بحث:علم مکفوف و علم مبذول به چه معناست؟ (پرسش)
ارزیابی اولیه
به نظر می رسد این مدخل به دلایل زیر نیاز به زمان، پژوهش بیشتر و بازنویسی اساسی دارد
- معناشناسی لغوی علم مکفوف و مبذول بیان نشده
- آنچه در تعریف علم مکفوف آمده با آنچه در بخش آیات و روایات پیرامون این علم آمده ناسازگار است. در تعریف این علم چنین آمده که اگر چه این علم مختص خداست اما امکان آگاهی انبیا یا امامان از این علم با اراده و مشیت الهی وجود دارد حال آنکه آنچه از آیات و روایات برداشت می شود خلاف این است
- تعاریفی که برای دو علم مکفوف و مبذول بیان شده دقیق نیستند زیرا بر اساس روایات، علم مکفوف تنها مختص خداست و کسی از آن آگاهی ندارد اما علم مبذول چنانچه از اسمش پیداست هر چند در دایره علم الهی جای می گیرد اما امکان آگاهی برگزیدگان الهی از آن به واسطه اراده خدا وجود دارد.
- منابعی که از انها در تعاریف این دو علم استفاده شده دست اول نبوده و محدود نیز هستند
- بخش آیات ناقص است و از آیات دیگری نیز می توان در هر دو بخش نام برد.
- ادعا شده که ، علم مخزون، علم مکنون، علم مستأثر و علم موقوف نام های دیگر علم مکفوف هستند، آیا این اسامی هیچ تفاوتی با هم ندارند و واقعا همه اینها از اسامی دیگر علم مکفوف هستند؟!
--فرقانی (بحث) ۲۵ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۶ (+0430)
پاسخ اجمالی
معناشناسی
بر اساس تعالیم اسلام و در یک تقسیم‌بندی علم خداوند بر دو گونه است: علم مبذول و علم مکفوف:
علم مبذول
علم مبذول که خداوند متعال آن را به فرشتگان و پیامبران عطا کرده و امامان(ع) نیز به واسطۀ پیامبر خاتم(ص) از آن آگاه‌اند، به معنای علمی است که در عرصۀ جهان هستی به مرحلۀ ظهور رسیده یا خواهد رسید. آنچه در جهان پهناور هستی محقق شده است، مصداق‌های علم مبذول است و آنچه بعداً نیز اتفاق خواهد افتاد، در قلمرو مصداق‌های علم مبذول جای دارد. چراکه خدا خود و فرستادگانش را تکذیب نمی‌کند و باید مضمون آن واقع شود و تخلف بردار نیست.
به عبارت دیگر علم مبذول علمی است که خداوند در قالب تقدیر مشخص کرده و امضا نموده است و امامان(ع) همۀ آن را میدانند. این علم برای برخی غیب و برای برخی دیگر شهادت است. از علم مبذول با نام‌های علم عام و علم محمول نیز یاد شده است.
علم مبذول در مصادیق متعددی میتواند نمایان شود، مانند: علم به وحی الهی، علم به احکام و شرایع الهی، علم به حکمت احکام و علل شرایع الهی، علم به احوال امت‌های پیشین، علم به حاجات و نیازهای مردم، علم به عجایب یا راه‌های آسمان و زمین، علم به ملکوت آسمان و زمین، علم به اسماء، علم به خطورات قلبی، علم به انساب، علم به بلایا و منایا، علم به زمان و کیفیت مرگ خود و دیگران، علم به گذشته و حال و آینده، علم به ایمان یا عدم ایمان افراد، علم به ملاحم و فتن، علم به آخر الزمان و حوادث و احوال آن، علم به علوم و احوال فرشتگان و دیدن آنها، علم به علوم و احوال جنیان و دیدن آنها، علم به قیامت و زمان و احوال آن، علم به احوال مردگان و برزخ و ارتباط با آن عالم، علم به ارواح و احوال آنها، علم به ثواب و عقاب یا بهشت و جهنم و سرنوشت آدمیان، علم به منطق الطیر یا زبان حیوانات و غیره[۱].
