علم معصوم به مرگ خود: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{وسط‌چین}}'''[[آیا علم به زمان و کیفیت مرگ خود و دیگران علم غیب است و معصوم از آن آگاهی دارد؟ (پرسش)|آیا علم به زمان و کیفیت مرگ خود و دیگران علم غیب است و معصوم از آن آگاهی دارد؟]]'''{{پایان}}
|تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[علم معصوم (پرسش)|(پرسمان علم معصوم)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F۸FBF۹| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}}
اگر [[امام حسین]] با [[علم]] و [[آگاهی]] [[اقدام]] به [[قیام]] نموده باشد با [[نهی]] از القاء در تهلکه منافات دارد در صورتی که با توجه به شرائط زمان حتی نیاز به [[علم غیب]] هم نبود و با تصمیم [[سید الشهداء]] {{ع}} برای حرکت به سوی [[کربلا]] جمعی از مشایخ او را از این سفر منع کرده و عواقب آن را گوشزد نمودند بعضی از نویسندگان برای فرار از [[شبهه]] القاء در تهلکه، دست به توجیهاتی زده‌اند و حتی [[علم]] و [[آگاهی امام]] به سرانجام [[شهادت]] را [[انکار]] کرده‌اند<ref>ر.ک: شهادت نامه امام حسین {{ع}}، ص ۶۴.</ref>.
اگر [[امام حسین]] با [[علم]] و [[آگاهی]] [[اقدام]] به [[قیام]] نموده باشد با [[نهی]] از القاء در تهلکه منافات دارد در صورتی که با توجه به شرائط زمان حتی نیاز به [[علم غیب]] هم نبود و با تصمیم [[سید الشهداء]] {{ع}} برای حرکت به سوی [[کربلا]] جمعی از مشایخ او را از این سفر منع کرده و عواقب آن را گوشزد نمودند بعضی از نویسندگان برای فرار از [[شبهه]] القاء در تهلکه، دست به توجیهاتی زده‌اند و حتی [[علم]] و [[آگاهی امام]] به سرانجام [[شهادت]] را [[انکار]] کرده‌اند<ref>ر.ک: شهادت نامه امام حسین {{ع}}، ص ۶۴.</ref>.


'''پاسخ''': باید توجه داشت که [[قیام امام حسین]] {{ع}} در واقع سری است از اسرار الهی و آنچه در پاسخ به این سؤال به نظر می‌رسد آن است که بر اساس [[روایات]] زیاد و معتبر در حادثه [[کربلا]] [[سیدالشهداء]] {{ع}} از سرانجام خود خبر داشت و ما در مباحث دیگر با عنوان گستره و [[شبهات]] [[علم امام]] به تفصیل پاسخ این گونه [[شبهات]] را بیان کردیم که [[علم]] قطعی [[امام]] به حادثه‌ای، با واقع نشدن آن و تحرز از آن سازگاری ندار<ref>درس دوازدهم از امامت عامه. برای آگاهی بیشتر ر. ک: لطف الله صافی کتاب شهید آگاه و کتاب پرتوی از عظمت حسین {{ع}}، ص ۳۶۶.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۳۳.</ref>
'''پاسخ''': باید توجه داشت که [[قیام امام حسین]] {{ع}} در واقع سری است از اسرار الهی و آنچه در پاسخ به این سؤال به نظر می‌رسد آن است که بر اساس [[روایات]] زیاد و معتبر در حادثه [[کربلا]] [[سیدالشهداء]] {{ع}} از سرانجام خود خبر داشت و ما در مباحث دیگر با عنوان گستره و [[شبهات]] [[علم امام]] به تفصیل پاسخ این گونه [[شبهات]] را بیان کردیم که [[علم]] قطعی [[امام]] به حادثه‌ای، با واقع نشدن آن و تحرز از آن سازگاری ندار<ref>درس دوازدهم از امامت عامه. برای آگاهی بیشتر ر. ک: لطف الله صافی کتاب شهید آگاه و کتاب پرتوی از عظمت حسین {{ع}}، ص ۳۶۶.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۳۳.</ref>
== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسش‌های وابسته}}
* [[آیا علم به زمان و کیفیت مرگ خود و دیگران علم غیب است و معصوم از آن آگاهی دارد؟ (پرسش)]]
{{پایان پرسش‌های وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۳

مقدمه

اگر امام حسین با علم و آگاهی اقدام به قیام نموده باشد با نهی از القاء در تهلکه منافات دارد در صورتی که با توجه به شرائط زمان حتی نیاز به علم غیب هم نبود و با تصمیم سید الشهداء (ع) برای حرکت به سوی کربلا جمعی از مشایخ او را از این سفر منع کرده و عواقب آن را گوشزد نمودند بعضی از نویسندگان برای فرار از شبهه القاء در تهلکه، دست به توجیهاتی زده‌اند و حتی علم و آگاهی امام به سرانجام شهادت را انکار کرده‌اند[۱].

پاسخ: باید توجه داشت که قیام امام حسین (ع) در واقع سری است از اسرار الهی و آنچه در پاسخ به این سؤال به نظر می‌رسد آن است که بر اساس روایات زیاد و معتبر در حادثه کربلا سیدالشهداء (ع) از سرانجام خود خبر داشت و ما در مباحث دیگر با عنوان گستره و شبهات علم امام به تفصیل پاسخ این گونه شبهات را بیان کردیم که علم قطعی امام به حادثه‌ای، با واقع نشدن آن و تحرز از آن سازگاری ندار[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. ر.ک: شهادت نامه امام حسین (ع)، ص ۶۴.
  2. درس دوازدهم از امامت عامه. برای آگاهی بیشتر ر. ک: لطف الله صافی کتاب شهید آگاه و کتاب پرتوی از عظمت حسین (ع)، ص ۳۶۶.
  3. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۳۳.