، "باب حِطَّه"، "باب مَدينة علم النبی(ص)"، "باب الحکمه" و "باب الله"[۴]. افزون بر این، چنان که ابن شهر آشوب می‌نویسد، جمعی از اصحاب ائمه(ع) باب آن بزرگواران بوده‌اند؛ مانند: رشید هجری ( باب سيد الشهدا(ع)[۵]، یحیی بن ام الطويل مطعمی ( باب حضرت سجاد(ع))، [۶] جابر بن یزید جعفی ( باب امام باقر(ع))[۷] و محمد بن سنان (باب امام صادق(ع))[۸]. علامه مجلسی نیز "باب الائمه (ع)" دانسته شده است.[۹] ادعاهای نادرست کسانی چون سید علی محمد باب، این واژه را از جایگاه واقعی‌اش دور و متروک ساخت؛ به گونه‌ای که امروزه کمتر به کار می‌رود و اغلب برای اشاره به کسانی که به دروغ خود را نماینده معصومان(ع) معرفی می‌کنند، استفاده می‌شود»[۱۰].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. رحیم لطیفی؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ يوسف، آیه ۲۵ : ﴿﴿« وَاسْتَبَقَا الْبَابَ ... وَأَلْفَيا سَيدَهَا لَدَى الْبَابِ » ﴾﴾ ؛ و هر دو به سوی در دویدند ... و آقای آن زن را نزدیک در یافتند، و انعام، آیه ۴۴ ﴿﴿« فَتَحْنَا عَلَيهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيءٍ »﴾﴾ ؛ درهای همه چیز از نعمت‌ها) را به روی آنها گشودیم
- ↑ این علم، وسیله به سوی فلان علم است؛ یعنی به وسیله این علم به آن علم دست می‌یابد.
- ↑ حسین بن محمد راغب اصفهانی، معجم مفردات الفاظ القرآن، ص ۶۲ و جواد سلیمانی، «پژوهشی پیرامون مقوله باب های اهل بیت لايت»، نشریه تاریخ در آینه پژوهش، شماره ۳۸
- ↑ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص ۱۹۹
- ↑ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب ج ۴، ص ۷۷
- ↑ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب ج ۴، ص ۱۷۶
- ↑ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب ج ۴، ص ۲۱۱
- ↑ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب ج ۴، ص ۲۸۰
- ↑ احمد عابدی، آشنایی با بحارالانوار، ص۳۶
- ↑ عابدی، احمد؛ مدعیان و منکران بابیت و مهدویت، ص ۳۹۰ - ۳۹۱.
- ↑ زبیدی، تاج‌العروس، ۳۷۰،۳؛ ابن فارس، معجم المقاییس‌اللغة، ۳۱۴،۱.
- ↑ احمد دینوری در پاسخ به درخواست مردم از او که وجوهات را به امام (ع) برساند، گفت: "يَا قَوْمِ، هَذِهِ حَيْرَةٌ، وَ لَا نَعْرِفُ الْبَابَ فِي هَذَا الْوَقْتِ" مجلسی، بحارالانوار، ۳۰۰،۵۱.
- ↑ طبرسی، الاحتجاج، ۵۵۴،۲: باب‌های مورد رضایت و سفیران مورد مدح در عصر غیبت.
- ↑ جباری، سازمان وکالت، ۳۸،۱.
- ↑ ر.ک: هندی، عبقات‌الانوار، قسم‌السند ۱۶،۵-۱۱.
- ↑ جباری، سازمان وکالت، ص ۳۷۰ و ص ۴۳۲.
- ↑ جباری، سازمان وکالت، ص ۳۷۰ و ص ۴۳۲؛ اعتقاد به باب برای تمام ائمه و نیز اعتقاد به باب حی و حاضر، از عقاید محوری علوی‌های سوریه و ترکیه است، از نظر آنان سلسله باب‌های ائمه قرار ذیل است: سلمان فارسی باب امیر المؤمنین، قیس بن ورقه معروف به سفینه باب امام مجتبی، رشید هجری باب امام حسین، عبد الله بن غالب کابلی باب امام سجاد، یحیی بن محمد بن أم طویل باب امام باقر، جابر بن یزید جعفی باب امام صادق، محمد بن ابی زینب کاهلی باب امام کاظم، مفضل بن عمر باب امام رضا، محمد بن مفضل باب امام جواد، عمر بن فرات مشهور به کاتب باب امام هادی، ابو شعیب محمد بن نصیر باب امام حسن عسکری. امام مهدی بابی نداشته. (ربانی گلپایگانی، فرق و مذاهب کلامی، ص ۱۹۲).
- ↑ لطیفی ، رحیم، پرسمان نیابت، ص۲۵، ۲۶.