تبلیغ

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۰۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از زیرشاخه‌های بحث وظایف معصوم و مرتبط با مباحث دعوت پیامبر و فلسفه بعثت است. "تبلیغ" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تبلیغ (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

تبلیغ: رساندن پیامها و آموزه های دینی به دیگران[۱].

واژه‌شناسی لغوی

  • تبلیغ از ریشه "ب ـ ل ـ غ" است. این ریشه را به معنای رسیدن به چیزی دانسته‌اند[۲]. بعضی آن را رسیدن به نهایت، یا نزدیک به نهایت یک چیز معنا کرده‌اند[۳] و این‌گونه به تمایز این ریشه از واژه وصول اشاره کرده‌اند[۴]. تبلیغ مصدر باب تفعیل، متعدی و به معنای رساندن است. این واژه در زبان فارسی کاربردی اصطلاحی یافته و به رساندن پیام یا خبر دینی اطلاق می‌شود[۵]. تبلیغ امروزه در مناسبات سیاسی، اجتماعی و سوگیریهای فرهنگی جایگاهی ویژه دارد و از این رهگذر شیوه‌ها و ابزارهای متنوعی برای رساندن پیام، پدید آمده است که برای آگاهی از آن، ساز و کارهای آموزشی گوناگونی تعریف شده است. اصطلاح تبلیغ، در ادبیات دینی کاربردی خاص یافته و به رساندن پیامها و آموزه‌های دینی اطلاق می‌شود[۶].

جایگاه تبلیغ و مبلّغ

  1. وجوب تبلیغ؛
  2. اهمیت تبلیغ؛
  3. زنده کردن مردم؛
  4. یاری کردن خداوند.

اهداف تبلیغ (رسالت مبلغ)

ابلاغ تشریع الهی

ابلاغ آیات برائت

اصول و روشهای تبلیغ

ویژگی‌های مبلغ

  1. ویژگی‌های علمی:
  2. ویژگی‌های اخلاقی:
  3. ویژگی‌های عملی:

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. دائرة المعارف قرآن کریم، ج ۷، ص ۱۴۱ - ۱۵۱
  2. مقاییس اللغه، ج‌۱، ص‌۳۰۱ ـ ۳۰۲، «بلغ».
  3. مفردات، ص‌۱۴۴، «بلغ».
  4. التحقیق، ج‌۱، ص‌۳۳۳، «بلغ».
  5. لغتنامه، ج‌۴، ص‌۵۵۹۸، «تبلیغ».
  6. دائرة المعارف قرآن کریم، ج ۷، ص ۱۴۱ - ۱۵۱