ادراک غیب مطلق و غیب نسبی چگونه ممکن است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
ادراک غیب مطلق و غیب نسبی چگونه ممکن است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب
مدخل اصلیعلم غیب

ادراک غیب مطلق و غیب نسبی چگونه ممکن است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علم غیب معصوم است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.

پاسخ نخست

سید علی اکبر صداقت

حجت الاسلام و المسلمین سید علی اکبر صداقت در کتاب «مقامات معنوی» در این‌باره آورده است:

«غیب مطلق که حق تعالی است و کنه ذات او برای کسی ادراک نخواهد شد امّا غیب نسبی همانند معاد، ملائکه، جن، بهشت، دوزخ، رجعت، ارواح، اصوات نامرئی، تصویرهای ملکوتی و نظیر این­ها هر کدام مصداقی از مصادیق غیب هستند. چون معنای غیب، کلّی است اما در مراتب هر نوعی هم دارای درجات و مراتبی هست که مرتبه ادنی با عالی آن دارای فاصله بسیاری باشد اگر کسی مرتبه­‌ای نازله از بهشت برزخی را دیده باشد و احوال بهشتیان را دیده باشد معنایش آن نیست که تمام درجات اهل بهشت برای او مکشوف شده باشد. به تعبیر دیگر، حقایق و مجهولات، نامرئی‌ها و مجردات، تصاویر و اصوات ملکوتی و امثال این­ها محدود نیستند که کسی بتواند مطلق و کلّ آن­ها را مشاهده کند. اولیاء مأمور به بندگی و پرورش هستند و اگر از غیب پرده­‌ای کنار رود یعنی از خزائن پنهان، روزنه­‌ای باز شود این دیدن برای رائی و سامع یکی صاحب می‌­شود.این نسبت به کلّ، همانند قطره در برابر دریاست. خداوند فرمود: "اگر بخواهید نعمت‌­های او را بشمارید هرگز نمی‌­توانید" اگر نعمت‌­های ظاهر قابل احصاء نیست نعمت و آلاء باطنی و پنهانی به مراتب عالی‌­ترند و افزون‌تر هستند که نمی‌­شود آن­ها را بالمکاشفه و بالمعاینه دید. اگر مشاهده‌­ای هم می‌­شود نسبی است برای صاحب رؤیت که برای دیگری شاید بیشتر یا کمتر اتفاق بیفتد»[۱].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. دکتر مجید معارف (هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه تهران).
دکتر معارف و دیگر پدیدآورندگان مقاله نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن، در این باره گفته‌اند:

«غیب به دو نوع کلی تقسیم می‌شود: مطلق و نسبی. غیب مطلق از مرحله شهود انسان خارج بوده و نوعی ثبوت مبهم و غیرمقدر دارد و مادامی که از عالم غیرشهود به عالم محدود نازل نشده، علم ما از درک آن عاجز است. غیب نسبی پا به عرصه شهود نهاده؛ لکن متعلق علم ما قرار نگرفته است و وصفی است که با اختلاف نسبت‌ها متفاوت می‌شود. مثلاً موجودی که در خانه و محسوس ما است، نسبت به بیرون از خانه، غیب است. نور و رنگ برای حس بینایی، شهود و برای حس شنوایی غیب است. محسوسات این دو حس برای انسان سالم، شهود و برای فرد کر و کور، غیب است، ازاین رو غیب دارای مراتبی است:

  1. آنچه مخصوص خداوند است و کسی را بر آن آگاه نمی‌سازد. مانند زمان قیامت.
  2. آنچه مالکیت آن در اختیار خداوند است و برای مخلوقات نیز قابل درک است. اگر مخلوقات راه درک آن را بیابند، می‌توانند کشف نمایند "مانند اکتشافات حاصل از پیشرفت علم و تکنولوژی بشر" ولی اگر مخلوقات نتوانند راهی بدان بیابند، تنها برای برگزیدگان از رسولان الهی امکان آگاهی از طریق وحی وجود دارد»[۲].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع علم غیب معصوم

پانویس