خوش‌خلقی در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
یکی از وجوه امتیاز [[انسان]] در مواجهه با دیگران [[حسن]] [[سلوک]] و [[رفتار]] خوش است. [[خوش‌رفتاری]]، دست‌کم دو جنبه را شامل می‌شود که عبارت است از: گفتار خوش و [[کردار]] [[نیکو]]. مجموعه این دو را می‌توان "حسن [[خُلق]]" و "[[ادب]] نیکو" نامید. [[امام سجاد]] {{ع}} – در این مورد - از [[خداوند]] چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ، وَ مَرْضِيِّ الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>: «بار خدایا و چون آهنگ کاری [[شایسته]] کنم یا سخنی شایسته گویم یا عملی نیکو انجام دهم، یاری‌ام ده». | یکی از وجوه امتیاز [[انسان]] در مواجهه با دیگران [[حسن]] [[سلوک]] و [[رفتار]] خوش است. [[خوش‌رفتاری]]، دست‌کم دو جنبه را شامل می‌شود که عبارت است از: گفتار خوش و [[کردار]] [[نیکو]]. مجموعه این دو را می‌توان "حسن [[خُلق]]" و "[[ادب]] نیکو" نامید. [[امام سجاد]] {{ع}} – در این مورد - از [[خداوند]] چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ، وَ مَرْضِيِّ الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>: «بار خدایا و چون آهنگ کاری [[شایسته]] کنم یا سخنی شایسته گویم یا عملی نیکو انجام دهم، یاری‌ام ده». | ||
با مراجعه به سخنان [[حضرت]] فهمیده می‌شود که در کنار "قول [[پسندیده]]" و "عمل مستحسن" و پیش از آنها "[[نیت | با مراجعه به سخنان [[حضرت]] فهمیده می‌شود که در کنار "قول [[پسندیده]]" و "عمل مستحسن" و پیش از آنها "[[نیت صالح]]" اهمیت بسیار دارد. خوش‌رفتاری، به ویژه در [[روابط خانوادگی]] که از آن جمله است رابطه متقابل و نیکوی فرزند با [[والدین]]، آثار سازنده‌ای بر جا می‌گذارد. نیایش‌های بیست‌وچهارم و بیست‌و‌پنجم [[صحیفه سجادیه]] که به ترتیب بر [[دعا]] در [[حق والدین]] و دعا در [[حق فرزندان]] اختصاص دارد جلوه‌های [[زیبایی]] از این خوش‌رفتاری و ادب نیکو را به نمایش می‌گذارد. | ||
مصادیق دیگری از این خوش‌رفتاری در دعای آن حضرت برای [[همسایگان]] و [[دوستان]] بیان شده است: «بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا [[یاری]] ده که [[سنت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و [[عیادت]] بیمارانشان و [[راهنمایی]] رهجویانشان و [[اندرز]] به [[مشورت]] کنندگانشان و.»..<ref>نیایش بیست‌و‌ششم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «خوش‌خلقی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۰۵.</ref> | مصادیق دیگری از این خوش‌رفتاری در دعای آن حضرت برای [[همسایگان]] و [[دوستان]] بیان شده است: «بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا [[یاری]] ده که [[سنت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و [[عیادت]] بیمارانشان و [[راهنمایی]] رهجویانشان و [[اندرز]] به [[مشورت]] کنندگانشان و.»..<ref>نیایش بیست‌و‌ششم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «خوش‌خلقی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۰۵.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث خوش‌خلقی است. خوش‌خلقی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خوش‌خلقی در لغت - خوش‌خلقی در قرآن - خوش‌خلقی در حدیث - خوش‌خلقی در نهج البلاغه - خوش‌خلقی در اخلاق اسلامی - خوش‌خلقی در معارف دعا و زیارات - خوش‌خلقی در معارف و سیره نبوی - خوش‌خلقی در معارف و سیره حسینی - خوش‌خلقی در معارف و سیره سجادی - خوش‌خلقی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - خوش‌خلقی در خانواده - پرسش مرتبط نداردمقدمه
یکی از وجوه امتیاز انسان در مواجهه با دیگران حسن سلوک و رفتار خوش است. خوش‌رفتاری، دست‌کم دو جنبه را شامل می‌شود که عبارت است از: گفتار خوش و کردار نیکو. مجموعه این دو را می‌توان "حسن خُلق" و "ادب نیکو" نامید. امام سجاد (ع) – در این مورد - از خداوند چنین درخواست می‌کند: «وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ، وَ مَرْضِيِّ الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ»[۱]: «بار خدایا و چون آهنگ کاری شایسته کنم یا سخنی شایسته گویم یا عملی نیکو انجام دهم، یاری‌ام ده».
با مراجعه به سخنان حضرت فهمیده می‌شود که در کنار "قول پسندیده" و "عمل مستحسن" و پیش از آنها "نیت صالح" اهمیت بسیار دارد. خوش‌رفتاری، به ویژه در روابط خانوادگی که از آن جمله است رابطه متقابل و نیکوی فرزند با والدین، آثار سازنده‌ای بر جا می‌گذارد. نیایش‌های بیست‌وچهارم و بیست‌و‌پنجم صحیفه سجادیه که به ترتیب بر دعا در حق والدین و دعا در حق فرزندان اختصاص دارد جلوه‌های زیبایی از این خوش‌رفتاری و ادب نیکو را به نمایش می‌گذارد.
مصادیق دیگری از این خوش‌رفتاری در دعای آن حضرت برای همسایگان و دوستان بیان شده است: «بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که سنت تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و عیادت بیمارانشان و راهنمایی رهجویانشان و اندرز به مشورت کنندگانشان و.»..[۲].[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ دعای ۴۷.
- ↑ نیایش بیست‌و‌ششم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «خوش‌خلقی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۰۵.