رقیه دختر امام علی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

رقیه دختر امام علی، همسر مسلم بن عقیل و لقبش ام کلثوم بود. او با دو پسرش به نام‌های عبدالله بن مسلم بن عقیل و محمد بن مسلم بن عقیل و دخترش همراه امام به کربلا آمد. پسرانش در کربلا به شهادت رسیدند.

برخی از مقاتل و مورخان، عبدالله را اولین شهید بنی هاشم دانسته‌اند[۱]، ولی بیشتر بر این باورند که او پس از علی اکبر به شهادت رسیده است. بنا به نقلی نام دخترش عاتکه و هفت ساله بود. بعضی دیگر نام او را حمیده و سن او را یازده سال دانسته‌اند. نقل شده در بین راه کربلا آنگاه که خبر شهادت مسلم به امام حسین (ع) رسید، آن حضرت او را بر زانوی خود نشاند و دست نوازش بر سرش کشید و فرمود: من پدرت و دخترانم خواهرانت هستند. در این لحظه صدای گریه او و دیگر فرزندان مسلم بلند شد و فریاد: «وا مسلما و وا ابن عقیلاه»، سر دادند. روز عاشورا هنگام هجوم لشکریان به خیمه‌ها این دختر در زیردست و پای مهاجمان به شهادت رسید[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الفتوح، ج۵، ص۲۵۲؛ ابن‌شهرآشوب، المناقب، ج۴، ص۱۱۴؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۲۶.
  2. ابن جوزی، تذکرة الخواص، ص۲۵۵؛ اعلام الوری، ص۲۰۴؛ وسیلة الدارین، ص۲۹۷.
  3. مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص:۲۱۷-۲۱۸.