علم مکفوف
علم مکفوف، علمی است مختص ذات خداوند که کسی جز او توانایی درک آن را ندارد و کسی را از آن آگاه نکرده است، اما هرگاه خداوند اراده کند تا چیزی از آن را آشکار نماید، به امام می‌آموزد و امامان پیشین را نیز از آن آگاه می‌سازد[۲]. این علم از سنخ علوم بشری نیست، بلکه علمی الهی و لدنی است. علم مکفوف همان است که براساس آیه ﴿إِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ﴾[۳] در "ام الکتاب" نزد خداوند قرار دارد. در روایات[۴] از علم مکفوف با نام‌های دیگری مانند: علم مخزون، علم مکنون، علم مستأثر و علم موقوف نیز یاد شده است[۵].
دلیل نقلی بر علم مکفوف بر مبذول
آیات
برخی از آیات و روایات دال بر علم مکفوف و علم مبذول هستند، مثلاً در مورد علم مکفوف در تفسیر آیۀ ﴿عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ﴾[۶]، امام صادق(ع) فرمودند: «اَلْغَیْبُ مَا لَمْ یَکُنْ وَ اَلشَّهَادَةُ مَا قَدْ کَانَ»؛ غیب، آن چیزی است که نبوده است، شهادت، چیزی است که بوده است»[۷]. عبارت «مَا لَمْ یَکُنْ» را به هر معنایی بگیریم، آنچه رأی خداوند بدان تعلّق نگرفته یا آنچه در گذشته نبوده یعنی مقدر بود ولی بداء به آن تعلق گرفت و محو شد تا تقدیر بعدی اثبات شود، دلالت بر علم مکفوف می‌‌کند.
برخی از آیات نیز دلالت بر علم مبذول میکنند مانند: ﴿عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ﴾[۸]. آیه به روشنی می‌‌رساند خداوند هر کسی را بپسندد از غیب خود آگاه می‌‌نماید. در این زمینه امام باقر(ع) فرمودند: «کَانَ وَ اللَّهِ مُحَمَّدٌ مِمَّنِ ارْتَضَاهُ»[۹].
روایات
روایاتی هم دال بیانگر دو نوع علم برای خداوند است مانند:
- امام باقر(ع) می‌‌فرمایند: «همانا برای خدای عزوجل دو علم است: علم مبذول و علم مکفوف. امّا علم مبذول، پس هیچ علمی نیست که فرشتگان و رسولان آن را بدانند مگر اینکه ما آن را می‌دانیم و امّا مکفوف، علمی است که نزد خداوند عزوجلّ در امّ الکتاب است و آنگاه که خارج شود نافذ می‌شود»[۱۰].
- امام صادق(ع) فرمودند: «همانا خداوند دو گونه علم دارد، علمی پوشانده شده و در مخفیگاه الهی که جز او کسی از آن آگاهی ندارد و بداء از این علم است و علمی که به فرشتگان و رسل و پیامبران خویش آموخته است و ما آن را می‌دانیم»[۱۱].[۱۲]
پاسخ تفصیلی ندارد
در بحث بماند
| ١. آیت‌الله جوادی آملی؛ |
|---|
 آیت‌الله جوادی آملی، در کتاب «ادب فنای مقربان» در این‌باره گفته است:
|
| ٢. حجت الاسلام و المسلمین خوش‌باور؛ |
|---|
 حجت الاسلام و المسلمین داوود خوش‌باور، در پایان‌نامه در پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان «علم غیب از دیدگاه فریقین» در این‌باره گفته است:
|
پانویس
- ↑ ر.ک: حکیمی، محمد رضا، نهج البلاغه کلام انسان هادی، ص ۷۵ و ۷۶؛ رحمان ستایش، محمد کاظم، شهیدی، روح الله، باز شناخت نظام اندیشگی نص گرایان و محدثان متقدم، ص ۱۲۳ ـ ۱۲۶؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، مجموعه مقالات کنگره بین المللی ثقة الاسلام کلینی، ص۴۹۳.
