مطابق توقیع امام مهدی، راویان حدیث ائمه چه کسانی هستند؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
مطابق توقیع امام مهدی، راویان حدیث ائمه چه کسانی هستند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری / ولایت فقیه در عصر غیبت
تعداد پاسخ۱ پاسخ

مطابق توقیع امام مهدی، راویان حدیث ائمه چه کسانی هستند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

نویسندگان کتاب «نگین آفرینش» در این باره گفته‌اند:

«مطابق توقیع امام عصر (ع) شیعیان حضرت، در زمان غیبت آن بزرگوار باید در مسائل پیش آمده به راویان حدیث امامان مراجعه کنند. روشن است که فهمیدن کلمات معصومین (ع) در زمینه احکام و وظایف فردی و اجتماعی به تخصّص بسیار بالایی در علوم اسلامی و دینی نیاز دارد و به دست آوردن احکام شرعی از احادیث ائمه، کار بسیار پیچیده‌ای است. به همین دلیل از دیر زمان، شیعیان برای این مهّم به علما و اسلام‌شناسان حقیقی رجوع می‌کرده‌اند. بنابراین مقصود از راوی حدیث، تنها روایت کنندۀ حدیث نیست؛ بلکه منظور، کسی است که اولاً با منابع روایی آشنایی کامل دارد و روایات معتبر را از غیرمعتبر می‌شناسد و ثانیاً به همۀ جوانب کلمات معصومان و چگونگی به دست آوردن حکم شرعی از سخنان ایشان آگاه است و تمام مقدّمات و ابزار لازم برای فهم درستِ سخنان ایشان را فراگرفته است. به اعتراف همه مسلمین و همه صاحبان عقل و فکر، چنین کسانی تنها فقیهان و مجتهدان دینی هستند که در همه مسائل فردی و اجتماعی احکام الهی را از قرآن عزیز و کلمات معصومان استخراج می‌کنند و حکم همه مسائل را در اختیار شیعیان قرار می‌دهند. برداشت بالا با ادامه حدیث که فرموده است " فَإِنَّهُمْ‏ حُجَّتِي‏ عَلَيْكُمْ‏ " نیز هماهنگ است؛ زیرا حجت بودن راوی، با اموری تناسب دارد که رأی و نظر او در آن امور ملاک و معیار باشد؛ یعنی زمانی این "راوی حدیث" حجت بر دیگران است که استنباط و برداشت او از کلام معصوم برای دیگران حجت باشد، و الّا اگر قرار بود به خود کلام معصوم استناد شود، نمی‌فرمود: آن‌ها –خودشان- حجت بر شما هستند. در این‌باره، سخن فقیه و نامدار شیعه، شیخ انصاری بسیار گویاست که می‌گوید: آنچه از ظاهر عبارت امام به دست می‌آید، این است که مقصود از "حوادث" همۀ اموری است که به حکم عرف و عقل و شرع، در آن‌ها باید به رئیس و بزرگِ قوم رجوع کرد و بسیار بعید است که "حوادث" اختصاص به مسائل شرعی داشته باشد [۱]»[۲].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس