رمضان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = ماه‌های قمری | عنوان مدخل = رمضان | مداخل مرتبط = [[رمضان در قرآن]] - [[رمضان در فقه]] - [[رمضان در معارف و سیره سجادی]] - [[رمضان در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = ماه‌های قمری | عنوان مدخل = رمضان | مداخل مرتبط = [[رمضان در قرآن]] - [[رمضان در فقه]] - [[رمضان در معارف و سیره سجادی]] - [[رمضان در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط = }} | ||
[[پرونده: | [[پرونده:ماه مبارک رمضان.jpg|300px|بندانگشتی|]] | ||
'''رمضان''' در لغت مشتق از «رَمَض» به معنای شدّت حرارت، و حرارت سنگ که بر اثر حرارت خورشید به وجود آمده است و نام نهمین ماه از [[ماه‌های قمری]] است که به دلیل سوزاندن [[گناهان]] به این نام، نامگذاری شده است. این ماه، ماهی است که [[روزه]] گرفتن در آن [[واجب]] است. در [[آیات]] و [[روایات]] فراوانی درباره [[ماه رمضان]] و آثار و فواید [[روزه‌داری]] و [[احکام]] آن بحث شده است. "ماه رمضان"، از ماه‌های بافضیلتی است که "[[شب قدر]]" در آن قرار دارد و [[قرآن]] در این شب نازل شده است. [[حضرت علی]] {{ع}} نیز در این ماه به [[شهادت]] رسیده است. در آخرین سال از [[غیبت حضرت مهدی]] {{ع}}، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد. | '''رمضان''' در لغت مشتق از «رَمَض» به معنای شدّت حرارت، و حرارت سنگ که بر اثر حرارت خورشید به وجود آمده است و نام نهمین ماه از [[ماه‌های قمری]] است که به دلیل سوزاندن [[گناهان]] به این نام، نامگذاری شده است. این ماه، ماهی است که [[روزه]] گرفتن در آن [[واجب]] است. در [[آیات]] و [[روایات]] فراوانی درباره [[ماه رمضان]] و آثار و فواید [[روزه‌داری]] و [[احکام]] آن بحث شده است. "ماه رمضان"، از ماه‌های بافضیلتی است که "[[شب قدر]]" در آن قرار دارد و [[قرآن]] در این شب نازل شده است. [[حضرت علی]] {{ع}} نیز در این ماه به [[شهادت]] رسیده است. در آخرین سال از [[غیبت حضرت مهدی]] {{ع}}، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد. | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
ماه رمضان، ماه نهم از ماه‌های قمری، یکی از ماه‌های بافضیلت و ماه [[رحمت]] و [[آمرزش]] است که روزه گرفتن در آن بر مسلمانان [[واجب]] شده است. در روایات از آن به عنوان "[[شهر الله]]" یعنی ماه [[خدا]] یاد شده است<ref>{{متن حدیث|قد اقبل الیکم شهر اللَّه بالبرکة و الرّحمة}}، اى مردم، ماه خدا با بركت و رحمت و مغفرت به شما رو كرده است، عيون أخبار الرضا، شیخ صدوق ج ۱ ص ۲۹۵</ref>. یکی از شب‌های بسیار مهم در این ماه، "شب قدر" است که بهتر از هزار ماه است و [[قرآن]] نیز در این شب نازل شده است. در نوزدهمین روز این ماه حضرت علی {{ع}} ضربت خوردند و در روز بیست و یکم به [[شهادت]] رسیدند. [[مسلمانان]] از چند روز به ماه رمضان مانده، خود را برای روزه‌داری و [[عبادت]] در این ماه آماده می‌‌کنند و مجالس [[دینی]] و مساجد و نمازهای | ماه رمضان، ماه نهم از ماه‌های قمری، یکی از ماه‌های بافضیلت و ماه [[رحمت]] و [[آمرزش]] است که روزه گرفتن در آن بر مسلمانان [[واجب]] شده است. در روایات از آن به عنوان "[[شهر الله]]" یعنی ماه [[خدا]] یاد شده است<ref>{{متن حدیث|قد اقبل الیکم شهر اللَّه بالبرکة و الرّحمة}}، اى مردم، ماه خدا با بركت و رحمت و مغفرت به شما رو كرده است، عيون أخبار الرضا، شیخ صدوق ج ۱ ص ۲۹۵.</ref>. یکی از شب‌های بسیار مهم در این ماه، "شب قدر" است که بهتر از هزار ماه است و [[قرآن]] نیز در این شب نازل شده است. در نوزدهمین روز این ماه حضرت علی {{ع}} ضربت خوردند و در روز بیست و یکم به [[شهادت]] رسیدند. [[مسلمانان]] از چند روز به ماه رمضان مانده، خود را برای روزه‌داری و [[عبادت]] در این ماه آماده می‌‌کنند و مجالس [[دینی]] و مساجد و نمازهای جماعت رونق بیشتری دارد و فرصت خوبی برای انس با خدا و قرآن و [[توبه]] از گناهان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]].</ref>. | ||
