انکار امام مهدی

انکار امام مهدی(ع) با توجه به اینکه براساس روایات متواتر اثبات شده است، موجب کفر است

مهدویت اصل مسلّم در اسلام

اصل مهدویت و اینکه حضرت مهدی(ع) از پیامبر و از فرزندان فاطمه است و در آخرالزمان ظهور می‌کند و زمین را پر از عدل و داد می‌نماید چنانکه پر از ظلم و ستم شده باشد مورد اتفاق نزد شیعه و اهل سنت است و کسی در آن تردید نکرده است. آنچه مورد اختلاف است در وجود شخص مهدی موعود(ع) است که آیا به دنیا آمده است و یا خیر؟ والا مهدی نوعی، مورد اتفاق و احادیث وارده در حد تواتر و یقین است و تصدیق این احادیث نبوی در واقع تصدیق به نبوت نبی اکرم (صلی الله عله و آله) است و قهراً انکار مهدویت و ظهور آن حضرت مستلزم انکار نبوت و رد سخنان متواتر نبی اکرم(ص) خواهد بود. در نتیجه انکار حضرت مهدی(ع) موجب کفر است^[۱].

دلیل روایی بر کافر بودن منکر امام مهدی(ع)

برخی از روایاتی که در مورد حکم منکرین امام مهدی(ع) وارد شده عبارت‌اند از:

روایتی از جابر بن عبدالله انصاری از رسول خدا (ص) آمده است: «هرکس خروج حضرت مهدی را انکار نماید کافر است»^[۲]^[۳]
امام کاظم(ع) فرمودند: «هرکس یکی از امامان زنده را انکار کند، امامان قبلی را نیز انکار نموده است»^[۴].
امام حسن عسکری(ع) فرمودند: «اطاعت آخر ما اطاعت اوّل ما و انکار آخر ما چون انکار اوّل ماست»^[۵]^[۶]
امام زمان(ع) در بخشی از جواب‌‌های خود به پرسش‌های اسحاق بن یعقوب فرمودند: «بین خداوند عزّوجلّ و هیچ کس قرابت و خویشاوندی نیست هر کس مرا انکار کند از من نیست و راهِ او راه فرزند نوح است»^[۷]. این حدیث روایتی را که شیعه و سنی در کتب روایی خود آورده‌اند، تأیید می‌کند و آن اینکه پیامبر (ص) فرمودند: «مثل اهل بیت من، مثل کشتی نوح است، هر کس سوار بر آن شود نجات می‌یابد و کسی از آن تخلف کند غرق خواهد شد»^[۸]^[۹]

با وجود این روایات، انکار حضرت مهدی(ع) موجب کفر و انکار همۀ امامان و تکذیب رسول اکرم (ص) است^[۱۰].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

↑ ر.ک: طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۳۶۸.
↑ «مَنْ أَنْکَرَ خُرُوجَ الْمَهْدِیِّ فَقَدْ کَفَرَ»؛ فراید السمطین و البرهان فی علامات مهدی آخرالزمان، ج ۲، ص ۳۱۵؛ به نقل از امامت و مهدویت.
↑ ر.ک: طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۳۶۸.
↑ «مَنْ أَنْکَرَ وَاحِداً مِنَ الْأَحْیَاءِ فَقَدْ أَنْکَرَ الْأَمْوَاتَ»؛ غیبة نعمانی، ص ۶۳؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۳۷۳.
↑ «طَاعَةَ آخِرِنَا کَطَاعَةِ أَوَّلِنَا وَ الْمُنْکِرَ لآِخِرِنَا کَالْمُنْکِرِ لِأَوَّلِنَا»؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۶۰؛ اعلام الوری، ص ۴۱۲.
↑ ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۱۳۶.
↑ «لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ وَ مَنْ أَنْکَرَنِی فَلَیْسَ مِنِّی وَ سَبِیلُهُ سَبِیلُ ابْنِ نُوحٍ»؛ کمال الدین و تمام النعمة، ص ۴۸۴، ح ۳.
↑ «إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیْتِی فِیکُمْ مَثَلُ سَفِینَةِ نُوحٍ مَنْ رَکِبَ فِیهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِق»؛‏ مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۵۱؛ بصائر الدرجات، ص ۳۱۷، ح ۴.
↑ ر.ک: رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۳۹۸.
↑ ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۱۳۶.

[1] ر.ک: طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۳۶۸.

[2] «مَنْ أَنْکَرَ خُرُوجَ الْمَهْدِیِّ فَقَدْ کَفَرَ»؛ فراید السمطین و البرهان فی علامات مهدی آخرالزمان، ج ۲، ص ۳۱۵؛ به نقل از امامت و مهدویت.

[3] ر.ک: طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۳۶۸.

[4] «مَنْ أَنْکَرَ وَاحِداً مِنَ الْأَحْیَاءِ فَقَدْ أَنْکَرَ الْأَمْوَاتَ»؛ غیبة نعمانی، ص ۶۳؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۳۷۳.

[5] «طَاعَةَ آخِرِنَا کَطَاعَةِ أَوَّلِنَا وَ الْمُنْکِرَ لآِخِرِنَا کَالْمُنْکِرِ لِأَوَّلِنَا»؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۶۰؛ اعلام الوری، ص ۴۱۲.

[6] ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۱۳۶.

[7] «لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ وَ مَنْ أَنْکَرَنِی فَلَیْسَ مِنِّی وَ سَبِیلُهُ سَبِیلُ ابْنِ نُوحٍ»؛ کمال الدین و تمام النعمة، ص ۴۸۴، ح ۳.

[8] «إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیْتِی فِیکُمْ مَثَلُ سَفِینَةِ نُوحٍ مَنْ رَکِبَ فِیهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِق»؛‏ مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۵۱؛ بصائر الدرجات، ص ۳۱۷، ح ۴.

[9] ر.ک: رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۳۹۸.

[10] ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۱۳۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]