شباهت امام مهدی و حضرت مسیح در داشتن حواری چیست؟ (پرسش)
| شباهت امام مهدی و حضرت مسیح در داشتن حواری چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / عصر ظهور امام مهدی |
| مدخل اصلی | کلیات عصر ظهور |
| مدخل وابسته | ؟ |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
شباهت امام مهدی و حضرت مسیح در داشتن حواری چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند..
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین میرتقی حسینی گرگانی، در کتاب «نزول مسیح و ظهور موعود» در این‌باره گفته است:
«هر دو بزرگوار امام مهدی (ع) و حضرت عیسی (ع) از نعمت یاورانی با اخلاص و فداکار بهره‌مند بوده و هستند. یاران مسیح در سفرهای تبلیغاتی همراهش بودند و به کمک او برخاستنند و به وی نیرو می‌دادند. آنان در خرسندی و اندوهش شریک بوده و از پشتیبانی‌های جانانه و همه‌جانبه خود نسبت به او دریغ نداشتند.موعود منتظر و طاووس اهل بهشت نیز از نعمت دوستان و یاوران ارزشی برخوردار است و تعدادشان همان تعداد اصحاب بدر، سی صد و سیزده نفر مرد جنگ‌جو و از خود گذشته است. ابان بن تغلب از امام ششم (ع) نقل می‌کند که آن حضرت فرمود: "گویا در پشت نجف اشرف قائم آل محمد (ص) را می‌بینیم که بر اسب سیاه و سفید (ابلغ) سوار است... و چون پرچم رسول خدا (ص) را بگشاید، سیزده هزار ملک که منتظر ظهور آن حضرت هستند، می‌آیند؛ و اینان همان فرشتگانی هستند که در کشتی نوح و در آتش با ابراهیم بودند و با عیسی به آسمان بالا رفتند"[۱]. مفضل بن عمر از امام صادق (ع) روایت می‌نماید که آن بزرگوار فرمود: "چون قائم (ع) قیام کند از پشت کعبه سی‌وهفت مرد بیرون آورد. بیست و پنج نفر ایشان از قوم موسی هستند؛ همانانی که به حق حکم می‌کردند، و هفت نفر اصحاب کهف و بقیه عبارتند از: یوشع - وصی موسی - ، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسی، ابو دجانه انصاری و مالک اشتر[۲]. علامه مجلسی نیز روایت کرده است: ابو یحیی کوکب الدم از امام صادق (ع) روایت می‌کند که فرمود: "همانا حواریون عیسی شیعه او بودند و شیعیان ما حواریون ما هستند و حواریون عیسی فرمانبرتر از حواریون ما نبودند.عیسی به حواریون فرمود: ﴿مَنْ أَنْصٰارِی إِلَی اَللّٰهِ قٰالَ اَلْحَوٰارِیونَ نَحْنُ أَنْصٰارُ اَللّٰهِ ﴾. نه بخدا سوگند عیسی را در برابر یهود یاری نرساندند و برای او نبرد نکردند،و بخدا سوگند شیعه ما از آن هنگام که خداوند والانام جان پیامبرش را گرفت همچنان ما را یاری می‌کند و به خاطر ما نبرد می‌کند و در راه ما سوخته می‌شوند یا شکنجه می‌گردند و یا در شهرها در به در می‌شوند. خداوند به آنها از سوی ما جزای خیر دهد. امیر المؤمنین (ع) فرموده است: بخدا سوگند اگر بینی دوستان ما را با شمشیر بزنند بغض ما در دل نگیرند، و بخدا سوگند اگر به دشمنان خویش نزدیک شوم و ثروتی کلان بدیشان بخشم باز هم ما را دوست نخواهند داشت"[۳].
در قرآن مجید پنج بار از حواری‌های مسیح (ع) یاد شده و این تعبیر اشاره دارد به دوازده نفر از یاران خاص حضرت عیسی (ع)؛ حواری از ماده "حور" به معنای شستن و سفید کردن است و چون آنها قلبی پاک و روحی باصفا داشتند و در شست‌وشوی روح و جان خود و دیگران تلاش می‌کردند، این واژه بر آنان اطلاق شده است. البته در این باره توجیه‌های دیگری نیز ذکر شده که علاقه‌مندان به تفاسیر مراجعه نمایند. امام صادق (ع) فرمود: حواری‌های عیسی (ع) شیعیان و پیروان او بودند و شیعیان ما حواری‌های ما هستند. یاران عیسی مطیع‌تر از دوستان و پیروان ما نبودند. عیسی (ع) به حواری‌ها گفت: چه کسانی یاوران من به سوی خدا هستند، و آنان در پاسخ عرض کردند: ما یاران خدا هستیم، به خدا سوگند او را در رویارویی با یهود یاری نکردند و در پیشگاهش نجنگیدند، ولی شیعیان ما، به خدا قسم از زمانی که خداوند رسولش (ص) را قبض روح نمود، همواره ما را یاری نموده‌اند و برای ما به جنگ با دشمنان ما برخاستند و در همین راه سوختند و عذاب و گرفتاری‌های فراوان را متحمل شدند، تا جایی‌که به شهرهای دور دست تبعید و برخی از آنان فراری شدند. خدای بزرگ به آنها از طرف ما جزای خیر مرحمت فرماید.
