بحث:زمین در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←ارض) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
{{متن قرآن|إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَآتَيْنَاهُ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا}}<ref>«ما به او روی زمین توانمندی بخشیدیم و سررشته هر کار را به او دادیم» سوره کهف، آیه ۸۴.</ref>. | {{متن قرآن|إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَآتَيْنَاهُ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا}}<ref>«ما به او روی زمین توانمندی بخشیدیم و سررشته هر کار را به او دادیم» سوره کهف، آیه ۸۴.</ref>. | ||
در [[آیه]] ۸۳ [[خداوند]] به [[پیامبر]] می‌فرماید که از تو درباره [[ذوالقرنین]] می‌پرسند. این سوال سومین سوال گروهی از [[قریش]] می‌باشد. آیه ۸۴ جواب سوال است. می‌فرماید: ما در روی [[زمین]] او را [[حکومت]] بخشیدیم. واضح است که ارض در این جا مطلق زمین نمی‌باشد؛ چراکه ذوالقرنین به تمامی کره خاکی [[حاکمیت]] نداشته است. پس ارض در اینجا محدوده ایی را شامل می‌شود که در [[تصرف]] ذوالقرنین بوده است. [[ایران]] در دوران [[سلطنت]] [[کوروش]] از سمت جنوب به بحر عمان، خلیج [[فارس]] و شبه [[جزیره عربستان]]؛ از سمت شمال به دریای [[خزر]]، قفقاز و رود [[سیحون]]؛ از [[مشرق]] به رود سند و از سمت [[مغرب]] به دار دانل (هلسپونت) ختم می‌شد.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۲۲۰.</ref> | در [[آیه]] ۸۳ [[خداوند]] به [[پیامبر]] می‌فرماید که از تو درباره [[ذوالقرنین]] می‌پرسند. این سوال سومین سوال گروهی از [[قریش]] می‌باشد. آیه ۸۴ جواب سوال است. می‌فرماید: ما در روی [[زمین]] او را [[حکومت]] بخشیدیم. واضح است که ارض در این جا مطلق زمین نمی‌باشد؛ چراکه ذوالقرنین به تمامی کره خاکی [[حاکمیت]] نداشته است. پس ارض در اینجا محدوده ایی را شامل می‌شود که در [[تصرف]] ذوالقرنین بوده است. [[ایران]] در دوران [[سلطنت]] [[کوروش]] از سمت جنوب به بحر عمان، خلیج [[فارس]] و شبه [[جزیره عربستان]]؛ از سمت شمال به دریای [[خزر]]، قفقاز و رود [[سیحون]]؛ از [[مشرق]] به رود سند و از سمت [[مغرب]] به دار دانل (هلسپونت) ختم می‌شد.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۲۲۰.</ref> | ||
==ارض== | ==ارض== | ||
{{متن قرآن|قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَى}}<ref>«گفت: ای موسی، آیا نزد ما آمده‌ای که ما را با جادوی خویش از سرزمینمان بیرون برانی؟» سوره طه، آیه ۵۷.</ref>. | {{متن قرآن|قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَى}}<ref>«گفت: ای موسی، آیا نزد ما آمده‌ای که ما را با جادوی خویش از سرزمینمان بیرون برانی؟» سوره طه، آیه ۵۷.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۶
ارض
﴿وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا...﴾[۱]. ﴿وَقَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ يَنْبُوعًا﴾[۲]. مشهور این است: آیات فوق در مورد اهل «مکه» نازل شده است که تصمیم گرفتند پیامبر(ص) را از مکه بیرون کنند و بعداً این تصمیم، فسخ و مبدل به تصمیم بر اعدام پیامبر(ص) در مکه گردید و به دنبال آن خانه پیامبر(ص) را از هر سو محاصره کردند اما همان گونه که می‌دانیم، پیامبر(ص) از این حلقه محاصره به طرز اعجاز آمیزی بیرون آمده به سوی مدینه حرکت کرد و سرآغاز هجرت گردید.
ولی بعضی گفته‌اند: «این آیات، در رابطه با پیشنهاد یهود «مدینه» نازل شده است که: برای خارج کردن پیامبر(ص) از مدینه به خدمتش رسیده گفتند این سرزمین، سرزمین انبیا نیست، سرزمین پیامبران شام است اگر می‌خواهی دعوتت پیشرفت کند باید به آنجا بروی! اما با توجه به این که: این سوره «مکی» است، تناسبی با این شأن نزول ندارد، به علاوه، جمله‌های آیات فوق چنان که خواهیم دید نیز، متناسب با محتوای این شأن نزول نیست»[۳]. آیات قرآن را مشرکان مکه لجوجانه رد کردند و گفتند: ای محمد ما به تو ایمان نمی‌آوریم مگر آنکه زمین را بشکافی و از زمین مکه برای ما چشمه‌ای جاری سازی. در روایت اسلامی آمده است که آنها از پیامبر خواستند: «نهرهای آب، همچون نهرهای شام و عراق در این سرزمین خشک و بی‌آب جاری سازد»[۴].
چکیده
این درخواست‌ها بهانه‌جویی بود و از آنجا که مکه سرزمین خشک و سوزانی بود هدفی جز عناد با پیامبر نداشتند. محلی که کفار این درخواست را کردند چنانکه ذکر شد شهر «مکه» بود.[۵]
ارض
﴿وَقُلْنَا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ﴾[۶]. برای رسیدن به هدف، بهتر آن است که سخن کوتاه کنیم و به اصل موضوع بپردازیم.
منظور از ارض در این آیه کدام سرزمین است؟
در مبارزه حضرت موسی با فرعون و فرعونیان به اینجا می‌رسیم که آنان از دریا عبور کردند و دشمنان آنها غرق در امواج خروشان دریا شدند. «خداوند به بنی اسرائیل دستور داد: اکنون که بر دشمن پیروز شدید در ارض معهود سکونت جوئید. آیا منظور سرزمین مصر است (همین کلمه در آیه قبل که می‌گوید فرعون می‌خواست آنها را از سرزمین بیرون کند به همین معنی آمده و آیات دیگر قرآن نیز می‌گوید که بنی اسرائیل وارث فرعونیان شدند). یا این که اشاره به سرزمین مقدس فلسطین است؛ زیرا بنی اسرائیل بعد از این ماجرا به سرزمین فلسطین رفتند و مأمور شدند که در آن وارد شوند ولی ما بعید نمی‌دانیم که هر دو سرزمین منظور بوده باشد زیرا بنی اسرائیل به شهادت آیات قرآن، وارث زمین‌های فرعونیان شدند و هم مالک سرزمین فلسطین»[۷]. به نظر نگارنده بنی اسرائیل وارد فلسطین شدند و حکم اسکان در این سرزمین صراحت دارد فلذا در این مقطع؛ «ارض» می‌تواند تنها «فلسطین» را مقصد نهایی خود قرار دهد.[۸]
ارض
﴿إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَآتَيْنَاهُ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا﴾[۹]. در آیه ۸۳ خداوند به پیامبر می‌فرماید که از تو درباره ذوالقرنین می‌پرسند. این سوال سومین سوال گروهی از قریش می‌باشد. آیه ۸۴ جواب سوال است. می‌فرماید: ما در روی زمین او را حکومت بخشیدیم. واضح است که ارض در این جا مطلق زمین نمی‌باشد؛ چراکه ذوالقرنین به تمامی کره خاکی حاکمیت نداشته است. پس ارض در اینجا محدوده ایی را شامل می‌شود که در تصرف ذوالقرنین بوده است. ایران در دوران سلطنت کوروش از سمت جنوب به بحر عمان، خلیج فارس و شبه جزیره عربستان؛ از سمت شمال به دریای خزر، قفقاز و رود سیحون؛ از مشرق به رود سند و از سمت مغرب به دار دانل (هلسپونت) ختم می‌شد.[۱۰]
ارض
﴿قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَى﴾[۱۱].
﴿قَالُوا إِنْ هَذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَنْ يُخْرِجَاكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ...﴾[۱۲].
﴿يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ﴾[۱۳].
هارون و موسی به سحر و جادو متهم شده‌اند. فرعون برای اینکه از احساسات میهن پرستی سو استفاده کند می‌گوید: هارون و موسی؛ شما قبطیان را از سرزمینتان بیرون خواهند کرد. کاملاً مشخص است که «ارض» در این سه آیه «سرزمین مصر» را شامل می‌شود.[۱۴]
منابع
- ↑ «و به راستی نزدیک بود که تو را از این سرزمین بلغزانند تا از آن بیرون رانند و در آن صورت (آنها نیز) پس از تو جز اندکی درنگ نداشتند» سوره اسراء، آیه ۷۶.
- ↑ «و گفتند: هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد تا برای ما از زمین چشمه‌ای فرا جوشانی» سوره اسراء، آیه ۹۰.
- ↑ تفسیر نمونه، مکارم، ج۱۲، ص۲۴۲.
- ↑ تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۳۰۹.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۲۱۵.
- ↑ «و پس از وی به بنی اسرائیل گفتیم: در این سرزمین جای گیرید و چون وعده جهان واپسین در رسد شما را با هم (گرد) می‌آوریم» سوره اسراء، آیه ۱۰۴.
- ↑ تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۳۴۵.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۲۱۸.
- ↑ «ما به او روی زمین توانمندی بخشیدیم و سررشته هر کار را به او دادیم» سوره کهف، آیه ۸۴.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۲۲۰.
- ↑ «گفت: ای موسی، آیا نزد ما آمده‌ای که ما را با جادوی خویش از سرزمینمان بیرون برانی؟» سوره طه، آیه ۵۷.
- ↑ «گفتند: بی‌گمان این دو جادوگرند؛ بر آنند تا شما را با جادویشان از سرزمینتان بیرون برانند و آیین برتر شما را (از میان) ببرند» سوره طه، آیه ۶۳.
- ↑ «بر آن است که شما را با جادوی خویش از سرزمینتان بیرون براند پس چه نظر می‌دهید؟» سوره شعراء، آیه ۳۵.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۲۲۱.