نماز عید: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[نماز عید در حدیث]] - [[نماز عید در نهج البلاغه]] - [[نماز عید در معارف مهدویت]] - [[نماز عید در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = نماز | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[نماز عید در کلام اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
نماز عید، نمازی که در روز [[عید فطر]] و [[عید قربان]] خوانده می‌‌شود. دو رکعت است و در رکعت اول پنج [[قنوت]] و در رکعت دوم چهار [[قنوت]] دارد و پس از برگزاری آن خطیب [[نماز]]، دو [[خطبه]] می‌‌خواند.
نماز عید، نمازی که در روز [[عید فطر]] و [[عید قربان]] خوانده می‌‌شود. دو رکعت است و در رکعت اول پنج [[قنوت]] و در رکعت دوم چهار [[قنوت]] دارد و پس از برگزاری آن خطیب [[نماز]]، دو [[خطبه]] می‌‌خواند.


نماز عید فطر و قربان در زمان [[حضور امام]] {{ع}} [[واجب]] است و باید به [[جماعت]] خوانده شود اما در [[زمان غیبت]] [[امام]] {{ع}} [[مستحب]] است. این نماز [[ثواب]] بسیار دارد و آیینی [[دینی]] برای حضور و اجتماع [[مردم]] و شنیدن [[موعظه]] و آشنا شدن بیشتر با [[دین]] و [[خدا]] و مسائل [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] است و برپایی شکوهمند آن از [[شعائر اسلامی]] به شمار می‌‌رود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۳۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۰.</ref>.
نماز عید فطر و قربان در زمان حضور امام {{ع}} [[واجب]] است و باید به جماعت خوانده شود اما در [[زمان غیبت]] [[امام]] {{ع}} [[مستحب]] است. این نماز [[ثواب]] بسیار دارد و آیینی [[دینی]] برای حضور و اجتماع [[مردم]] و شنیدن [[موعظه]] و آشنا شدن بیشتر با [[دین]] و [[خدا]] و مسائل [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] است و برپایی شکوهمند آن از [[شعائر اسلامی]] به شمار می‌‌رود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۳۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۰.</ref>.
 
== آداب نماز عید ==
نماز عید، چه [[عید فطر]] و چه [[عید قربان]]، آدابی دارد؛ از جمله اینکه لازم است زیر [[آسمان]] و بیرون [[شهر]] خوانده شود. برابر آنچه از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده، [[سنت]] و [[سیره]] در [[عید]] این است که [[مردم]]، به جز [[اهل مکه]]، برای نماز عید از شهر خود خارج شوند و مردم [[مکه]] در [[مسجدالحرام]] نماز عید بخوانند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۶۱: {{متن حدیث|السُّنَّةُ عَلَى أَهْلِ الْأَمْصَارِ أَنْ يَبْرُزُوا مِنْ أَمْصَارِهِمْ فِي الْعِيدَيْنِ إِلَّا أَهْلَ مَكَّةَ فَإِنَّهُمْ يُصَلُّونَ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ}}.</ref>. برابر روایتی، [[پیامبر]]{{صل}} برای اقامه نماز عید به [[بقیع]] می‌رفت: {{متن حدیث|وَ قَدْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} يَخْرُجُ إِلَى الْبَقِيعِ فَيُصَلِّي بِالنَّاسِ‌}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۶۰.</ref>: [[پیامبر خدا]] همیشه به سوی بقیع می‌رفت و با مردم [[نماز]] می‌خواند»؛ به همین جهت نقل است که برای [[امام باقر]]{{ع}} در [[روز]] عید فطر سجاده‌ای آوردند. دستور داد آن را باز گردانند و فرمود: امروز روزی است که [[رسول خدا]]{{صل}} [[دوست]] داشت به آفاق [[آسمان‌ها]] بنگرد و سرش را بر روی [[زمین]] بنهد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۶۰: {{متن حدیث|يَوْمٌ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} يُحِبُّ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى آفَاقِ السَّمَاءِ وَ يَضَعَ وَجْهَهُ عَلَى الْأَرْضِ}}.</ref>. برابر روایتی از [[امام رضا]]{{ع}}، نماز عید بر مسافر در [[منا]] [[واجب]] نیست<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۲۸۸: {{متن حدیث|عَنْهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ الْأَشْعَرِيِّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا{{ع}} قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْمُسَافِرِ إِلَى مَكَّةَ وَ غَيْرِهَا هَلْ عَلَيْهِ صَلَاةُ الْعِيدَيْنِ الْفِطْرِ وَ الْأَضْحَى فَقَالَ نَعَمْ إِلَّا بِمِنًى يَوْمَ النَّحْرِ}}.</ref>. و می‌توان گفت [[مستحب]] است<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۱۳۳.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۲۵: خط ۲۸:
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
# [[پرونده:1100518.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|'''سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۳۲: خط ۳۶:
{{ماه رمضان}}
{{ماه رمضان}}