- ↑ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع)قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عِلْمَیْنِ عِلْماً أَظْهَرَ عَلَیْهِ مَلَائِکَتَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ وَ رُسُلَهُ فَمَا أَظْهَرَ عَلَیْهِ مَلَائِکَتَهُ وَ رُسُلَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ فَقَدْ عَلِمْنَاهُ وَ عِلْماً اسْتَأْثَرَ بِهِ فَإِذَا بَدَا لِلَّهِ فِی شَیْءٍ مِنْهُ أَعْلَمَنَا ذَلِکَ وَ عَرَضَ عَلَی الْأَئِمَّةِ الَّذِینَ کَانُوا مِنْ قَبْلِنَا»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۲۵۵.
- ↑ «و بی‌گمان آن نزد ما در اصل کتاب، فرازمندی فرزانه است» سوره زخرف، آیه ۴.
- ↑ برای مشاهدۀ نمونه‌ها، نک: الکافی، ج ۱، ص ۳۵۹، ح ۷، ۸، ۹، ص ۵۷۱، ح ۱، ص ۵۷۳، ح ۳، ص ۶۳۴، ح ۱ ـ ۴، ص ۶۳۷، ح ۲، ج ۲، ص ۳۸، ح ۶؛ بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۱۰۹ـ ۱۱۲؛ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۱۸۲.
- ↑ ر.ک: حکیمی، محمد رضا، نهج البلاغه کلام انسان هادی، ص ۷۵ و ۷۶؛ رحمان ستایش، محمد کاظم، شهیدی، روح الله، باز شناخت نظام اندیشگی نص گرایان و محدثان متقدم، ص ۱۲۳ ـ ۱۲۶؛ مسعودی، سید محمد علی، تفاوت نگرش علم کلام و حدیث به علم غیب، ص ۸ ـ ۱۲؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، مجموعه مقالات کنگره بین المللی ثقة الاسلام کلینی، ص۴۹۳.
- ↑ «دانای نهان و آشکار است» سوره انعام، آیه ۷۳.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص ۱۴۶.
- ↑ «او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند جز فرستاده‌ای را که بپسندد» سوره جن، آیه ۲۶ ـ ۲۷.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۲۵۶.
- ↑ «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(ع)قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ لِلَّهِ عِلْمَیْنِ عِلْمٌ مَبْذُولٌ وَ عِلْمٌ مَکْفُوفٌ فَأَمَّا الْمَبْذُولُ فَإِنَّهُ لَیْسَ مِنْ شَیْءٍ یَعْلَمُهُ الْمَلَائِکَةُ وَ الرُّسُلُ إِلَّا وَ نَحْنُ نَعْلَمُهُ وَ أَمَّا الْمَکْفُوفُ فَهُوَ الَّذِی عِنْدَهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ إِذَا خَرَجَ نَفَذَ»؛ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۱، ص ۱۰۹.
- ↑ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع)قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ عِلْمَیْنِ عِلْمٌ مَکْنُونٌ مَخْزُونٌ لَا یَعْلَمُهُ إِلَّا هُوَ مِنْ ذَلِکَ یَکُونُ الْبَدَاءُ- وَ عِلْمٌ عَلَّمَهُ مَلَائِکَتَهُ وَ رُسُلَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ فَنَحْنُ نَعْلَمُهُ»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۳۶۱.
- ↑ ر.ک. خمینی، روح الله، توحید از دیدگاه امام خمینی، ج ۱، ص۳۸۹؛ مسعودی، سید محمد علی، تفاوت نگرش علم کلام و حدیث به علم غیب، ص ۸ ـ ۱۲؛ ابطحی، سید عبدالحمید، فرآیند آگاهی شیعیان از علم غیب امامان، فصلنامه امامت پژوهی، ش ۲، ص ۸۱؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، مجموعه مقالات کنگره بین المللی ثقة الاسلام کلینی، ص۴۹۳.
- ↑ " إِنَّ لِلَّهِ عِلْمَيْنِ عِلْمٌ لَا يَعْلَمُهُ إِلَّا هُوَ وَ عِلْمٌ عَلَّمَهُ مَلَائِكَتَهُ وَ رُسُلَهُ فَمَا عَلَّمَهُ مَلَائِكَتَهُ وَ رُسُلَهُ فَنَحْنُ نَعْلَمُهُ "؛ تفسیر نورالثقلین، ج ۵، ص ۴۴۲.