== معناشناسی == | == معناشناسی == | ||
=== معنای لغوی === | === معنای لغوی === | ||
رمضان از ریشه "رمض" به معنای | رمضان از ریشه "رمض" به معنای سوزاندن<ref>تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.</ref>، گرم شدن سنگ و ریگ از شدت حرارت [[خورشید]]<ref>العین، ج ۷، ص ۳۹؛ مجمع البحرین، ج ۲، ص ۲۲۳، «رمض».</ref> یا تیز و [[براق]] کردن [[شمشیر]]<ref>الصحاح، ج ۳، ص ۱۰۸۱؛ تاج العروس، ج ۱۰، ص ۶، «رمض»؛ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱.</ref> گرفته شده است<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴]]؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]].</ref>. | ||
=== معنای اصطلاحی === | === معنای اصطلاحی === | ||
[[مفسران]] و واژه‌شناسان با توجه به معانی یاد شده و در مواردی متأثر از برخی روایات<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۳۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۵، ص ۳۴۱.</ref>، وجوه گوناگونی را برای نامگذاری این ماه به رمضان بیان کرده‌اند از جمله: | [[مفسران]] و واژه‌شناسان با توجه به معانی یاد شده و در مواردی متأثر از برخی روایات<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۳۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۵، ص ۳۴۱.</ref>، وجوه گوناگونی را برای نامگذاری این ماه به رمضان بیان کرده‌اند از جمله: | ||
# به معنای سوزاندن گناهان (با [[کارهای نیک]]) آمده است<ref>{{متن حدیث|انما سمى الرمضان لانه یرمض الذنوب}}، [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: «ماه رمضان به این نام خوانده شده، زیرا [[گناهان]] را می‌سوزاند»، بحارالانوار، ج۵۵، ص۳۴۱/تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳</ref> | # به معنای سوزاندن گناهان (با [[کارهای نیک]]) آمده است<ref>{{متن حدیث|انما سمى الرمضان لانه یرمض الذنوب}}، [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: «ماه رمضان به این نام خوانده شده، زیرا [[گناهان]] را می‌سوزاند»، بحارالانوار، ج۵۵، ص۳۴۱/تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳.</ref> | ||
# و یا به معنای گرمای درون و سوختن از شدت [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] و | # و یا به معنای گرمای درون و سوختن از شدت [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] و تحمل دشواری‌های آن<ref>الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۷؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ لسان العرب، ج ۷، ص ۱۶۲، «رمض».</ref>. | ||
# حرارت گرفتن [[دل‌ها]] از [[پندها]] و [[اندیشه]] درباره [[آخرت]] از دیگر نام‌های این ماه است<ref>تفسیر ثعلبی، ج ۲، ص ۶۸؛ روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱</ref>. | # حرارت گرفتن [[دل‌ها]] از [[پندها]] و [[اندیشه]] درباره [[آخرت]] از دیگر نام‌های این ماه است<ref>تفسیر ثعلبی، ج ۲، ص ۶۸؛ روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.</ref>. | ||
# عده ای هم پاک ساختن | # عده ای هم پاک ساختن جسم و [[جان انسان]] از [[گناه]] را وجه تسمیه این ماه می‌دانند<ref>روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵.</ref>. | ||
# [[اقدام]] [[اعراب جاهلی]] به تیز کردن شمشیرها در این ماه و آماده شدن برای [[جنگیدن]] در ماه‌های بعد سبب نامیدن این ماه به رمضان دانسته شده است<ref>التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] | # [[اقدام]] [[اعراب جاهلی]] به تیز کردن شمشیرها در این ماه و آماده شدن برای [[جنگیدن]] در ماه‌های بعد سبب نامیدن این ماه به رمضان دانسته شده است<ref>التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴]].</ref> | ||
== ماه رمضان از منظر قرآن و روایات == | == ماه رمضان از منظر قرآن و روایات == | ||
