غیرت در حدیث
این مدخل زیرشاخهٔ بحث غیرت است. غیرت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: غیرت در قرآن - غیرت در حدیث - غیرت در اخلاق اسلامی - غیرت در خانواده - غیرت در معارف و سیره حسینی - غیرت در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط نداردروایات مرتبط
- امام باقر (ع) فرمودند: "چون مردی به حریم خانه تو وارد شد و قصدی سوء نسبت به همسرت و اموالت داشت، اگر می‌توانی او را با کتک از این کار باز دار، چراکه دزد با خداوند و پیامبرش (ص) در جنگ وارد شده؛ از این‌رو هر نتیجه‌ای از این کار دامن گیر تو شد، بر عهده من خواهد بود و تو را هیچ ضرری در پی نخواهدبود"[۱]
- "هرکس که همسر خود را در حال زنا ببیند، حق دارد که او و مرد زنا کار را به قتل رساند"[۲]؛
- امام صادق (ع) فرمودند: "پس از جنگی، گروهی از اسیران را به محضر پیامبر اکرم (ص) آوردند. ایشان امر نمودند تا تمامی آنان را، به جز مردی از آن میان، به قتل رسانند. آن مرد به ایشان عرض کرد:پدر و مادرم فدای تو باد ای محمد! چرا تنها مرا از میان آنان آزاد نمودی؟ حضرت فرمودند:جبرائیل از سوی حضرت حق مرا خبر داد که در تو پنج صفت موجود است، که خداوند متعال و پیامبرش آن پنج صفت را دوست می‌دارند: غیرت نسبت به خانواده، بخشش، خوش‌خلقی، راستگوئی و شجاعت.
آن مرد چون این سخن شنید اسلام آورد و در دین‌داری خود سخت شایستگی نمود، و همراه پیامبر اکرم (ص) به جهاد پرداخت تا آنکه سرانجام به شهادت رسید" [۳].
- امام رضا (ع) فرمودند: "در خروس سفید پنج صفت از صفات انبیاء وجود دارد: شناخت هنگام نماز، غیرت، بخشش، شجاعت و آمیزش بسیار با همسر" [۴]؛
- پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "پدرم ابراهیم غیرتمند بود، و من غیرتمندتر از او هستم، و خداوند گردن مؤمنی که غیرتمند نباشد را بشکند" [۵]؛
- امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: "انسان غیرتمند هرگز زنا نمی کند" [۶]؛
- امام صادق (ع) فرمودند: "خداوند غیور است و غیرتمند را خوش می‌دارد، و از شدّت غیرت اوست که زشتی‌های آشکار و نهان را حرام نموده است" [۷]؛
- پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "بوی بهشت از راهی پانصد ساله به مشام می‌رسد، در عین حال کسی که مورد عاقّ پدر و مادر باشد، و نیز دیّوث بوی آن را نخواهند شنید. سؤال شد: ای پیامبر خدا! دیّوث کیست؟ فرمودند: کسی که همسرش زنا می‌کند و او نسبت به آن آگاه است، امّا برخوردی انجام نمی‌دهد" [۸][۹].
منابع
پانویس
- ↑ « عَنْ غیاث بن ابراهیم عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ (ع) أَنَّهُ قَالَ: إِذَا دَخَلَ عَلَيْكَ رَجُلٌ يُرِيدُ أَهْلَكَ وَ مَالَكَ فَابْدَأْهُ بِالضَّرْبَةِ إِنِ اسْتَطَعْتَ فَإِنَّ اللِّصَّ مُحَارِبٌ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ (ص) فَمَا تَبِعَكَ مِنْهُ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَهُوَ عَلَيَّ».
- ↑ « رُوِيَ أَنَّ مَنْ رَأَى زَوْجَتَهُ تَزْنِي فَلَهُ قَتْلُهُمَا»؛ وسائل الشیعه،، ج۱۸، ص۴۰۳.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: أُتِيَ النَّبِيُّ (ص): بِأُسَارَى فَأَمَرَ بِقَتْلِهِمْ خَلَا رَجُلٍ مِنْ بَيْنِهِمْ. فَقَالَ الرَّجُلُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا مُحَمَّدُ كَيْفَ أَطْلَقْتَ عَنِّي مِنْ بَيْنِهِمْ. فَقَالَ أَخْبَرَنِي جَبْرَئِيلُ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَّ فِيكَ خَمْسَ خِصَالٍ يُحِبُّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولُهُ الْغَيْرَةَ الشَّدِيدَةَ عَلَى حَرَمِكَ وَ السَّخَاءَ وَ حُسْنَ الْخُلُقِ وَ صِدْقَ اللِّسَانِ وَ الشَّجَاعَةَ فَلَمَّا سَمِعَهَا الرَّجُلُ أَسْلَمَ وَ حَسُنَ إِسْلَامُهُ وَ قَاتَلَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) قِتَالًا شَدِيداً حَتَّى اسْتُشْهِدَ»؛ بحار الأنوار، ج۶۹، ص۳۸۳.
- ↑ « قَالَ الرِّضَا (ع) فِي الدِّيكِ الْأَبْيَضِ خَمْسُ خِصَالٍ مِنْ خِصَالِ الْأَنْبِيَاءِ مَعْرِفَتُهُ بِأَوْقَاتِ الصَّلَاةِ وَ الْغَيْرَةُ وَ السَّخَاءُ وَ الشَّجَاعَةُ وَ كَثْرَةُ الطَّرُوقَةِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۱، ص۳۴۲.
- ↑ « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) كَانَ أَبِي إِبْرَاهِيمُ (ع) غَيُوراً وَ أَنَا أَغْيَرُ مِنْهُ وَ أَرْغَمَ اللَّهُ أَنْفَ مَنْ لَا يَغَارُ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ»؛ وسائل الشّیعه، ج۱۴، ص۱۰۹.
- ↑ « قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) مَا زَنَى غَيُورٌ قَطُّ»؛ نهج البلاغه، حکمت ۳۰۵.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ اللَّهَ غَيُورٌ يُحِبُّ كُلَّ غَيُورٍ وَ مِنْ غَيْرَتِهِ حَرَّمَ الْفَوَاحِشَ ظَاهِرَهَا وَ بَاطِنَهَا»؛ وسائل الشّیعه، ج۱۴، ص۱۰۷.
- ↑ « قَالَ النَّبِیُّ (ع): إِنَّ الْجَنَّةَ لَيُوجَدُ رِيحُهَا مِنْ مَسِيرَةِ خَمْسِمِائَةِ عَامٍ وَ لَا يَجِدُهَا عَاقٌّ وَ لَا دَيُّوثٌ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا الدَّيُّوثُ قَالَ الَّذِي تَزْنِي امْرَأَتُهُ وَ هُوَ يَعْلَمُ بِهَا»؛ من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۲۸۱.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۵۰-۵۳.