یوم التلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قیامت | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قیامت | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[یوم التلاق در کلام اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[مفسران]] [[قرآن]] وجوهی برای این تعبیر برشمرده‌اند: روزی که [[بندگان]] با [[پروردگار]] [[ملاقات]] می‌کنند؛ روزی که [[انسان‌ها]]، [[فرشتگان]] حساب و [[پاداش]] و [[کیفر]] را [[ملاقات]] می‌کنند؛ روزی که [[انسان]] به حساب [[اعمال]] و [[رفتار]] خویش در [[دادگاه]] [[عدل الهی]] برمی‌خورد؛ روزی که گذشتگان و آیندگان و اولین و آخرین گرد هم می‌آیند؛ روزی که [[پیشوایان]] [[حق]] و [[باطل]] با [[پیروان]] خویش روبه‌رو می‌شوند؛ روز مواجهه [[ستمگران]] و ستمدیدگان؛ روزی که [[بهشتیان]] و [[دوزخیان]] یکدیگر را می‌بینند؛ روزی که [[ارواح]] و اجساد با یکدیگر [[ملاقات]] می‌کنند<ref>نثر طوبی‌، ۲/ ۳۷۱.</ref>؛ روزی که اهل [[آسمان]] با زمینیان روبه‌رو می‌شوند<ref>تفسیر صافی‌، ۴۷۱؛ معاد فلسفی‌، ۲/ ۱۷۵؛ المیزان‌، ۱۷/ ۳۱۸؛ تفسیر نمونه‌، ۲۰/ ۵۵؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۶۴.</ref>. این تعبیر [[قرآنی]] هنگامه‌ای را به خاطر [[آدمی]] می‌آورد که با هر چه کرده است روبه رو می‌شود و در آن روز، هیچ چیز به [[فراموشی]] نمی‌رود و همه چیز باز می‌گردد و به ترازوی حساب می‌نشیند. [[هدف]] [[قرآن]] از این تعبیر، [[آفرینش]] [[روحیه]] [[مراقبت]] و [[بیداری]] در [[مؤمنان]] است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۸۰.</ref>.
[[مفسران]] [[قرآن]] وجوهی برای این تعبیر برشمرده‌اند: روزی که [[بندگان]] با [[پروردگار]] [[ملاقات]] می‌کنند؛ روزی که [[انسان‌ها]]، [[فرشتگان]] حساب و [[پاداش]] و [[کیفر]] را [[ملاقات]] می‌کنند؛ روزی که [[انسان]] به حساب [[اعمال]] و [[رفتار]] خویش در دادگاه [[عدل الهی]] برمی‌خورد؛ روزی که گذشتگان و آیندگان و اولین و آخرین گرد هم می‌آیند؛ روزی که [[پیشوایان]] [[حق]] و [[باطل]] با [[پیروان]] خویش روبه‌رو می‌شوند؛ روز مواجهه [[ستمگران]] و ستمدیدگان؛ روزی که [[بهشتیان]] و [[دوزخیان]] یکدیگر را می‌بینند؛ روزی که [[ارواح]] و اجساد با یکدیگر [[ملاقات]] می‌کنند<ref>نثر طوبی‌، ۲/ ۳۷۱.</ref>؛ روزی که اهل [[آسمان]] با زمینیان روبه‌رو می‌شوند<ref>تفسیر صافی‌، ۴۷۱؛ معاد فلسفی‌، ۲/ ۱۷۵؛ المیزان‌، ۱۷/ ۳۱۸؛ تفسیر نمونه‌، ۲۰/ ۵۵؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۶۴.</ref>. این تعبیر [[قرآنی]] هنگامه‌ای را به خاطر [[آدمی]] می‌آورد که با هر چه کرده است روبه رو می‌شود و در آن روز، هیچ چیز به فراموشی نمی‌رود و همه چیز باز می‌گردد و به ترازوی حساب می‌نشیند. [[هدف]] [[قرآن]] از این تعبیر، [[آفرینش]] روحیه [[مراقبت]] و [[بیداری]] در [[مؤمنان]] است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۸۰.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۶: خط ۱۵:


[[رده:نام‌های روز قیامت در قرآن]]
[[رده:نام‌های روز قیامت در قرآن]]
[[رده:قیامت]]
۱۱۷٬۳۳۱

ویرایش