الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۶

امام سجاد علیه‌السلام

امام سجاد (ع) دومین فرزند امام حسین (ع) پنجم شعبان سال ۳۸ ﻫ. در مدینه به دنیا آمد. مادر گرامی‌اش شهربانو، دختر یزدگرد سوم ـ پادشاه ایران ـ است. نام ایشان علی است. پنجاه و هفت سال در دنیا زندگی کردند. دو سال در روزگار امامت جدش علی بن ابی طالب(ع)، ده سال در عهد امامت عمویش حسن بن علی(ع) و یازده سال در زمان امامت پدر والامقامش و سی و چهار سال امامت مسلمانان را بر عهده داشت. در حادثه کربلا آن حضرت ازدواج کرده و دارای فرزند بود و فرزند خردسالش امام باقر(ع) هم در کربلا بوده است.

از القاب شریف امام سجاد (ع)، زین‌العابدین و سجاد و کنیه ایشان ابوالحسن ثانی، ابوالحسن و ابومحمد است. از آشکارترین ویژگی‌های اخلاقی امام سجاد(ع)، عبادت و طاعت فراوان اوست و بدین دلیل، پیامبر اسلام(ص) او را زینت عابدان بهشت (زین‌العابدین) خوانده است.

امام سجاد(ع) در دوران خلافت یزید به امامت رسید. آغاز امامت حضرت سجاد(ع) با شدت یافتن انحراف خاندان بنی امیه همراه بود و از این رو، روزگار آن امام همام(ع) را می‌توان دارای حساسیتی ویژه دانست. امام(ع) با تدبیر و سیاستی ویژه تعالیم راستین اسلام را بیان می‌کرد و برای حفظ مکتب از چند راه وارد شد:

بیان حقایق دین در قالبی نوین و شرح و تبیین معارف الهی در قالب دعا که حاصل آن کتاب صحیفه سجّادیه و ... است؛
حفظ دستاوردهای قیام عاشورا و زنده نگه داشتن خاطره شهدا به ویژه سید الشهداء؛
جلوگیری از وقوع انحرافات اساسی در اصول و مبانی فرهنگ اسلام و پاسخ‌گویی به شبهات وارده از سوی دشمنان و شرح و تبیین معارف قرآنی و تربیت شاگردانی والامرتبه.

از امام علی بن الحسین(ع)، غیر از صحیفه سجادیه، آثار ارزشمند دیگری در میراث مکتوب شیعه وجود دارد، رساله حقوق، دعای ابوحمزه ثمالی، مناجات خمس عشر، زیارت امین‌الله و خطبه امام سجاد(ع) در شام از جمله این معارف ارجمند است.