{{همچنین ببینید|رمضان در قرآن}} | {{همچنین ببینید|رمضان در قرآن}} | ||
رمضان تنها ماهی است که در قرآن به | رمضان تنها ماهی است که در قرآن به صراحت نام آن آمده است و به [[سبب نزول]] قرآن و [[وجوب]] [[روزه‌داری]] در آن از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، تا جایی که شب [[قدر]] آن معادل هزار ماه دانسته شده است: {{متن قرآن|لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ}}<ref>«شب قدر از هزار ماه بهتر است» سوره قدر، آیه ۳.</ref>. روایات فراوانی از [[معصومان]] {{عم}}، از این ماه با عنوان "[[شهر الله]]" یاد کرده<ref>تحف العقول، ص ۴۱۹؛ تهذیب، ج ۴، ص ۱۹۲؛ کنز العمال، ج ۸، ص ۴۶۶.</ref> و فضیلت‌های بسیاری برای آن برشمرده‌اند<ref>برای نمونه نک: الکافی، ج ۴، ص ۶۵ - ۶۸؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۹۴ به بعد؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳ ـ ۱۸۹.</ref>. | ||
قرآن در تنها یادکرد صریح از ماه رمضان، پس از بیان وجوب روزه و برخی [[احکام]] آن، از ماه رمضان به عنوان ماه [[نزول قرآن]] برای [[هدایت]] [[انسان‌ها]]<ref>{{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...}} «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵</ref> به بزرگی یاد شده و به روزه در آن [[فرمان]] می‌دهد: {{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ}}<ref>«(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل. پس هر کس از شما این ماه را دریافت (و در سفر نبود)، باید (تمام) آن را روزه بگیرد و اگر بیمار یا در سفر بود، شماری از روزهایی دیگر (روزه بر او واجب است)؛ خداوند برای شما آسانی می‌خواهد و برایتان دشواری نمی‌خواهد و (می‌خواهد) تا شمار (روزه‌ها) را کامل کنید و تا خداوند را برای آنکه راهنمایی‌تان کرده است به بزرگی یاد کنید و باشد که سپاس گزارید» سوره بقره، آیه ۱۸۵.</ref> با توجه به این آیه و آیات {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ}}<ref>«ما آن (قرآن) را در شب قدر فرو فرستادیم» سوره قدر، آیه ۱.</ref>.<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۷۸۷؛ روض الجنان، ج ۲۰، ص ۳۴۴.</ref> و نیز آیه {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ}}<ref>«که ما آن را در شبی خجسته فرو فرستادیم، بی‌گمان ما بیم‌دهنده بودیم» سوره دخان، آیه ۳.</ref>،<ref>جامع البیان، ج ۲۵، ص ۶۴؛ روض الجنان، ج ۱۷، ص ۲۰۲ - ۲۰۳.</ref> شب قدر در این ماه قرار دارد. در برخی روایات به | قرآن در تنها یادکرد صریح از ماه رمضان، پس از بیان وجوب روزه و برخی [[احکام]] آن، از ماه رمضان به عنوان ماه [[نزول قرآن]] برای [[هدایت]] [[انسان‌ها]]<ref>{{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...}} «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵.</ref> به بزرگی یاد شده و به روزه در آن [[فرمان]] می‌دهد: {{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ}}<ref>«(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل. پس هر کس از شما این ماه را دریافت (و در سفر نبود)، باید (تمام) آن را روزه بگیرد و اگر بیمار یا در سفر بود، شماری از روزهایی دیگر (روزه بر او واجب است)؛ خداوند برای شما آسانی می‌خواهد و برایتان دشواری نمی‌خواهد و (می‌خواهد) تا شمار (روزه‌ها) را کامل کنید و تا خداوند را برای آنکه راهنمایی‌تان کرده است به بزرگی یاد کنید و باشد که سپاس گزارید» سوره بقره، آیه ۱۸۵.</ref> با توجه به این آیه و آیات {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ}}<ref>«ما آن (قرآن) را در شب قدر فرو فرستادیم» سوره قدر، آیه ۱.</ref>.<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۷۸۷؛ روض الجنان، ج ۲۰، ص ۳۴۴.</ref> و نیز آیه {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ}}<ref>«که ما آن را در شبی خجسته فرو فرستادیم، بی‌گمان ما بیم‌دهنده بودیم» سوره دخان، آیه ۳.</ref>،<ref>جامع البیان، ج ۲۵، ص ۶۴؛ روض الجنان، ج ۱۷، ص ۲۰۲ - ۲۰۳.</ref> شب قدر در این ماه قرار دارد. در برخی روایات به نزول دیگر [[کتاب‌های آسمانی]] در این ماه تصریح شده است<ref>الکافی، ج ۲، ص ۶۲۹؛ تهذیب، ج ۴، ص ۱۹۴؛ المعجم الکبیر، ج ۲۲، ص ۷۵.</ref>. | ||
