تقوا در معارف و سیره امام جواد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
#{{متن حدیث|قَالَ {{ع}}: مَنِ اسْتَغْنَى بِاللَّهِ افْتَقَرَ النَّاسُ إِلَيْهِ وَ مَنِ اتَّقَى اللَّهَ أَحَبَّهُ النَّاسُ وَ إِنْ كَرِهُوا}}. فرمود: هرکس خود را در کنار [[خدا]] [[بی‌نیاز]] بداند؛ [[مردم]] محتاج و نیازمند او شوند و هرکس با [[تقوا]] باشد، مردم او را [[دوست]] خواهند داشت؛ اگرچه نخواهند<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۳۴۷؛ بحارالأنوار، ج۷۵، ص۷۹، ح۶۲؛ حلیة الأبرار، ج۴، ص۵۹۷؛ احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۲۹؛ نور الأبصار، ص۳۳۱.</ref>.
#{{متن حدیث|قَالَ {{ع}}: مَنِ اسْتَغْنَى بِاللَّهِ افْتَقَرَ النَّاسُ إِلَيْهِ وَ مَنِ اتَّقَى اللَّهَ أَحَبَّهُ النَّاسُ وَ إِنْ كَرِهُوا}}. فرمود: هرکس خود را در کنار [[خدا]] بی‌نیاز بداند؛ [[مردم]] محتاج و نیازمند او شوند و هرکس با [[تقوا]] باشد، مردم او را [[دوست]] خواهند داشت؛ اگرچه نخواهند<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۳۴۷؛ بحارالأنوار، ج۷۵، ص۷۹، ح۶۲؛ حلیة الأبرار، ج۴، ص۵۹۷؛ احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۲۹؛ نور الأبصار، ص۳۳۱.</ref>.
# [[امام جواد]] {{ع}} در پاسخ کسی که تقاضا نمود تا [[پند]] و موعظه‌ای جامع و کوتاه به وی بیاموزد، فرمود: {{متن حدیث|صن نفسك عن عار العاجلة، و نار الآجلة}}. [[جان]] خویش را از [[ننگ و عار]] [[دنیا]] و [[آتش]] [[آخرت]] [[حفظ]] کن<ref>احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۳۹.</ref>.
# [[امام جواد]] {{ع}} در پاسخ کسی که تقاضا نمود تا [[پند]] و موعظه‌ای جامع و کوتاه به وی بیاموزد، فرمود: {{متن حدیث|صن نفسك عن عار العاجلة، و نار الآجلة}}. [[جان]] خویش را از ننگ و عار [[دنیا]] و [[آتش]] [[آخرت]] [[حفظ]] کن<ref>احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۳۹.</ref>.
#{{متن حدیث|قَالَ {{ع}}: التَّحَفُّظُ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ‌، وَ الطَّمَعُ عَلَى قَدْرِ السَّبِيلِ}}. فرمود: [[حفظ خویشتن]] به اندازه [[احساس]] [[ترس]] و [[آرزو]] به اندازه باقی مانده راه است<ref>نزهة الناظر، ص۱۳۶، ح۱۵؛ اعلام الدین، ص۳۰۹؛ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۶۵، ح۵؛ اعیان اشیعة، ج۲، ص۳۶.</ref>.
#{{متن حدیث|قَالَ {{ع}}: التَّحَفُّظُ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ‌، وَ الطَّمَعُ عَلَى قَدْرِ السَّبِيلِ}}. فرمود: حفظ خویشتن به اندازه [[احساس]] [[ترس]] و [[آرزو]] به اندازه باقی مانده راه است<ref>نزهة الناظر، ص۱۳۶، ح۱۵؛ اعلام الدین، ص۳۰۹؛ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۶۵، ح۵؛ اعیان اشیعة، ج۲، ص۳۶.</ref>.
#{{متن حدیث|قال {{ع}}: لو کانت السماوات و الأرض رتقا على [[عبد]] ثمّ اتّقى [[اللّه]] تعالى لجعل منها مخرجا}}. فرمود: اگر درهای [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] بر کسی بسته شود، با [[پرهیزگاری]] و [[خوف از خدا]]، راهی برای نجاتش گشوده می‌شود<ref>فصول المهمة، ص۲۷۳؛ نور الأبصار، ص۳۳۲؛ احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۳۵؛ ج۱۹، ۶۰۵.</ref>.<ref>[[سید ابوالفضل طباطبایی اشکذری|طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل]]، [[دانشنامه جوادالائمه (کتاب)|دانشنامه جوادالائمه]]، ص ۲۹۳.</ref>
#{{متن حدیث|قال {{ع}}: لو کانت السماوات و الأرض رتقا على [[عبد]] ثمّ اتّقى [[اللّه]] تعالى لجعل منها مخرجا}}. فرمود: اگر درهای [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] بر کسی بسته شود، با [[پرهیزگاری]] و [[خوف از خدا]]، راهی برای نجاتش گشوده می‌شود<ref>فصول المهمة، ص۲۷۳؛ نور الأبصار، ص۳۳۲؛ احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۳۵؛ ج۱۹، ۶۰۵.</ref>.<ref>[[سید ابوالفضل طباطبایی اشکذری|طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل]]، [[دانشنامه جوادالائمه (کتاب)|دانشنامه جوادالائمه]]، ص ۲۹۳.</ref>



نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۱

مقدمه

  1. «قَالَ (ع): مَنِ اسْتَغْنَى بِاللَّهِ افْتَقَرَ النَّاسُ إِلَيْهِ وَ مَنِ اتَّقَى اللَّهَ أَحَبَّهُ النَّاسُ وَ إِنْ كَرِهُوا». فرمود: هرکس خود را در کنار خدا بی‌نیاز بداند؛ مردم محتاج و نیازمند او شوند و هرکس با تقوا باشد، مردم او را دوست خواهند داشت؛ اگرچه نخواهند[۱].
  2. امام جواد (ع) در پاسخ کسی که تقاضا نمود تا پند و موعظه‌ای جامع و کوتاه به وی بیاموزد، فرمود: «صن نفسك عن عار العاجلة، و نار الآجلة». جان خویش را از ننگ و عار دنیا و آتش آخرت حفظ کن[۲].
  3. «قَالَ (ع): التَّحَفُّظُ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ‌، وَ الطَّمَعُ عَلَى قَدْرِ السَّبِيلِ». فرمود: حفظ خویشتن به اندازه احساس ترس و آرزو به اندازه باقی مانده راه است[۳].
  4. «قال (ع): لو کانت السماوات و الأرض رتقا على عبد ثمّ اتّقى اللّه تعالى لجعل منها مخرجا». فرمود: اگر درهای آسمان‌ها و زمین بر کسی بسته شود، با پرهیزگاری و خوف از خدا، راهی برای نجاتش گشوده می‌شود[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. کشف الغمة، ج۲، ص۳۴۷؛ بحارالأنوار، ج۷۵، ص۷۹، ح۶۲؛ حلیة الأبرار، ج۴، ص۵۹۷؛ احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۲۹؛ نور الأبصار، ص۳۳۱.
  2. احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۳۹.
  3. نزهة الناظر، ص۱۳۶، ح۱۵؛ اعلام الدین، ص۳۰۹؛ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۶۵، ح۵؛ اعیان اشیعة، ج۲، ص۳۶.
  4. فصول المهمة، ص۲۷۳؛ نور الأبصار، ص۳۳۲؛ احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۳۵؛ ج۱۹، ۶۰۵.
  5. طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل، دانشنامه جوادالائمه، ص ۲۹۳.