بنی‌ردمان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = بنی‌مراد | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==بنی‌ردمان بن ناجیه== بنی رَدمان از اعراب قحطانی<ref>کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۴۳۱.</ref> و از شاخه‌های قبیله بنی مراد مذحج‌اند که نسب از ردمان بن ناج...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←پانویس) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==بنی‌ردمان بن ناجیه== | ==بنی‌ردمان بن ناجیه== | ||
بنی رَدمان از [[اعراب قحطانی]]<ref>کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۴۳۱.</ref> و از شاخه‌های [[قبیله]] [[بنی مراد]] | بنی رَدمان از [[اعراب قحطانی]]<ref>کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۴۳۱.</ref> و از شاخه‌های [[قبیله]] [[بنی مراد]] [[مذحج]] هستند که [[نسب]] از [[ردمان بن ناجیة بن مراد]] می‌برند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴؛ ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۱۴؛ عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۳۴.</ref>. از ردمان بن ناجیه، پسرانی به نام‌های قرن و قانیه متولد شدند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.</ref> که هر یک از آنان بعدها سر شاخه‌های [[طوایف]] بزرگی چون بنی قرن و بنی قانیه قرار گرفتند<ref>ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.</ref>. از [[تاریخ]] [[جاهلی]] این [[قوم]] خبری در دست نیست اما از تاریخ [[اسلامی]] بنی ردمان می‌توان معدود اخباری را ذیل شرح حال برخی از [[رجال]] مشهور آن جست که حضور برخی از آنان در [[جنگ صفین]]<ref>ر.ک: خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۲۴۶؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۳۶۶؛ ابن‌حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۶۲.</ref> از آن جمله است. ردمانی‌ها اصالتی [[یمنی]] داشته و پیش از [[اسلام]] در زمین‌های بی‌آب و علف و ریگزارهای آن [[سرزمین]] ساکن بوده‌اند<ref>ر.ک: زرکلی، الاعلام، ج۲،ص۳۲. نیز ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۰۶؛ زبیدی، تاج العروس، ج۱۸، ص۴۴۵.</ref>. پس از [[فتوحات اسلامی]]، برخی از آنان به مناطق مفتوحه از جمله [[کوفه]] نقل مکان کردند و در آن سکنی گزیدند<ref>ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۰۴؛ سمعانی، الانساب، ج۱۰، ص۳۹۲.</ref>. از مشهورترین رجال و شخصیت‌های این قوم می‌توان به نام خیر التابعین<ref>بر اساس روایتی از رسول خاتم{{صل}} در کتب روایی اهل سنت، اویس بهترین و برترینِ تابعیان معرفی شده است. مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، ج۷، ص۱۸۹؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۸.</ref> و سید التابعین<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۲، ص۵۴۴؛ ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ج۱، ص۲۱۴.</ref> أویس بن عمرو (عامر) بن جزء بن مالک بن عمرو بن سعد بن عصوان بن قرن بن ردمان معروف به [[اویس قرنی]] اشاره کرد<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.</ref>. [[اویس]] از [[افضل]] [[اصحاب]] و [[حواریان علی]]{{ع}}<ref>ابن داود، رجال ابن داود، ص۵۳</ref> و از زهاد هشتگانه<ref>شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۱۵؛ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۷۷.</ref> به شمار آمده و با عباراتی نظیر «ذو مناقب الشهیره» و «[[سید الزهاد زمانه]]» [[ستوده]] شده است<ref>ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ج۱، ص۲۱۴.</ref>. او که از منزلتی رفیع نزد [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} برخوردار بود، در [[نبرد صفین]] در کنار علی{{ع}} در حالی که از شدت [[پیکار]]، شمشیرش شکسته شده بود و [[سپاه کوفه]] را به [[نبرد]] علیه [[شامیان]] [[تحریض]] می‌کرد، به [[شهادت]] رسید<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۳۶۶؛ ابن‌حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۶۲.</ref>. از [[عمرو بن مره]] - از [[محدثان اهل سنت]] - هم، به عنوان دیگر [[رجال]] معروف بنی ردمان یاد شده است<ref>ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{قبایل عرب}} | {{قبایل عرب}} | ||
[[رده: | [[رده:قبیله‌های عرب]] | ||
[[رده:مذحج]] | [[رده:مذحج]] | ||
[[رده:بنی‌مراد]] | [[رده:بنی‌مراد]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۹
بنی‌ردمان بن ناجیه
بنی رَدمان از اعراب قحطانی[۱] و از شاخه‌های قبیله بنی مراد مذحج هستند که نسب از ردمان بن ناجیة بن مراد می‌برند[۲]. از ردمان بن ناجیه، پسرانی به نام‌های قرن و قانیه متولد شدند[۳] که هر یک از آنان بعدها سر شاخه‌های طوایف بزرگی چون بنی قرن و بنی قانیه قرار گرفتند[۴]. از تاریخ جاهلی این قوم خبری در دست نیست اما از تاریخ اسلامی بنی ردمان می‌توان معدود اخباری را ذیل شرح حال برخی از رجال مشهور آن جست که حضور برخی از آنان در جنگ صفین[۵] از آن جمله است. ردمانی‌ها اصالتی یمنی داشته و پیش از اسلام در زمین‌های بی‌آب و علف و ریگزارهای آن سرزمین ساکن بوده‌اند[۶]. پس از فتوحات اسلامی، برخی از آنان به مناطق مفتوحه از جمله کوفه نقل مکان کردند و در آن سکنی گزیدند[۷]. از مشهورترین رجال و شخصیت‌های این قوم می‌توان به نام خیر التابعین[۸] و سید التابعین[۹] أویس بن عمرو (عامر) بن جزء بن مالک بن عمرو بن سعد بن عصوان بن قرن بن ردمان معروف به اویس قرنی اشاره کرد[۱۰]. اویس از افضل اصحاب و حواریان علی(ع)[۱۱] و از زهاد هشتگانه[۱۲] به شمار آمده و با عباراتی نظیر «ذو مناقب الشهیره» و «سید الزهاد زمانه» ستوده شده است[۱۳]. او که از منزلتی رفیع نزد پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) برخوردار بود، در نبرد صفین در کنار علی(ع) در حالی که از شدت پیکار، شمشیرش شکسته شده بود و سپاه کوفه را به نبرد علیه شامیان تحریض می‌کرد، به شهادت رسید[۱۴]. از عمرو بن مره - از محدثان اهل سنت - هم، به عنوان دیگر رجال معروف بنی ردمان یاد شده است[۱۵].[۱۶]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۴۳۱.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴؛ ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۱۴؛ عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۳۴.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.
- ↑ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.
- ↑ ر.ک: خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۲۴۶؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۳۶۶؛ ابن‌حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۶۲.
- ↑ ر.ک: زرکلی، الاعلام، ج۲،ص۳۲. نیز ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۰۶؛ زبیدی، تاج العروس، ج۱۸، ص۴۴۵.
- ↑ ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۰۴؛ سمعانی، الانساب، ج۱۰، ص۳۹۲.
- ↑ بر اساس روایتی از رسول خاتم(ص) در کتب روایی اهل سنت، اویس بهترین و برترینِ تابعیان معرفی شده است. مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، ج۷، ص۱۸۹؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۸.
- ↑ ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۲، ص۵۴۴؛ ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ج۱، ص۲۱۴.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.
- ↑ ابن داود، رجال ابن داود، ص۵۳
- ↑ شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۱۵؛ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۷۷.
- ↑ ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ج۱، ص۲۱۴.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۳۶۶؛ ابن‌حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۶۲.
- ↑ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۷.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.