عتق در فقه سیاسی چگونه ترسیم شده است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۷ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

الگو:پرسش غیرنهایی

عتق در فقه سیاسی چگونه ترسیم شده است؟
موضوع اصلیبانک جمع پرسش و پاسخ فقه سیاسی
مدخل اصلیعتق

عتق در فقه سیاسی چگونه ترسیم شده است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث فقه سیاسی است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی فقه سیاسی مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

ابوالفضل شکوری
حجت الاسلام و المسلمین ابوالفضل شکوری در کتاب «فقه سیاسی اسلام» در این‌باره گفته‌ است:
«دین اسلام ۔ چنان‌که بارها در قرآن مجید اشاره شده است. به قوم و ملّت خاصی اختصاص ندارد. پیامش جهانی و آیینی جاودانی است که برای نظم‌بخشیدن به زندگی کل بشر و ایجاد نظام قسط و عدالت در سراسر گیتی، از جانب آفریدگار جهان به حضرت محمد بن عبدالله(ص) نازل شده است[۱].
بنابراین، باید پاسخگوی تمام نیازهای روحی و جسمی، فردی و اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جوامع انسانی، در شرایط اقلیمی و تاریخی، مختلف باشد، و چنین نیز هست.
با توجه به این حقیقت اسلام در جهت آزادی بشر از اسارت‌ها و گسستن بند رقیّت و بردگی در اشکال مختلف آن، برای خود رسالت جهانی و تاریخی قایل است و می‌خواهد انسان را از بندگی و عبودیت انسان برهاند و او را به عبادت و بندگی خالق متعال سوق دهد و هدایت کند[۲]. بردگی از رسوم و قوانین منحوس و وحشت‌زای تاریخ بشر بوده است و میلیون‌ها انسان در طول تاریخ، در اثر رواج نظام‌های بردگی، شرافت و عزت، استقلال و بالأخره هویت انسانی خود را از دست داده و در لابلای چرخ‌های قدرتمند آن نظام‌ها نابود و له شده‌اند.
اسلام در قسمت سیاست خارجی خود، برای رهایی بشر از قید و بند کفر، ظلم، تبعیض و بردگی، برنامه‌های ویژه‌ای را پیش‌بینی کرده که مهم‌ترین آنها عبارتند از: دعوت، جهاد، آزادی انسان از بند بردگی و بندگی (فکّ رقبه)[۳]»[۴]

پاسخ‌های دیگر

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع فقه سیاسی

پانویس

  1. قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْعَالَمِينَ «بگو: من برای آن (پیامبری) از شما پاداشی نمی‌خواهم؛ آن جز یاد کردی برای جهانیان نیست» سوره انعام، آیه ۹۰؛
    وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ «و تو را جز رحمتی برای جهانیان، نفرستاده‌ایم» سوره انبیاء، آیه ۱۰۷؛
    وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا «و تو را جز مژده‌بخش و بیم‌دهنده برای همه مردم نفرستاده‌ایم» سوره سبأ، آیه ۲۸.
  2. جمله‌ای است که فرمانده ارتش اسلام در جنگ قادسیه به رستم فرخ‌زاد فرمانده نیروهای نظام سلطنتی ایران گفت.
  3. «فک” بر وزن “سدّ” به معنای آزاد کردن و “رقبه” بر وزن “صدقه” به معنای برده و گردن اسیر می‌باشد که جمع آن رقاب است.
  4. شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۱۱۴.