در باب فضیلت این ماه در حدیثی از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} آمده که ایشان فرموده است: «ای [[مردم]]! شما در ماه رمضان به میهمانی [[خدا]] [[دعوت]] شده و مورد [[لطف]] او قرار گرفته‌اید. در این ماه، نَفَس‌های شما [[تسبیح]]، خوابتان [[عبادت]]، عملتان مقبول و دعایتان [[مستجاب]] است»<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۳</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] | در باب فضیلت این ماه در حدیثی از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} آمده که ایشان فرموده است: «ای [[مردم]]! شما در ماه رمضان به میهمانی [[خدا]] [[دعوت]] شده و مورد [[لطف]] او قرار گرفته‌اید. در این ماه، نَفَس‌های شما [[تسبیح]]، خوابتان [[عبادت]]، عملتان مقبول و دعایتان [[مستجاب]] است»<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۳.</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴]]؛ [[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۴۷.</ref> | ||
== ماه رمضان و روزه‌داری == | == ماه رمضان و روزه‌داری == | ||
{{اصلی|روزه‌داری}} | {{اصلی|روزه‌داری}} | ||
روزه یکی از فروع دین اسلام و از مهم‌ترین مصادیق عبادت‌ها و [[واجبات]] است<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، | روزه یکی از فروع دین اسلام و از مهم‌ترین مصادیق عبادت‌ها و [[واجبات]] است<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص۴۳۱.</ref>. از آنجا که با نازل شدن [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.</ref>، روزه بر [[مسلمانان]] [[واجب]] شد، این آیه را [[آیه صوم]] نامیده‌اند<ref>[[رضا محققیان|محققیان، رضا]]، [[آیه صوم (مقاله)|مقاله «آیه صوم»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>. | ||
برای روزه‌داری، آثاری مانند: تقویت [[تقوا]]، [[پرهیزگاری]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}} «ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.</ref>؛ | برای روزه‌داری، آثاری مانند: تقویت [[تقوا]]، [[پرهیزگاری]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}} «ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.</ref>؛ پیشگیری از عذاب‌های دنیوی و [[اخروی]]<ref>بحارالانوار، ج۵، ص۳۳۱.</ref>؛ جلوگیری از نفوذ [[شیطان]]<ref>مستدرک الوسائل، ج۷، ص۳۵۴.</ref> و سلامت جسم<ref>بحارالانوار، ج۵۹، ص۲۶۷.</ref> بیان شده است. مهم‌ترین امتیاز ماه رمضان، توجه بیشتر [[مؤمنان]] به [[قرآن کریم]] است<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۴۷.</ref>. | ||
== رمضان و مهدویت == | == رمضان و مهدویت == | ||
{{همچنین ببینید|رمضان در معارف مهدویت}} | {{همچنین ببینید|رمضان در معارف مهدویت}} | ||
در آخرین سال از [[غیبت حضرت مهدی]] {{ع}}، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد. [[امام صادق]] {{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: ای ابومحمد! پیش از [[قیام]] [[حضرت قائم]] {{ع}} قطعاً پنج نشانه ظاهر خواهد شد، | در آخرین سال از [[غیبت حضرت مهدی]] {{ع}}، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد. [[امام صادق]] {{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: ای ابومحمد! پیش از [[قیام]] [[حضرت قائم]] {{ع}} قطعاً پنج نشانه ظاهر خواهد شد، ندایی آسمانی که در ماه رمضان شنیده میشود، [[قیام سفیانی]]، [[قیام خراسانی]]، [[کشته شدن نفس زکیه]] و فرورفتن [[لشکر سفیانی]] به [[زمین]] در [[سرزمین بیداء]]<ref>غیبت نعمانی، ص ۲۸۹ و ۲۵۲.</ref>. | ||
