عتبه بوسی‌

این مدخل زیرشاخهٔ بحث ادب زیارت است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

رابطه عتبه بوسی با زیارت

احترام و ارج نهادن به جایگاه والای حرم‌های مطهر، گاهی هم به بوسیدن در و درگاه در هنگام ورود است. در برخی سروده‌های عالمانِ عارف درباره زیارت نیز به این عتبه بوسی و ابراز تواضع و ادب و محبت اشاره شده است.

علامه مجلسی سخن شهید اول را در این مورد به عنوان یکی از آداب زیارت نقل می‌کند، سپس می‌‌افزاید که دلیل مستندی برای استحباب بوسیدن آستان و درگاه نداریم، ولی سجود برای خدا به عنوان شکر الهی بر این توفیق، مانعی ندارد البته باید توجه داشت که بوسیدن زمین و درگاه به عنوان احترام و شکر، نباید به عنوان سجده بر امام تلقّی شود و بهانه‌ای به دستِ مخالفان افتد تا چنین وانمود کنند که شیعیان در پیشگاه امامان خود سجده می‌‌کنند، درحالی که سجده بر غیر خدا جایز نیست!! بوسیدن زمین به شکرانه توفیق الهی و بر نعمت زیارت، غیر از سجده به یک انسان است. صورت بر زمین نهادن یا بوسه بر آستان زدن، نهایت ادب و ارادت و محبت نسبت به یکی از اولیای مقرّب درگاه خداست و هیچ ربطی به شرک و پرستش غیرخدا ندارد.

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت