حدیث سد ابواب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
{{اهل بیت}} | |||
[[رده:حدیث سد ابواب]] | [[رده:حدیث سد ابواب]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۰:۵۱
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث سد ابواب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
حدیث سد ابواب: پس از بنای مسجد مدینه و انتقال پیامبر خدا(ص) از خانۀ ابو ایّوب به خانۀ خود که در کنار مسجد ساخته شده بود، کسانی چون علی(ع)، عمر، ابوبکر، عباس، حمزه نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه مسجد رفت‌وآمد می‌کردند و این برای پیامبر خدا نیز ایجاد مزاحمت داشت. حضرت دستور داد همۀ درهایی که از خانه‌ها به مسجد باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت‌وآمد کنند و برای نماز از در مسجد وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ علی(ع). این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. حضرت سخنرانی کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر خدا بوده و من امر او را اجرا کردم. این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای حضرت علی(ع) به شمار می‌رود و در روایات فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. علامۀ امینی ۲۳ صورت برای آن نقل کرده است.[۱] در بحار الأنوار نیز ۱۳ حدیث در باب امر پیامبر به بستن درها مگر در خانه علی(ع) نقل کرده است.[۲] متن‌هایی چون: إنّ رسول اللّه أمر بسدّ الأبواب إلاّ باب علیّ» و «سدّوا الأبواب إلی المسجد إلاّ باب علیّ و إنّ اللّه أمرنی بسدّ ابوابکم و ترک باب علیّ از آن جمله است. آنچه در دعای ندبه آمده (و سدّ الأبواب إلاّ بابه) اشاره به این احادیث است. اشاره به نوعی حق ولایت است که حق او مثل پیامبر خدا(ص) در مسجد است..[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸
- ↑ بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۲۱۲.