[[امام باقر]] {{ع}} فرمود: در میان [[ماه رمضان]]، [[شب جمعه]] و بیست و سوم، صدای [[جبرئیل]] شنیده خواهد شد. آن صدا [[نام حضرت مهدی]] {{ع}} و نام پدر ایشان را برده و در پی آن صدای [[شیطان]] بلند میشود که به سوی [[دشمنان]] حضرت فرا می‌‌خواند و [[مردم]] با این دو صدا امتحانی سخت خواهند شد و [[حق]] و [[باطل]] مشخص میشود<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۵۴. </ref>. در روایتی از ظاهر شدن نشانه‌ای در ماه رمضان سخن گفته شده است. این نشانه ستونی از [[آتش]] است که از سوی [[مشرق]] در [[آسمان]] ظاهر خواهد شد. هرگاه چنین نشانه‌ای دیده شد، باید به اندازه یک سال آذوقه ذخیره نمود (زیرا غذا نایاب خواهد شد)<ref>ملاحم: ص ۱۵۹.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۳۱۹-۳۲۰-۳۲۱؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۸.</ref> | [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: در میان [[ماه رمضان]]، [[شب جمعه]] و بیست و سوم، صدای [[جبرئیل]] شنیده خواهد شد. آن صدا [[نام حضرت مهدی]] {{ع}} و نام پدر ایشان را برده و در پی آن صدای [[شیطان]] بلند میشود که به سوی [[دشمنان]] حضرت فرا می‌‌خواند و [[مردم]] با این دو صدا امتحانی سخت خواهند شد و [[حق]] و [[باطل]] مشخص میشود<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۵۴. .</ref>. در روایتی از ظاهر شدن نشانه‌ای در ماه رمضان سخن گفته شده است. این نشانه ستونی از [[آتش]] است که از سوی [[مشرق]] در [[آسمان]] ظاهر خواهد شد. هرگاه چنین نشانه‌ای دیده شد، باید به اندازه یک سال آذوقه ذخیره نمود (زیرا غذا نایاب خواهد شد)<ref>ملاحم: ص ۱۵۹.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۳۱۹-۳۲۰-۳۲۱؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۸.</ref> | ||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ماه‌های قمری است. رمضان از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: رمضان در قرآن - رمضان در فقه - رمضان در معارف و سیره سجادی - رمضان در معارف مهدویت - پرسش مرتبط ندارد
رمضان در لغت مشتق از «رَمَض» به معنای شدّت حرارت، و حرارت سنگ که بر اثر حرارت خورشید به وجود آمده است و نام نهمین ماه از ماه‌های قمری است که به دلیل سوزاندن گناهان به این نام، نامگذاری شده است. این ماه، ماهی است که روزه گرفتن در آن واجب است. در آیات و روایات فراوانی درباره ماه رمضان و آثار و فواید روزه‌داری و احکام آن بحث شده است. "ماه رمضان"، از ماه‌های بافضیلتی است که "شب قدر" در آن قرار دارد و قرآن در این شب نازل شده است. حضرت علی (ع) نیز در این ماه به شهادت رسیده است. در آخرین سال از غیبت حضرت مهدی (ع)، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد.
مقدمه
ماه رمضان، ماه نهم از ماه‌های قمری، یکی از ماه‌های بافضیلت و ماه رحمت و آمرزش است که روزه گرفتن در آن بر مسلمانان واجب شده است. در روایات از آن به عنوان "شهر الله" یعنی ماه خدا یاد شده است[۱]. یکی از شب‌های بسیار مهم در این ماه، "شب قدر" است که بهتر از هزار ماه است و قرآن نیز در این شب نازل شده است. در نوزدهمین روز این ماه حضرت علی (ع) ضربت خوردند و در روز بیست و یکم به شهادت رسیدند. مسلمانان از چند روز به ماه رمضان مانده، خود را برای روزه‌داری و عبادت در این ماه آماده می‌‌کنند و مجالس دینی و مساجد و نمازهای جماعت رونق بیشتری دارد و فرصت خوبی برای انس با خدا و قرآن و توبه از گناهان است[۲].
معناشناسی
معنای لغوی
رمضان از ریشه "رمض" به معنای سوزاندن[۳]، گرم شدن سنگ و ریگ از شدت حرارت خورشید[۴] یا تیز و براق کردن شمشیر[۵] گرفته شده است[۶].
معنای اصطلاحی
مفسران و واژه‌شناسان با توجه به معانی یاد شده و در مواردی متأثر از برخی روایات[۷]، وجوه گوناگونی را برای نامگذاری این ماه به رمضان بیان کرده‌اند از جمله:
- به معنای سوزاندن گناهان (با کارهای نیک) آمده است[۸]
- و یا به معنای گرمای درون و سوختن از شدت گرسنگی و تشنگی و تحمل دشواری‌های آن[۹].
- حرارت گرفتن دل‌ها از پندها و اندیشه درباره آخرت از دیگر نام‌های این ماه است[۱۰].
- عده ای هم پاک ساختن جسم و جان انسان از گناه را وجه تسمیه این ماه می‌دانند[۱۱].
- اقدام اعراب جاهلی به تیز کردن شمشیرها در این ماه و آماده شدن برای جنگیدن در ماه‌های بعد سبب نامیدن این ماه به رمضان دانسته شده است[۱۲].[۱۳]
ماه رمضان از منظر قرآن و روایات
رمضان تنها ماهی است که در قرآن به صراحت نام آن آمده است و به سبب نزول قرآن و وجوب روزه‌داری در آن از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، تا جایی که شب قدر آن معادل هزار ماه دانسته شده است: 
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ
[۱۴]. روایات فراوانی از معصومان (ع)، از این ماه با عنوان "شهر الله" یاد کرده[۱۵] و فضیلت‌های بسیاری برای آن برشمرده‌اند[۱۶].
قرآن در تنها یادکرد صریح از ماه رمضان، پس از بیان وجوب روزه و برخی احکام آن، از ماه رمضان به عنوان ماه نزول قرآن برای هدایت انسان‌ها[۱۷] به بزرگی یاد شده و به روزه در آن فرمان می‌دهد: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ[۱۸] با توجه به این آیه و آیات إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ[۱۹].[۲۰] و نیز آیه إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ[۲۱]،[۲۲] شب قدر در این ماه قرار دارد. در برخی روایات به نزول دیگر کتاب‌های آسمانی در این ماه تصریح شده است[۲۳].
در باب فضیلت این ماه در حدیثی از پیامبر اکرم (ص) آمده که ایشان فرموده است: «ای مردم! شما در ماه رمضان به میهمانی خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته‌اید. در این ماه، نَفَس‌های شما تسبیح، خوابتان عبادت، عملتان مقبول و دعایتان مستجاب است»[۲۴].[۲۵]
ماه رمضان و روزه‌داری
روزه یکی از فروع دین اسلام و از مهم‌ترین مصادیق عبادت‌ها و واجبات است[۲۶]. از آنجا که با نازل شدن آیه يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ[۲۷]، روزه بر مسلمانان واجب شد، این آیه را آیه صوم نامیده‌اند[۲۸].
برای روزه‌داری، آثاری مانند: تقویت تقوا، پرهیزگاری[۲۹]؛ پیشگیری از عذاب‌های دنیوی و اخروی[۳۰]؛ جلوگیری از نفوذ شیطان[۳۱] و سلامت جسم[۳۲] بیان شده است. مهم‌ترین امتیاز ماه رمضان، توجه بیشتر مؤمنان به قرآن کریم است[۳۳].
رمضان و مهدویت
در آخرین سال از غیبت حضرت مهدی (ع)، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد. امام صادق (ع) به ابوبصیر فرمود: ای ابومحمد! پیش از قیام حضرت قائم (ع) قطعاً پنج نشانه ظاهر خواهد شد، ندایی آسمانی که در ماه رمضان شنیده میشود، قیام سفیانی، قیام خراسانی، کشته شدن نفس زکیه و فرورفتن لشکر سفیانی به زمین در سرزمین بیداء[۳۴].
امام باقر (ع) فرمود: در میان ماه رمضان، شب جمعه و بیست و سوم، صدای جبرئیل شنیده خواهد شد. آن صدا نام حضرت مهدی (ع) و نام پدر ایشان را برده و در پی آن صدای شیطان بلند میشود که به سوی دشمنان حضرت فرا می‌‌خواند و مردم با این دو صدا امتحانی سخت خواهند شد و حق و باطل مشخص میشود[۳۵]. در روایتی از ظاهر شدن نشانه‌ای در ماه رمضان سخن گفته شده است. این نشانه ستونی از آتش است که از سوی مشرق در آسمان ظاهر خواهد شد. هرگاه چنین نشانه‌ای دیده شد، باید به اندازه یک سال آذوقه ذخیره نمود (زیرا غذا نایاب خواهد شد)[۳۶].[۳۷]
پرسش مستقیم
منابع
ملک‌محمدی، مهدی، مقاله «رمضان»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴
محققیان، رضا، مقاله «آیه صوم»، دانشنامه معاصر قرآن کریم
محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی
دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۱
شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه
مجتبی تونه‌ای، موعودنامه
حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان
پانویس
- ↑ «قد اقبل الیکم شهر اللَّه بالبرکة و الرّحمة»، اى مردم، ماه خدا با بركت و رحمت و مغفرت به شما رو كرده است، عيون أخبار الرضا، شیخ صدوق ج ۱ ص ۲۹۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی.
