اخلاق فردی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
اخلاق فردی، ارزشهای اخلاقی مربوط به [[حیات]] فردی انسانهاست که [[آدمی]] را فارغ از رابطه با غیر در نظر میگیرد؛ فضیلتهایی مانند [[صبر]]، [[حکمت]]، [[حزم]] ([[دوراندیشی]] و [[احتیاط]])، و رذائلی مانند | اخلاق فردی، ارزشهای اخلاقی مربوط به [[حیات]] فردی انسانهاست که [[آدمی]] را فارغ از رابطه با غیر در نظر میگیرد؛ فضیلتهایی مانند [[صبر]]، [[حکمت]]، [[حزم]] ([[دوراندیشی]] و [[احتیاط]])، و رذائلی مانند پرخوری، شتابزدگی و سبکمغزی از موارد اخلاق فردی به شمار میآیند. [[اخلاق]] هر فرد [[روح]] [[دینداری]] او به شمار میآید و [[مکارم اخلاق]] در سخن [[رسول خدا]] {{صل}} که {{متن حدیث|بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ}}<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۱۰.</ref> [[رفتاری]] همچون صبر، متانت، [[انصاف]]، خوشذاتی، [[خیرخواهی]] نسبت به [[مردم]] میباشد<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۱۷/۱۰/۱۳۹۲.</ref>. | ||
نمونههایی از ارزشهای اخلاقی در حوزه اخلاق فردی عبارتاند از: [[خودباوری]]. خودباوری از ارکان مهم سازنده [[شخصیت]] فرد و [[جامعه]] و عاملی تعیین کننده در رسیدن [[انسان]] به اهداف خویش است<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۱۱/۵/۱۳۸۰.</ref>. وجود این | نمونههایی از ارزشهای اخلاقی در حوزه اخلاق فردی عبارتاند از: [[خودباوری]]. خودباوری از ارکان مهم سازنده [[شخصیت]] فرد و [[جامعه]] و عاملی تعیین کننده در رسیدن [[انسان]] به اهداف خویش است<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۱۱/۵/۱۳۸۰.</ref>. وجود این خصلت در هر فرد و جامعه [[نشانه]] [[پیشرفت]] و کمال و فقدان آن منشأ [[خواری]] و [[ذلت]] است. یک [[ملت]] وقتی که انجام کاری را [[باور]] داشت، اسباب و [[توانایی]] آن نیز برای وی فراهم میگردد<ref>ر.ک: [[امام خمینی]] صحیفه امام، ج۱۴، ص۱۱۷ و ۳۰۸؛ خودباوری.</ref>. | ||
صبر و [[پایداری]]. صبر، [[خویشتنداری]] و [[شکیبایی]] در مقابله با حوادث و ناملایماتی است که انسان را بیتاب و پریشان میسازد<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۶۰.</ref>. صبر و [[استقامت]] از مهمترین عوامل تحقق | صبر و [[پایداری]]. صبر، [[خویشتنداری]] و [[شکیبایی]] در مقابله با حوادث و ناملایماتی است که انسان را بیتاب و پریشان میسازد<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۶۰.</ref>. صبر و [[استقامت]] از مهمترین عوامل تحقق اخلاقمداری در یک جامعه است. [[قرآن کریم]]، [[پیامبر]] {{صل}} را به صبر، [[ایستادگی]] و استقامت [[فرمان]] میدهد {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ}}<ref>«پس چنان که فرمان یافتهای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید که او به آنچه انجام میدهید بیناست» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref> و بر اساس روایتی، [[سوره هود]] رسول خدا {{صل}} را پیر کرد<ref>متقی هندی، علی، کنز العمال، تحقیق بکری حیانی، ج۱، ص۵۷۳.</ref> که پیامبر {{صل}} افزون بر استقامت خود، [[مؤمنان]] را نیز در این راه به ایستادگی وادار کند. چرا که آنان از یک سو در معرض هجوم [[بلایا]] و [[مشکلات]] [[زندگی]] و از سوی دیگر مورد تهاجم [[هواهای نفسانی]] خودشان هستند. از اینرو [[ایستادگی]] و [[مقاومت]] در برابر این دو نیرو و [[حفظ]] [[مؤمنان]] و نگه داشتن آنان در خط مستقیم کاری بسیار دشوار است<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۶/۱/۱۳۸۵.</ref>. [[صبر]] یکی از عوامل مهم در [[پیروزی]] یا ناکامی [[جوامع]] است<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۱۲/۸/۱۳۷۷.</ref>. | ||
