یونس بن بکیر شیبانی
آشنایی اجمالی
نام این راوی در کتب شیعه نیست و ظاهراً او اصلی داشته که ادعیه و اوراد و اذکار را در آن جمع کرده است، و سید بن طاووس دعایی از امام رضا(ع) را از اصل او نقل میکند، اما در کتب رجال شیعه نامی از وی یافت نشد. البته شرح حال او در کتب رجال اهل سنت با تجلیل و احترام آمده است.
ابن ابی حاتم در کتاب جرح و تعدیل گوید: ابوبکر یونس بن بکر شیبانی از محدثان کوفه بود، او از اعمش و هشام بن عروة و محمد بن اسحاق روایت میکند و از وی عبید بن یحلیش و محمد بن عبدالله بن عمیر و ابوبکر بن ابی شیبه روایت میکنند یحیی بن معین غطفانی میگوید: یونس بن بکیر در نقل روایات از راستگویان میباشد.
ابن حجر در کتاب تهذیب التهذیب گوید: ابوبکر یونس بن بکیر بن واصل شیبانی و یا ابوبکبر جمال حافظ از اهل کوفه بود، وی از ابوخلده خالد بن دینار سعدی و خالد بن دینار نیلی و طلحة بن یحیی و اسباط بن نصر و گروهی دیگر روایت میکنند و از وی فرزندش عبدالله و یحیی بن معین و سعید بن سلیمان و ابوبکر بن ابی شیبه و احمد بن عبدالجبار عطاردی و دیگران روایت میکند.
ابن معین گفته وی از اطرافیان جعفر بن یحیی برمکی بود و از اغنیا به شمار میرفت، و اتهاماتی که به او روا داشتهاند اصالت ندارد، من خود مشاهده کردم که ابن ابیشیبه به وی مراجعت کرد و از وی خواست کتابی به آنها بدهد، ولی از دادن کتاب مورد نظر امتناع کرد و از این جهت او را متهم به پارهای از مسائل کردند، ولی او محدثی صادق و مورد اعتماد است.
احمد بن حنبل گوید: وی از زاهدان به شمار نبود ولی من از وی اخذ حدیث کردم، ساجی میگوید: او مردی صادق بود و در نقل حدیث مورد ثقه است ولی با حاکمان و اهل قدرت ارتباط داشت، ابن عمار گوید: یونس بن بکیر امروز مورد اعتماد اهل حدیث میباشد، او در سال ۱۹۹ درگذشت، و پدرش نیز از کارگزاران و عمال جعفر بن یحیی برمکی بوده است.
ذهبی در تذکرة الحفاظ گوید: یونس بن بکیر بن واصل حافظ، عالم و مورخ از اهل کوفه بود، او کتابی در مغازی تألیف کرده بود و از اعمش و هشام بن عروه و کهمس بن حسن و گروهی دیگر روایت میکند و از وی ابوکریب و ابن نمیر و ابوسعید اشبح و محمد بن عثمان بن کرامه و گروهی دیگر روایت کردهاند، ابوزرعه و ابوداود از وی انتقاد کردهاند او در سال ۱۹۹ درگذشت.
او یک حدیث از امام رضا(ع) نقل میکند. سید بن طاووس در مهج الدعوات در باب ادعیه امام رضا(ع) روایت میکند که یونس بن بکیر گوید: از سید خود ابوالحسن(ع) سؤال کردم دعایی به من تعلیم دهد تا در سختیها آن را بخوانم، امام دعایی برای من نوشتند و به من دادند.[۱]
منابع
پانویس
- ↑ عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص 534-536.