بحث:ولادت امام علی

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

امام علی(ع)، در روز جمعه، سیزدهم ماه رجب، سی سال پس از عام الفیل در درون کعبه، دیده به جهان گشود.

علامه امینی درباره محل تولد امام و این فضیلت بی‌بدیل می‌گوید: این، حقیقتی آشکار است که فریقین در اثبات آن، متفق‌اند و احادیث آن، متواتر و کتاب‌ها از آن، لبریز است[۱].

کتاب "المستدرک علی الصحیحین": گزارش‌های متواتر، دلالت دارند که فاطمه بنت اسد، امیر مؤمنان علی بن ابی طالب(ع) را در درون کعبه به دنیا آورد[۲][۳].

مقدمه

بدون شک کعبه و مسجدالحرام مقدس‌ترین مکان‌های روی زمین هستند، زیرا خداوند در قرآن کعبه را خانه خود نامیده است. این مکان مقدس که هیچ پیامبری در آن به دنیا نیامده، در سیزده رجب سال سی‌ام عام الفیل میزبان تولد امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع) شد[۴]. شیخ مفید در این باره می‌نویسد: امام علی (ع) در روز جمعه، سیزدهم ماه رجب سال سی‌ام عامل الفیل، در مکه و در بیت الحرام به دنیا آمد و هیچ مولودی قبل یا بعد از او در بیت الله به دنیا نیامده است و این به سبب بزرگداشت آن حضرت و مقام اوست که خداوند متعال چنین کرده است[۵].

حاکم نیشابوری، از علمای اهل سنت در این باره می‌نویسد: اخبار متواتری وجود دارد که فاطمه بنت اسد، امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع) را درون خانه کعبه به دنیا آورده است[۶].

شیخ طوسی روایتی را از امام صادق (ع) و او از پدرانش نقل می‌کند که در آن چنین آمده است: عباس بن عبدالمطلب و یزید بن قعنب در میان جماعت بنی‌هاشم و جماعت عبدالعزی مقابل کعبه نشسته بودند که فاطمه دختر اسد بن هاشم، مادر حضرت علی (ع) در حالی که آن حضرت را نُه ماه در شکم داشت و در آخرین روز حمل خود بود، مقابل کعبه ایستاد و در حالی که درد زایمان سراسر وجودش را فرا گرفته بود، دست‌ها را به سمت آسمان بلند کرد و گفت: "ای پروردگار من! به تو و هر چه پیامبرانت به امر تو آورده‌اند ایمان دارم. من کلام جدم ابراهیم خلیل را که بنا کننده خانه توست، تصدیق می‌کنم؛ تو را به حق این خانه و کسی که آن را بنا کرده، به این فرزندی که در شکم دارم؛ فرزندی که با من سخن می‌گوید و مرا با گفتارش مأنوس کرده است و من یقین دارم که او یکی از آیات و نشانه‌های تو خواهد بود، درد زایمان را بر من آسان گردان...".

عباس بن عبد المطلب و یزید بن قعنب می‌گویند: هنگامی که فاطمه بنت اسد این گونه سخن گفت و دعا کرد، دیدیم که بیت الحرام از پشت شکافته شد و فاطمه به آن داخل و از چشمان ما غایب شد. آن‌گاه شکاف دیوار به اذن خدا بسته شد. ما هر چه کردیم که در بیت الحرام را باز کنیم تا برخی از زنان را به کمک او بفرستیم، در باز نشد، دانستیم که این اتفاق، امری از اوامر الهی بوده است. فاطمه تا سه روز در کعبه باقی ماند. مردم اهل مکه این موضوع را در سر کوی و برزن مطرح و زنان در پشت پرده‌ها برای یکدیگر بازگو می‌کردند. فاطمه بعد از سه روز در حالی که فرزندش علی را بر روی دستان خود داشت از کعبه خارج شد...[۷].

پانویس

  1. الغدیر، ج ۶، ص ۲۲.
  2. المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۵۵۰، ح ۶۰۴۴.
  3. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص۲۶.
  4. الارشاد، شیخ مفید، ج۱، ص۵؛ مسار الشیعه، همو، ص۵؛ المقنعه، همو، ص۴۶۱.
  5. الارشاد، شیخ مفید، ج۱، ص۵.
  6. المستدرک، ج۳، ص۴۸۳.
  7. الامالی، شیخ طوسی، ص۷۰۷؛ مدینة المعاجز، سید هاشم بحرانی، ج۱، ص۴۶.