محمد رضا خاتمی بروجردی (پدیدآورنده)
محمد رضا خاتمی بروجردی | |
---|---|
تاریخ درگذشت | 1357 |
آرامگاه | شهر ری |
محل زندگی | شهر ری (ایران) |
ملیت | اهل بروجرد |
تابعیت | ایران |
زبان | فارسی |
منصب | استاد |
دین | اسلام |
مذهب | شیعه اثناعشری |
اطلاعات علمی | |
حوزه علمیه | نجف |
استادان | سید ابوالقاسم خویی محمد علی کاظمینی سید ابوالحسن اصفهانی محمد حسین غروی اصفهانی محمد کاظم شیرازی غلام حسین اردبیلی |
آثار | «رساله در استصحاب» «رساله در تقلید» «مباحث الالفاظ در اصول فقه» «تعادل و تراجیح در اصول و درایه» |
- آیت الله حاج شیخ محمد رضا خاتمی بروجردی، فقیه اصولی و فیلسوف سینوی، نسخهشناس و مصحح و از علمای مبرز معاصر، در سلا ۱۳۴۱ ق مطابق با ۱۳۰۲ ش در بروجرد متولد شد. جد او مولا محمد تقی کمرهای معروف به ملا حاتم، عالم و حاکم متنفذ کمره در اواخر دوران قاجار و پدرش علامه آیت الله جلیل و زاهد نبیل حاج شیخ حسن خاتمی کمرهای بروجردی از شاگردان مبرز آخوند خراسانی و آقا ضیا عراقی و از مجتهدان بروجرد و فقهای بنام و از همدورهایهای آیت الله العظمی حاج آقاحسین بروجردی بود.
- مرحوم آیت الله خاتمی در مهد علم و فضیلت پرورش یافت، اولیات و مقدمات را در بروجرد، در مدتی کوتاه به پایان رساند و در دوازده سالگی بهدستور پدرش به قم رفت و به تحصیل سطوح پرداخت. وی در سن چهارده سالگی به نجف رفت و بهدلیل هوش و ذکاوت سرشارش مراتب علمی را با موفقیت و سرعت گذراند و در مدت شش سال اقامت از محضر استادان بزرگی چون آیت الله حاج شیخ غلام حسین اردبیلی و آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خویی (صاحب تقریرات) و آیت الله حاج شیخ محمد علی کاظمینی (صاحب تقریرات)، آیت الله العظمی شیخ محمد کاظم شیرازی، آیت الله العظمی محمد حسین غروی اصفهانی و آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی استفاده کرد و گوی سبقت از اقران ربود و به درجه اجتهاد رسید. او در سن بیست سالگی موفق به دریافت درجه اجتهاد مطلق و تام از آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی (مرجع شیعیان در آن زمان) و مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد کاظم شیرازی و آیت الله حاج شیخ محمد علی کاظمینی و آیت الله حجت شد و از ایشان و دیگر رجال علمی عصر خود اجازات جامع در فقاهت و روایت دریافت کرد.
- آیت الله خاتمی بروجردی در سال ۱۳۶۵ ق مطابق با ۱۳۲۴ به درخواست پدرش به ایران برگشت و یک سال در بروجرد اقامت کرد و در همان سال با صبیه آیت الله میرزا ابوالمجد مواهبی طباطبایی فرزند آیت الله العظمی میرزا محمود طباطبایی بروجردی (فقیه برجسته دروان ناصرالدین شاه و صاحب کتاب مشهور مواهب السنیة) ازدواج کرد و سال بعد به قم رفت. او مدت سه سال در قم به تدریس فقه و اصول پرداخت و سپس به دلایلی به تهران و در شهر ری اقامت گزید و به احیای حوزه علمیه ری و مدرسه برحان و آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و کتابخانه آن همت گماشت و منشأ خدمات فرهنگی فراوان شد و مؤسسات فرهنگی در تهران بنیان نهاد که از آن جمله مؤسسه النصر با هدف احیا و چاپ بعضی از نسخههای خطی و آثار کلامی و فلسفی و رجالی در دهه سی بود.
- آیت الله خاتمی بروجردی در دهه چهل و به دنبال حوادث سیاسی از فعالیتهای مذکور کناره گرفت و در عمل خانهنشین شد و تنها به اقامه مراسم احیا و نماز جماعت در ماه رمضان و نیز به جلسه درسی برای بعضی از خواص در منزلش اکتفا کرد. منزل ایشان محل مراجعه همه صنوف و اقشار جامعه بود. وی عالمی زاهد بود و معاش خود را نه از سهم امام که از راه واردات و صادرات کتاب به لبنان و مصر تأمین میکرد. مرحوم بروجردی متخلق به اخلاق حسنه، بخشنده، گشادهدست و گشادهرو بود و ادیبی زبردست و متکلمی بحّاث و فصیح بود و در زبان فارسی و عربی او، بلاغت و فصاحت موج میزد و کلام و کتابتی مسجع و منقح داشت و شنونده و خواننده را مجذوب خود میکرد.
- مرحوم بروجردی در سال ۱۳۵۵ و یک سال بعد از آخرین تشرفش به حج، به دلیل سرطان مغز در تهران زیر تیغ جراحی رفت و پس از آن حالش بهبود یافت، ولی با تشدید بیماری دوباره بستری شد و معالجات وی در تهران و لندن کارگر نشد.
- او سرانجام در خردادماه ۱۳۵۷ به سن ۵۵ سالگی در شهر ری دار فانی را وداع گفت و روح او به دیار حق شتافت. مرحوم آیت الله سید احمد خوانساری، فقیه نامدار بر او نماز خواند و جسم او در جوار حضرت عبدالعظیم (ع) و امامزاده حمزه (ع)، در مقبره مفسر بزرگ شیعه شیخ ابوالفتوح رازی (که اکنون به رواق ابوالفتوح معروف است) به خاک سپرده شد.
- از آثار منتشر شده آن عالم ربانی، تصحیح اشارات و تنبیهات شیخ الرئیس به همراه شرح خواجه نصیر طوسی است که برای نخستین بار و از روی کهنترین نسخهها به همت او انجام یافت و با مقدمهای مفصل درباره فلسفه ابنسینا در سه جلد منتشر شد. همچنین تصحیح شرح نهج البلاغه ابنمیثم بحرانی، یکی از قدیمیترین و معتبرترین شروح شیعی نهج البلاغه، از دیگر آثار علمی اوست که با مقدمهای عالمانه درباره نهج البلاغه و ابنمیثم به چاپ رسید و هر دو اثر تا امروز از متون مستند و منقح نزد عالمان دینی و حوزههای علمیه بهشمار میروند و بارها در تهران، قم و مشهد بهچاپ رسیدهاند[۱].
کتابهای منتشر شده
- «رساله در استصحاب»
- «رساله در تقلید»
- «مباحث الالفاظ در اصول فقه»
- «تعادل و تراجیح در اصول و درایه»
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ دینپرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 314- 316.