یاوران بقیة الله (ع) مانند یاران پیامبر (ص) و مسیح (ع) امتحان و غربال خواهند شد و به‌طور کلی همه انبیا و مصلحان الهی هسته‌های اصلی نهضت خویش را پس از آزمایش و امتحان‌های گوناگون انتخاب می‌کردند، چرا که راه دشوار است و آمیخته با رنج و زحمت. کارهای اصلاحی و انقلابی بدون داشتن یاران آب‌دیده و ورزیده و سرما و گرما چشیده فداکار و وفادار امکان ندارد و بدون آنها نمی‌توان خطر کرد. در روایت‌ها، یاران مهدی (ع) به یاوران و سربازان طالوت تشبیه شده‌اند. اگر حواری‌های زمان مسیح و پس از او آزمایش شدند تا درجات ایمان و اخلاص آنها آشکار گردد، حواری و یاوران فداکار و مخلص و جان‌فدای حجت بن الحسن (ع) نیز باید در بوته‌های آزمایش، آب‌دیده و غربال گردند و به میزان درجات ایمان، از آزمون‌ها سربلند بیرون آیند»[۴].
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ " عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْقَائِمِ (ع) عَلَى ظَهْرِ النَّجَفِ فَإِذَا اسْتَوَى عَلَى ظَهْرِ النَّجَفِ رَكِبَ فَرَساً أَدْهَمَ أَبْلَقَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ شِمْرَاخٌ ثُمَّ يَنْتَفِضُ بِهِ فَرَسُهُ فَلَا يَبْقَى أَهْلُ بَلْدَةٍ إِلَّا وَ هُمْ يَظُنُّونَ أَنَّهُ مَعَهُمْ فِي بِلَادِهِمْ فَإِذَا نَشَرَ رَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) انْحَطَّ إِلَيْهِ ثَلَاثَةَ عَشَرَ أَلْفَ مَلَكٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَكاً كُلُّهُمْ يَنْتَظِرُ الْقَائِمَ (ع) وَ هُمُ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ نُوحٍ (ع) فِي السَّفِينَةِ وَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ (ع) حَيْثُ أُلْقِيَ فِي النَّارِ وَ كَانُوا مَعَ عِيسَى (ع) حَيْثُ رُفِعَ "؛ شیخ صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، ج2، ص 672.
- ↑ " عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ اسْتَخْرَجَ مِنْ ظَهْرِ الْكَعْبَةِ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ رَجُلًا خمسة و عشرين [خَمْسَةَ عَشَرَ] مِنْ قَوْمِ مُوسَى الَّذِينَ يَقْضُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ وَ سَبْعَةً مِنْ أَصْحَابِ الْكَهْفِ وَ يُوشَعَ وَصِيَّ مُوسَى وَ مُؤْمِنَ آلِ فِرْعَوْنَ وَ سَلْمَانَ الْفَارِسِيَّ وَ أَبَا دُجَانَةَ الْأَنْصَارِيَّ وَ مَالِكَ الْأَشْتَرِ"؛ علامه مجلسی، بحار‌الانوار، ج ۵۲، ص۳۴۶؛ محمود عراقی، دارالسلام، ص۶۶۸.
- ↑ " عَنْ أَبِي يَحْيَى كَوْكَبِ الدَّمِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ حَوَارِيَّ عِيسَى (ع) كَانُوا شِيعَتَهُ وَ إِنَ شِيعَتَنَا حَوَارِيُّونَا وَ مَا كَانَ حَوَارِيُّ عِيسَى بِأَطْوَعَ لَهُ مِنْ حَوَارِيِّنَا لَنَا وَ إِنَّمَا قَالَ عِيسَى (ع) لِلْحَوَارِيِّينَ- ﴿مَنْ أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ﴾ فَلَا وَ اللَّهِ مَا نَصَرُوهُ مِنَ الْيَهُودِ وَ لَا قَاتَلُوهُمْ دُونَهُ وَ شِيعَتُنَا وَ اللَّهِ لَمْ يَزَالُوا مُنْذُ قَبَضَ اللَّهُ عَزَّ ذِكْرُهُ رَسُولَهُ (ص) يَنْصُرُونَّا وَ يُقَاتِلُونَ دُونَنَا وَ يُحْرَقُونَ وَ يُعَذَّبُونَ وَ يُشَرَّدُونَ فِي الْبُلْدَانِ جَزَاهُمُ اللَّهُ عَنَّا خَيْراً "؛ علامه مجلسی، پیشین، ج۱۴، ص۲۷۴؛ مرآت العقول، ج۲۶، ص۲۶۶، حدیث ۳۹۶.
- ↑ حسینی گرگانی؛میرتقی، نزول مسیح و ظهور موعود، ص 107 - 110.