علی بن اسباط کندی
مقدمه
ابوالحسن علی بن اسباط بن سالم کوفی بیّاع الزطی کندی؛ اهل کوفه[۱] و از اصحاب امام رضا و امام جواد S بود.[۲] از امام رضا S[۳] و نیز از محدثانی چون جمیل بن دّراج، حسین بن زراره و محمد بن سنان روایت کرد[۴] و افرادی مانند موسی بن جعفر بغدادی و محمد بن حسین بن ابی الخطاب از او روایت نمودند.[۵]
ابن اسباط عالم به علم قرائت و فطحیمذهب بود[۶] و در اینکه آیا از مذهب و عقیده خود برگشت یا خیر، اختلاف است: برخی گفتهاند که علی بن مهزیار رسالهای در ردّ مذهب وی نوشت و او را به حق دعوت کرد، ولی مؤثر نیفتاد و او بر همان عقیده از دنیا رفت.[۷] برخی دیگر میگویند که بین او و علی بن مهزیار نامههایی درباره مذهبش رد و بدل شد تا اینکه به خدمت امام جواد S مشرف شدند و در آنجا وی از عقیده خود برگشت.[۸] به هر حال وی شیعه مذهب[۹] و به تصریح رجالنویسان از صادقترین و موثقترین افراد به شمار میرفت.[۱۰] وی تا سال ۲۳۰ه در قید حیات بود.[۱۱] تألیفات وی عبارتاند از: تفسیر القرآن، کتاب الدلائل، کتاب النوادر، کتاب المزار [۱۲] جامع روایات و اصل [۱۳].[۱۴]
جستارهای وابسته
- بنیکنده (قبیله)
- اسباط بن سالم کندی (پدر)
- یعقوب بن سالم کندی (عمو)
- حسن بن اسباط کندی (برادر)
- دانش تفسیر قرآن
- مفسران شیعه
- تفسیر علی بن اسباط
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال الطوسی ۳۸۲.
- ↑ رجال البرقی ۵۵.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۷۳.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۱۴۱ و ۲۳۸.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۹۰.
- ↑ رجال ابن داود ۴۸۱.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۵۶۲.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۷۳.
- ↑ هدیة العارفین.
- ↑ رجال ابن داود ۴۸۱.
- ↑ الذریعه ۸/۲۳۷.
- ↑ هدیة العارفین ۱/۶۷۳.
- ↑ معالم العلماء ۶۳.
- ↑ فرهنگنامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۵۵۲.