- ↑ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.
- ↑ العین، ج ۷، ص ۳۹؛ مجمع البحرین، ج ۲، ص ۲۲۳، «رمض».
- ↑ الصحاح، ج ۳، ص ۱۰۸۱؛ تاج العروس، ج ۱۰، ص ۶، «رمض»؛ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱.
- ↑ ملک‌محمدی، مهدی، مقاله «رمضان»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴؛ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی.
- ↑ الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۳۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۵، ص ۳۴۱.
- ↑ «انما سمى الرمضان لانه یرمض الذنوب»، پیامبر اکرم (ص) فرمود: «ماه رمضان به این نام خوانده شده، زیرا گناهان را می‌سوزاند»، بحارالانوار، ج۵۵، ص۳۴۱/تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳.
- ↑ الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۷؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ لسان العرب، ج ۷، ص ۱۶۲، «رمض».
- ↑ تفسیر ثعلبی، ج ۲، ص ۶۸؛ روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.
- ↑ روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵.
- ↑ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.
- ↑ ملک‌محمدی، مهدی، مقاله «رمضان»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴.
- ↑ «شب قدر از هزار ماه بهتر است» سوره قدر، آیه ۳.
- ↑ تحف العقول، ص ۴۱۹؛ تهذیب، ج ۴، ص ۱۹۲؛ کنز العمال، ج ۸، ص ۴۶۶.
- ↑ برای نمونه نک: الکافی، ج ۴، ص ۶۵ - ۶۸؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۹۴ به بعد؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳ ـ ۱۸۹.
- ↑
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...
«(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵.
- ↑ «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل. پس هر کس از شما این ماه را دریافت (و در سفر نبود)، باید (تمام) آن را روزه بگیرد و اگر بیمار یا در سفر بود، شماری از روزهایی دیگر (روزه بر او واجب است)؛ خداوند برای شما آسانی می‌خواهد و برایتان دشواری نمی‌خواهد و (می‌خواهد) تا شمار (روزه‌ها) را کامل کنید و تا خداوند را برای آنکه راهنمایی‌تان کرده است به بزرگی یاد کنید و باشد که سپاس گزارید» سوره بقره، آیه ۱۸۵.
- ↑ «ما آن (قرآن) را در شب قدر فرو فرستادیم» سوره قدر، آیه ۱.
- ↑ مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۷۸۷؛ روض الجنان، ج ۲۰، ص ۳۴۴.
- ↑ «که ما آن را در شبی خجسته فرو فرستادیم، بی‌گمان ما بیم‌دهنده بودیم» سوره دخان، آیه ۳.
- ↑ جامع البیان، ج ۲۵، ص ۶۴؛ روض الجنان، ج ۱۷، ص ۲۰۲ - ۲۰۳.
- ↑ الکافی، ج ۲، ص ۶۲۹؛ تهذیب، ج ۴، ص ۱۹۴؛ المعجم الکبیر، ج ۲۲، ص ۷۵.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۳.
- ↑ ملک‌محمدی، مهدی، مقاله «رمضان»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴؛ شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۴۷.
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۱، ص۴۳۱.
- ↑ «ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.
- ↑ محققیان، رضا، مقاله «آیه صوم»، دانشنامه معاصر قرآن کریم.
- ↑ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ «ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.
- ↑ بحارالانوار، ج۵، ص۳۳۱.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج۷، ص۳۵۴.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۹، ص۲۶۷.
- ↑ شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۴۷.
- ↑ غیبت نعمانی، ص ۲۸۹ و ۲۵۲.
- ↑ غیبت نعمانی: ص ۲۵۴. .
- ↑ ملاحم: ص ۱۵۹.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۱۹-۳۲۰-۳۲۱؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۶۸.