[[رده:نماز عید]]
[[رده:نماز]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۵

مقدمه

نماز عید، نمازی که در روز عید فطر و عید قربان خوانده می‌‌شود. دو رکعت است و در رکعت اول پنج قنوت و در رکعت دوم چهار قنوت دارد و پس از برگزاری آن خطیب نماز، دو خطبه می‌‌خواند.

نماز عید فطر و قربان در زمان حضور امام (ع) واجب است و باید به جماعت خوانده شود اما در زمان غیبت امام (ع) مستحب است. این نماز ثواب بسیار دارد و آیینی دینی برای حضور و اجتماع مردم و شنیدن موعظه و آشنا شدن بیشتر با دین و خدا و مسائل اجتماعی و سیاسی است و برپایی شکوهمند آن از شعائر اسلامی به شمار می‌‌رود[۱].

آداب نماز عید

نماز عید، چه عید فطر و چه عید قربان، آدابی دارد؛ از جمله اینکه لازم است زیر آسمان و بیرون شهر خوانده شود. برابر آنچه از امام صادق(ع) نقل شده، سنت و سیره در عید این است که مردم، به جز اهل مکه، برای نماز عید از شهر خود خارج شوند و مردم مکه در مسجدالحرام نماز عید بخوانند[۲]. برابر روایتی، پیامبر(ص) برای اقامه نماز عید به بقیع می‌رفت: «وَ قَدْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) يَخْرُجُ إِلَى الْبَقِيعِ فَيُصَلِّي بِالنَّاسِ‌»[۳]: پیامبر خدا همیشه به سوی بقیع می‌رفت و با مردم نماز می‌خواند»؛ به همین جهت نقل است که برای امام باقر(ع) در روز عید فطر سجاده‌ای آوردند. دستور داد آن را باز گردانند و فرمود: امروز روزی است که رسول خدا(ص) دوست داشت به آفاق آسمان‌ها بنگرد و سرش را بر روی زمین بنهد[۴]. برابر روایتی از امام رضا(ع)، نماز عید بر مسافر در منا واجب نیست[۵]. و می‌توان گفت مستحب است[۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۳۷؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۴۰.
  2. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۶۱: «السُّنَّةُ عَلَى أَهْلِ الْأَمْصَارِ أَنْ يَبْرُزُوا مِنْ أَمْصَارِهِمْ فِي الْعِيدَيْنِ إِلَّا أَهْلَ مَكَّةَ فَإِنَّهُمْ يُصَلُّونَ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ».
  3. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۶۰.
  4. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۶۰: «يَوْمٌ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) يُحِبُّ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى آفَاقِ السَّمَاءِ وَ يَضَعَ وَجْهَهُ عَلَى الْأَرْضِ».
  5. شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۲۸۸: «عَنْهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ الْأَشْعَرِيِّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا(ع) قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْمُسَافِرِ إِلَى مَكَّةَ وَ غَيْرِهَا هَلْ عَلَيْهِ صَلَاةُ الْعِيدَيْنِ الْفِطْرِ وَ الْأَضْحَى فَقَالَ نَعَمْ إِلَّا بِمِنًى يَوْمَ النَّحْرِ».
  6. ذاکری، علی اکبر، سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۱۳۳.