اصحاب کساء: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
مقصود از '''اصحاب کساء'''، [[پیامبر خدا]]، [[امیرالمؤمنین]]، [[فاطمه زهرا]]، [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} است. این [[پنج تن]] [[معصوم]]، روزی با هم بودند و همه زیر یک ردا و پوششی قرار گرفتند. [[پیامبر خدا]] درباره آنان [[دعا]] کرد. سپس [[آیه]] [[قرآن]] نازل شد و [[اراده الهی]] را بر [[پاکی]] و [[طهارت]] این [[خاندان]] بیان کرد{{متن قرآن| وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>و در خانه‌هایتان آرام گیرید و چون خویش‌آرایی دوره جاهلیت نخستین خویش‌آرایی مکنید و نماز بپا دارید و زکات بپردازید و از خداوند و فرستاده او فرمانبرداری کنید؛ جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اصحاب کساء هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند؛ سوره احزاب، آیه: ۳۳.</ref>. چون این پنج نفر زیر یک عبا و ردا خفته بودند به [[اصحاب کساء]]، [[اصحاب]] عبا، [[پنج تن آل عبا]] و [[آل عبا]] هم مشهور شدند. [[حدیث]] مفصّلی که این واقعه و [[فضایل]] این پنج [[معصوم]] را بیان می‌کند و به خواندن آن در مجالس توصیه شده، "[[حدیث کساء]]" نام دارد. آیه‌ای که درباره آنان نازل شد، [[دلیل عصمت]] آنان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۷.</ref>.
مقصود از اصحاب کساء، [[پیامبر خدا]]، [[امیرالمؤمنین]]، [[فاطمه زهرا]]، [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} است. این [[پنج تن]] [[معصوم]]، روزی با هم بودند و همه زیر یک ردا و پوششی قرار گرفتند. [[پیامبر خدا]] درباره آنان [[دعا]] کرد. سپس [[آیه]] [[قرآن]] نازل شد و [[اراده الهی]] را بر [[پاکی]] و [[طهارت]] این [[خاندان]] بیان کرد{{متن قرآن| وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>و در خانه‌هایتان آرام گیرید و چون خویش‌آرایی دوره جاهلیت نخستین خویش‌آرایی مکنید و نماز بپا دارید و زکات بپردازید و از خداوند و فرستاده او فرمانبرداری کنید؛ جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اصحاب کساء هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند؛ سوره احزاب، آیه: ۳۳.</ref>. چون این پنج نفر زیر یک عبا و ردا خفته بودند به [[اصحاب کساء]]، [[اصحاب]] عبا، [[پنج تن آل عبا]] و [[آل عبا]] هم مشهور شدند. [[حدیث]] مفصّلی که این واقعه و [[فضایل]] این پنج [[معصوم]] را بیان می‌کند و به خواندن آن در مجالس توصیه شده، "[[حدیث کساء]]" نام دارد. آیه‌ای که درباره آنان نازل شد، [[دلیل عصمت]] آنان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۷.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۲۰: خط ۲۰:
{{فضائل امام علی}}
{{فضائل امام علی}}


[[رده:فضائل امام علی]]
[[رده:عصمت اهل بیت]]
[[رده:اهل بیت]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۸

مقدمه

مقصود از اصحاب کساء، پیامبر خدا، امیرالمؤمنین، فاطمه زهرا، حسن و حسین (ع) است. این پنج تن معصوم، روزی با هم بودند و همه زیر یک ردا و پوششی قرار گرفتند. پیامبر خدا درباره آنان دعا کرد. سپس آیه قرآن نازل شد و اراده الهی را بر پاکی و طهارت این خاندان بیان کرد وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا[۱]. چون این پنج نفر زیر یک عبا و ردا خفته بودند به اصحاب کساء، اصحاب عبا، پنج تن آل عبا و آل عبا هم مشهور شدند. حدیث مفصّلی که این واقعه و فضایل این پنج معصوم را بیان می‌کند و به خواندن آن در مجالس توصیه شده، "حدیث کساء" نام دارد. آیه‌ای که درباره آنان نازل شد، دلیل عصمت آنان است[۲].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. و در خانه‌هایتان آرام گیرید و چون خویش‌آرایی دوره جاهلیت نخستین خویش‌آرایی مکنید و نماز بپا دارید و زکات بپردازید و از خداوند و فرستاده او فرمانبرداری کنید؛ جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اصحاب کساء هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند؛ سوره احزاب، آیه: ۳۳.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۷.