شیوه کارساز امام(ع) در مبارزه با حکومت، امویان را واداشت تا برای بقای خویش چاره‌ای بیندیشند و ناجوانمردانه آن امام همام(ع) را مسموم سازند. شهادت امام سجاد(ع) در روز ۱۲ یا ۲۵ محرم سال ۹۵ ه‍ واقع شده است و عاملان ولید بن عبدالملک، آن حضرت را در پنجاه و هفت سالگی به شهادت رساندند. امام باقر(ع) او را غسل داد و کفن نمود و در قبرستان بقیع مدینه در کنار تربت پاک عمویش امام حسن مجتبی(ع) به خاک سپرد.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle">'''[[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین علیه‌السلام]]'''</div>
+<div class="boxTitle">'''[[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد علیه‌السلام]]'''</div>
-[[پرونده: IM010034.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= امام حسین علیه‌السلام]]
+[[پرونده: IM010050.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= امام سجاد علیه‌السلام]]
-[[امام حسین]]{{ع}} سومین پیشوای [[مسلمانان]] و دومین فرزند امام علی{{ع}} و [[فاطمه]]{{س}} در سوم [[شعبان]] [[سال سوم هجری]] در [[مدینه]] متولد شد. پس از تولد، [[رسول خدا]]{{صل}} در گوش او [[اذان]] و اقامه گفت و پیوسته به ایشان عنایتی ویژه داشت و برایش عقیقه کرد. کنیه [[امام حسین]]{{ع}} [[ابا عبدالله]] است و دارای [[القاب]] فراونی است که یکی از لقب‌‌های مشهور ایشان [[سیدالشهداء]] است.
+[[امام سجاد]] {{ع}} دومین [[فرزند]] [[امام حسین]] {{ع}} پنجم [[شعبان]] سال ۳۸ ﻫ. در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد. مادر گرامی‌اش شهربانو، دختر یزدگرد سوم ـ [[پادشاه ایران]] ـ است. نام ایشان [[علی]] است. پنجاه و هفت سال در [[دنیا]] زندگی کردند. دو سال در روزگار [[امامت]] جدش [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}، ده سال در [[عهد امامت]] عمویش [[حسن بن علی]]{{ع}} و یازده سال در زمان [[امامت]] پدر والامقامش و سی و چهار سال [[امامت]] [[مسلمانان]] را بر عهده داشت. در [[حادثه کربلا]] آن حضرت [[ازدواج]] کرده و دارای [[فرزند]] بود و فرزند خردسالش [[امام باقر]]{{ع}} هم در [[کربلا]] بوده است.
-[[علم]]، [[بخشش]]، [[بزرگواری]]، [[فصاحت]]، [[شجاعت]]، [[تواضع]]، دستگیری از بینوایان، [[عفو]]، [[حلم]] و... از صفات برجسته این [[حجّت الهی]] بود. فداکاری و پاکبازی او برای احیای دین و گذشتن از همۀ هستی خویش برای [[فرمانبرداری]] [[خدای متعال]]، در [[تاریخ]] [[انسانی]] بی‌نظیر است.
+از القاب شریف [[امام سجاد]] {{ع}}، زین‌العابدین و [[سجاد]] و کنیه ایشان [[ابوالحسن ثانی]]، [[ابوالحسن]] و [[ابومحمد]] است. از آشکارترین [[ویژگی‌های اخلاقی]] امام سجاد{{ع}}، [[عبادت]] و [[طاعت]] فراوان اوست و بدین دلیل، [[پیامبر اسلام]]{{صل}} او را زینت عابدان [[بهشت]] (زین‌العابدین) خوانده است.
-[[امام حسین]]{{ع}} شش سال از دوران زندگیشان را با جد بزرگوارش سپری کرد و در این مدت همیشه در کنار [[رسول خدا]]{{صل}} بوده و حتی در وقت [[نماز]] از آن حضرت جدا نمی‌شد. [[رسول خدا]]{{صل}} با جملاتی که دربارۀ [[امام حسین]] فرموده گوشه‌ای از [[فضائل]] او و برادرش را به [[مردم]] بازگو نمود. [[پیامبر]] علاقه بسیاری به [[امام حسین]]{{ع}} داشت و پیوسته در گفتار و [[رفتار]]، از مهر زیاد خویش به [[فرزند]] دخترش پرده برمی‌داشت.
