رکوع

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

رکوع: خم شدن به عنوان بندگی در پیشگاه خدا یا ادای احترام و تعظیم. یکی از واجبات نماز "رکوع" است، یعنی خم شدن نمازگزار به حدّی که دست‌ها به زانوها برسد، سپس خدا را تسبیح بگوید. رکوع، نشانه تواضع و بندگی و تعظیم در پیشگاه خداوند است. در قرآن نیز آمده است که همراه رکوع‌کنندگان در پیشگاه خدا رکوع کنیدوَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ[۱]. چون در هر رکعت از نماز، یک بار رکوع انجام می‌گیرد، به این جهت به آن "رکعت" گفته می‌شود[۲].

منابع

پانویس

  1. «و نماز را برپا دارید و زکات بدهید و با نمازگزاران نماز بگزارید» سوره بقره، آیه ۴۳.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.