[[قناعت]] و [[سادهزیستی]]. قناعت، اکتفا کردن به امکاناتی است که در [[اختیار]] است. به بیان دقیقتر پایین آوردن سطح توقع است در حدی که با امکانات موجود [[تطبیق]] کند<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۸۵؛ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۳۲۶-۳۲۷.</ref>. منظور از قناعت بهره نبردن از [[نعمتهای الهی]] نیست بلکه مقصود حفظ حد و اندازه و | [[قناعت]] و [[سادهزیستی]]. قناعت، اکتفا کردن به امکاناتی است که در [[اختیار]] است. به بیان دقیقتر پایین آوردن سطح توقع است در حدی که با امکانات موجود [[تطبیق]] کند<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۸۵؛ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۳۲۶-۳۲۷.</ref>. منظور از قناعت بهره نبردن از [[نعمتهای الهی]] نیست بلکه مقصود حفظ حد و اندازه و پرهیز از [[زیادهروی]] و [[اسراف]] و ضایع نساختن نعمتهاست<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۴/۱/۱۳۷۲؛ ۱/۱/۱۳۷۶.</ref>. قناعت سرافرازانه، [[تدبیر]] صحیح در زندگی و [[اقتصاد]] است تا [[مسئولان]] بتوانند [[تدابیر]] صحیحی در اداره [[کشور]] بیابند<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، مکتوبات، ۱/۱/۱۳۷۷.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی]]، ص ۶۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۷
مقدمه
اخلاق فردی، ارزشهای اخلاقی مربوط به حیات فردی انسانهاست که آدمی را فارغ از رابطه با غیر در نظر میگیرد؛ فضیلتهایی مانند صبر، حکمت، حزم (دوراندیشی و احتیاط)، و رذائلی مانند پرخوری، شتابزدگی و سبکمغزی از موارد اخلاق فردی به شمار میآیند. اخلاق هر فرد روح دینداری او به شمار میآید و مکارم اخلاق در سخن رسول خدا (ص) که «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ»[۱] رفتاری همچون صبر، متانت، انصاف، خوشذاتی، خیرخواهی نسبت به مردم میباشد[۲].
نمونههایی از ارزشهای اخلاقی در حوزه اخلاق فردی عبارتاند از: خودباوری. خودباوری از ارکان مهم سازنده شخصیت فرد و جامعه و عاملی تعیین کننده در رسیدن انسان به اهداف خویش است[۳]. وجود این خصلت در هر فرد و جامعه نشانه پیشرفت و کمال و فقدان آن منشأ خواری و ذلت است. یک ملت وقتی که انجام کاری را باور داشت، اسباب و توانایی آن نیز برای وی فراهم میگردد[۴].
صبر و پایداری. صبر، خویشتنداری و شکیبایی در مقابله با حوادث و ناملایماتی است که انسان را بیتاب و پریشان میسازد[۵]. صبر و استقامت از مهمترین عوامل تحقق اخلاقمداری در یک جامعه است. قرآن کریم، پیامبر (ص) را به صبر، ایستادگی و استقامت فرمان میدهد فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ[۶] و بر اساس روایتی، سوره هود رسول خدا (ص) را پیر کرد[۷] که پیامبر (ص) افزون بر استقامت خود، مؤمنان را نیز در این راه به ایستادگی وادار کند. چرا که آنان از یک سو در معرض هجوم بلایا و مشکلات زندگی و از سوی دیگر مورد تهاجم هواهای نفسانی خودشان هستند. از اینرو ایستادگی و مقاومت در برابر این دو نیرو و حفظ مؤمنان و نگه داشتن آنان در خط مستقیم کاری بسیار دشوار است[۸]. صبر یکی از عوامل مهم در پیروزی یا ناکامی جوامع است[۹].
قناعت و سادهزیستی. قناعت، اکتفا کردن به امکاناتی است که در اختیار است. به بیان دقیقتر پایین آوردن سطح توقع است در حدی که با امکانات موجود تطبیق کند[۱۰]. منظور از قناعت بهره نبردن از نعمتهای الهی نیست بلکه مقصود حفظ حد و اندازه و پرهیز از زیادهروی و اسراف و ضایع نساختن نعمتهاست[۱۱]. قناعت سرافرازانه، تدبیر صحیح در زندگی و اقتصاد است تا مسئولان بتوانند تدابیر صحیحی در اداره کشور بیابند[۱۲].[۱۳]
منابع
پانویس
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۱۰.
- ↑ خامنهای حسینی، سید علی، ۱۷/۱۰/۱۳۹۲.
- ↑ خامنهای حسینی، سید علی، ۱۱/۵/۱۳۸۰.
- ↑ ر.ک: امام خمینی صحیفه امام، ج۱۴، ص۱۱۷ و ۳۰۸؛ خودباوری.
- ↑ امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۶۰.
- ↑ «پس چنان که فرمان یافتهای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید که او به آنچه انجام میدهید بیناست» سوره هود، آیه ۱۱۲.
- ↑ متقی هندی، علی، کنز العمال، تحقیق بکری حیانی، ج۱، ص۵۷۳.
- ↑ خامنهای حسینی، سید علی، ۶/۱/۱۳۸۵.
- ↑ خامنهای حسینی، سید علی، ۱۲/۸/۱۳۷۷.
- ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۸۵؛ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۳۲۶-۳۲۷.
- ↑ خامنهای حسینی، سید علی، ۴/۱/۱۳۷۲؛ ۱/۱/۱۳۷۶.
- ↑ خامنهای حسینی، سید علی، مکتوبات، ۱/۱/۱۳۷۷.
- ↑ گرامی، علی، مقاله «اخلاق»، مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی، ص ۶۳.