+امام سجاد{{ع}} در دوران [[خلافت یزید]] به [[امامت]] رسید. آغاز امامت [[حضرت سجاد]]{{ع}} با شدت یافتن [[انحراف]] [[خاندان]] [[بنی امیه]] همراه بود و از این رو، روزگار آن امام همام{{ع}} را می‌توان دارای حساسیتی ویژه دانست. [[امام]]{{ع}} [[با تدبیر]] و سیاستی ویژه [[تعالیم]] [[راستین]] [[اسلام]] را بیان می‌کرد و برای [[حفظ]] [[مکتب]] از چند راه وارد شد:
+#بیان حقایق [[دین]] در قالبی نوین و شرح و [[تبیین معارف الهی]] در قالب [[دعا]] که حاصل آن کتاب [[صحیفه سجّادیه]] و ... است؛
+#[[حفظ]] دستاوردهای [[قیام]] [[عاشورا]] و زنده نگه داشتن خاطره [[شهدا]] به ویژه [[سید الشهداء]]؛
+#جلوگیری از وقوع [[انحرافات]] اساسی در اصول و مبانی [[فرهنگ]] [[اسلام]] و [[پاسخ‌گویی به شبهات]] وارده از سوی [[دشمنان]] و شرح و تبیین [[معارف قرآنی]] و [[تربیت]] شاگردانی والامرتبه.
-[[زندگی]] [[سیاسی]] ـ [[اجتماعی]] [[امام حسین]]{{ع}} پیش از [[امامت]] ایشان را می‌‌توان در دو دوران مورد بررسی قرار داد. یکی روزگار [[امام علی]]{{ع}} و دیگری دوران [[امام حسن]]{{ع}}. در دوران اول همواره کنار پدر بود و در دوران [[زمامداری]] [[امام علی]]{{ع}} در [[امور سیاسی]]، [[اجتماعی]]، [[فرهنگی]] و نظامی شرکت داشت مانند: جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] و در دوران دوم همواره مطیع و همراه برادر بودند.
+از [[امام علی بن الحسین]]{{ع}}، غیر از [[صحیفه سجادیه]]، آثار [[ارزشمند]] دیگری در [[میراث]] مکتوب [[شیعه]] وجود دارد، [[رساله حقوق]]، دعای [[ابوحمزه ثمالی]]، مناجات [[خمس]] [[عشر]]، [[زیارت امین‌الله]] و [[خطبه امام سجاد]]{{ع}} در [[شام]] از جمله این [[معارف]] ارجمند است.
-بعد از به [[امامت]] رسیدن آن حضرت و فوت [[معاویه]] و زمانی که [[یزید]] به [[حکومت]] رسید، [[امام]] با او [[بیعت]] نکرد و ابتدا به سمت [[مکه]] رفته و چند ماه در آنجا سکونت داشت. در ذی‌حجه همان سال حوادثی در [[مکه]] روی داد که [[امام]]{{ع}} ادامه ماندن در آنجا را مناسب ندانست و در پی دعوت کوفیان، راهی آن شهر شدند، اما در پی شهادت [[مسلم بن عقیل]] و پس از آنکه اوضاع برای [[امام]] روشن شد، در سخنانی برای همراهان خود، وضعیت را به اطلاع آنان رساند و اجازه داد او را ترک گویند و بیشتر کسانی که در راه به او پیوسته بودند، جدا شدند.
+شیوه کارساز [[امام]]{{ع}} در [[مبارزه]] با [[حکومت]]، [[امویان]] را واداشت تا برای بقای خویش چاره‌ای بیندیشند و ناجوانمردانه آن امام همام{{ع}} را مسموم سازند. شهادت امام سجاد{{ع}} در روز ۱۲ یا ۲۵ [[محرم]] سال ۹۵ ه‍  واقع شده است و عاملان [[ولید بن عبدالملک]]، آن حضرت را در پنجاه و هفت سالگی به [[شهادت]] رساندند. [[امام باقر]]{{ع}} او را [[غسل]] داد و کفن نمود و در [[قبرستان بقیع]] [[مدینه]] در کنار [[تربت]] [[پاک]] عمویش [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} به خاک سپرد.
-پس از آن بود که نیروهای حر، آن حضرت را محاصره کردند، تا نزد [[ابن زیاد]]، والی کوفه ببرند؛ ولی [[امام]] [[تسلیم]] خواسته حر نشد و توافق شد حضرت جز مسیر [[کوفه]] یا [[مدینه]]، به هر سمت که می‌خواهد برود، تا حر پاسخ نامه خود به [[ابن زیاد]] را دریافت کند. به [[دستور]] ابن زیاد ، حضرت در دوم [[محرم]]، ۲۴ روز پس از حرکت کاروان در منطقه‌ای خشک و دور از قلعه‌ها و برج‌هایی که روستاها از آن برخوردار بودند متوقف شد. و در روز دهم محرم بعد از نبردی نابرابر امام و تمام یارانشان به [[شهادت]] رسیدند.
+<div class="readmoreButton">[[امام سجاد علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
-<div class="readmoreButton">[[ امام حسین علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>