اربعین خونین
مقدمه
در عراق، به‌ویژه در مناسبت‌های خاص، عزاداران حسینی به صورت دسته جمعی و در قالب کاروان‌های کوچک و بزرگ، پیاده به سوی کربلا می‌روند. این حرکت مقدس، به‌ویژه از نجف به کربلا که اغلب با شرکت علمای دینی انجام می‌گرفت، چندین نوبت از طرف رژیم بعثی عراق، جلوگیری یا به خاک و خون کشیده شد.
یکی از این نوبت‌ها در سال ۱۳۹۷ق بود. زائران، برای بهره برداری‌های تبلیغی و سیاسی بر ضد طاغوت عراق، برنامه‌ریزی‌های مفصل کرده بودند. حکومت عراق هم به شدت و خشونت متوسل شد و راهپیمایان را در طول راه، از آسمان و زمین به گلوله بست. حادثه، به‌صورت پیاپی، درسال‌های ۱۳۹۶، ۱۳۹۵، ۱۳۹۰ ق در ایام عاشورا و اربعین پیش آمده بود، اما انتفاضه و حرکت گسترده سال ۱۳۹۷ ق بی‌سابقه بود و نجف، آن سال بسیج کننده این نیروی عظیم مردمی بود که از کنار مرقد امیر المؤمنین، به راه افتاد و پس از چهار روز پیاده روی به کربلا رسید. حرکت موکب‌های پیاده و شعارهای طول راه و سخنرانی‌های متعدد، همه نوعی معارضه با حکومت بعث بود. امواج گسترده مردمی با شعار ابد و الله ما ننسی حسینا به خدا قسم، هرگز حسین را فراموش نخواهیم کرد به راه افتاده بود نیروهای دولتی برای جلوگیری از رسیدن زائران به کربلا، برنامه‌های مختلفی داشتند و درگیری‌هایی پیش آمد و شهدایی بر خاک افتادند. وقتی هم به کربلا رسیدند، حوادثی شدیدتر پیش آمد و کسانی کشته و جمع بسیاری دستگیر شدند و نهضت شیعی اربعین آن سال، در خاطره تاریخ ثبت شد و مبدا الهام و شور گستری برای سال‌های بعد گردید. این حادثه در سال ۱۳۵۶ ش بود[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ در کتاب انتفاضة صفر الاسلامیه به قلم رعد الموسوی که خود از شاهدان حادثه بوده است، مبسوط این حادثه نقل شده است. در مجله پیام انقلاب نیز در سال ۶۴ و ۶۵ شماره‌های ۱۵۶ تا ۱۶۳ گزارشی مفصل از آن اربعین سرخ آمده است، در سلسله مقالات زیارت به قلم نویسنده
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۶.