- ↑ " أَبَا جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عَلَى مُحَمَّدٍ (ص) بِرُمَّانَتَيْنِ مِنَ الْجَنَّةِ فَلَقِيَهُ عَلِيٌّ (ع) فَقَالَ لَهُ مَا هَاتَانِ الرُّمَّانَتَانِ فِي يَدَيْكَ قَالَ أَمَّا هَذِهِ فَالنُّبُوَّةُ لَيْسَ لَكَ فِيهَا نَصِيبٌ وَ أَمَّا هَذِهِ فَالْعِلْمُ ثُمَّ فَلَقَهَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) فَأَعْطَاهُ نِصْفَهَا وَ أَخَذَ نِصْفَهَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) ثُمَّ قَالَ أَنْتَ شَرِيكِي فِيهِ وَ أَنَا شَرِيكُكَ فِيهِ قَالَ فَلَمْ يَعْلَمْ وَ اللَّهِ رَسُولُ اللَّهِ (ص) حَرْفاً مِمَّا عَلَّمَهُ اللَّهُ إِلَّا عَلَّمَهُ عَلِيّاً (ع) ثُمَّ انْتَهَى ذَلِكَ الْعِلْمُ إِلَيْنَا ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى صَدْرِهِ "؛ بحار الانوار، ج ۲۶، ص ۱۷۳ . تعبیر رمان، طشت علم و امثال آن که در روایات آمده، جنبه تمثیلی دارد ر. ک: المیزان، ج ۱۳، ص ۲۳، ذیل آیه ۱ سوره اسراء ، بحث روایی.
- ↑ ادب فنای مقربان ج۳ ص۴۲۲
- ↑ بی‌شک امام جانشین و محل رجوع مردم در تمامی مسائل و امور می‌باشد.
- ↑ امام وارث پیامبر اکرم(ص) و تمامی پیامبران و امامان(ع) قبل از خود می‌باشد.
- ↑ امام محل نگهداری علم خداوند متعال و گنجینه‌های علم او می‌باشند.
- ↑ امام(ع) عالم به تمامی قرآن کریم و سنت و روش پیامبر خود می‌باشد.
- ↑ امام(ع) نسبت به تمام آنچه که مردم بدان نیازمندند آگاه می‌باشد.
- ↑ نزد امام(ع) اسم اعظم می‌باشد.
- ↑ امام(ع) عالم به دیگر آسمانها و زمین و هر آنچه که میان آن دو از تر و خشک وجود دارد، می‌باشد.
- ↑ امام(ع) نسبت به آنچه که وجود داشته و آنچه که به وجود خواهد آمد و آنچه که وجود دارد آگاه است.
- ↑ برای خداوند متعال دو علم وجود دارد؛ علمی‌عام، و علمی‌خاص و ویژه که هیچ کس را نسبت به آن آگاه نساخته است.
- ↑ برای خداوند متعال علمی‌است که آن را در اختیار فرشتگان قرار نداده، و در عالم تقدیر می‌باشد.
- ↑ همانا خداوند متعال دارای علم مکفوف و علم مبذول می‌باشد.
- ↑ برخی از امامان معصوم(ع) از دیگر امامان(ع) برتر می‌باشند، ولی همگی در آگاهی نسبت به حلال و حرام در یک سطح می‌باشند.
- ↑ بی شک امام(ع) داناتر از سلیمان می‌باشد.
- ↑ قطعا جناب موسی(ع) از جناب خضر داناتر می‌باشد، و قطعا امام(ع) از هر دو برتر می‌باشد.
- ↑ جناب پیامبر اکرم(ص) با مردم به نماز ایستاد و مرتک سهو گردیدند.
- ↑ جناب امیرالمؤمنین علی(ع) با مردم به نماز ایستاد در حالی که طهارت نداشتند.
- ↑ امام باقر(ع) در عمل غسل دچار فراموشی گردید.
- ↑ من علمی‌نسبت به قضاوت نمودن ندارم.
- ↑ علم غیب از دیدگاه فریقین؛ ص ۲۸-۳۰.