شیعه امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۳

مقدمه

شیعه یعنی پیرو. پیروی در فکر، عمل، اخلاق، مواضع سیاسی و عقاید دینی. گرچه شیعۀ حسین، شیعۀ علی و ائمه دیگر (ع) نیز هست و تشیّع، در خط ائمه و اهل بیت بودن است، امّا حسین بن علی (ع) در ابعاد خاصّی که زندگی و جانش را بر سر آنها نهاد، حالت الگویی دارد و اسوه است. آن حضرت، برای احیاء دین قیام کرد و خود را فدای راه خدا ساخت. شیعۀ او نیز باید اینگونه باشد. شیعۀ سید الشهدا، باید در خصلت‌هایی و اعمالی چون: خودسازی، خداترسی، گناه گریزی، تقوا، اطاعت امر خدا، امر به معروف و نهی از منکر، اقامه و احیاء نماز، تلاش در مسیر رضای حق، جود و کرامت، عزّت نفس، گریز از ذلّت و زبونی و سازش با طاغوت‌ها و حکومت‌های ستم، مبارزه با باطل، جهاد و شهادت، روحیۀ ایثار و شهادت‌طلبی، قاطعیّت و صلابت در راه عقیده و... به آن پیشوای شهید تأسّی کند. این، راه حسین و راه پدران و فرزندان حسین است و شیعگی یعنی دین داری و ورع.

از انبوه روایات مربوط به اوصاف شیعه، تنها به یکی اشاره می‌کنیم، از امام صادق (ع) که به مفضّل فرمود: از فرومایگان بپرهیز، چرا که شیعۀ علی (ع) شکم و شهوت خود را حفظ می‌کنند و اهل جهادند و تلاش برای خدا: «إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ اِشْتَدَّ جِهَادُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَإِذَا رَأَيْتَ أُولَئِكَ فَأُولَئِكَ شِيعَةُ جَعْفَرٍ»^[۱]. محبّتی که در دل شیعیان و دوستداران شهید کربلاست، بجاست که آنان را به همرنگی و همسویی و سنخیّت فکری، اخلاقی و عملی با مولایشان بکشد و در گفتار و کردار، شیعه حسین باشند، نه تنها در ادّعا و شعار. خود امام (ع) نیز هنگام حرکت از مکّه به سوی کربلا، کسانی را به همراهی خویش در این سفر مقدّس و نهضت خدایی دعوت کرد که اهل فدا کردن جان در راه ائمّه که راه خداست باشند و شوق دیدار الهی در دلشان باشد: «مَنْ كَانَ فِينَا بَاذِلاً مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ الله نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ مَعَنَا...»^[۲]^[۳].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ سفینة البحار، ج۱، ص۷۲۳.
↑ لهوف، ص۵۳.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۸۶.

[1] سفینة البحار، ج۱، ص۷۲۳.

[2] لهوف، ص۵۳.

[3] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۸۶.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-[[شیعه]] یعنی پیرو. [[پیروی]] در [[فکر]]، عمل، [[اخلاق]]، مواضع [[سیاسی]] و [[عقاید دینی]]. گرچه شیعۀ [[حسین]]، شیعۀ [[علی]] و [[ائمه]] دیگر{{ع}} نیز هست و [[تشیّع]]، در خط [[ائمه]] و [[اهل بیت]] بودن است، امّا [[حسین بن علی]]{{ع}} در ابعاد خاصّی که [[زندگی]] و جانش را بر سر آنها نهاد، حالت الگویی دارد و [[اسوه]] است. آن [[حضرت]]، برای [[احیاء]] [[دین]] [[قیام]] کرد و خود را فدای [[راه خدا]] ساخت. شیعۀ او نیز باید اینگونه باشد. شیعۀ [[سید الشهدا]]، باید در خصلت‌هایی و اعمالی چون: [[خودسازی]]، [[خداترسی]]، [[گناه گریزی]]، [[تقوا]]، [[اطاعت]] [[امر]] [[خدا]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، اقامه و [[احیاء]] [[نماز]]، تلاش در مسیر رضای [[حق]]، [[جود]] و [[کرامت]]، [[عزّت]] نفس، [[گریز]] از [[ذلّت]] و [[زبونی]] و [[سازش]] با [[طاغوت‌ها]] و حکومت‌های [[ستم]]، [[مبارزه با باطل]]، [[جهاد]] و [[شهادت]]، روحیۀ [[ایثار]] و [[شهادت‌طلبی]]، قاطعیّت و [[صلابت]] در [[راه]] [[عقیده]] و... به آن پیشوای [[شهید]] تأسّی کند. این، [[راه]] [[حسین]] و [[راه]] [[پدران]] و [[فرزندان حسین]] است و شیعگی یعنی [[دین]] داری و [[ورع]].
+[[شیعه]] یعنی پیرو. [[پیروی]] در [[فکر]]، عمل، [[اخلاق]]، مواضع [[سیاسی]] و [[عقاید دینی]]. گرچه شیعۀ [[حسین]]، شیعۀ [[علی]] و [[ائمه]] دیگر {{ع}} نیز هست و [[تشیّع]]، در خط [[ائمه]] و [[اهل بیت]] بودن است، امّا [[حسین بن علی]] {{ع}} در ابعاد خاصّی که [[زندگی]] و جانش را بر سر آنها نهاد، حالت الگویی دارد و [[اسوه]] است. آن [[حضرت]]، برای [[احیاء]] [[دین]] [[قیام]] کرد و خود را فدای [[راه خدا]] ساخت. شیعۀ او نیز باید اینگونه باشد. شیعۀ [[سید الشهدا]]، باید در خصلت‌هایی و اعمالی چون: [[خودسازی]]، [[خداترسی]]، [[گناه گریزی]]، [[تقوا]]، [[اطاعت]] [[امر]] [[خدا]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، اقامه و [[احیاء]] [[نماز]]، تلاش در مسیر رضای [[حق]]، [[جود]] و [[کرامت]]، [[عزّت]] نفس، [[گریز]] از [[ذلّت]] و [[زبونی]] و [[سازش]] با [[طاغوت‌ها]] و حکومت‌های [[ستم]]، [[مبارزه با باطل]]، [[جهاد]] و [[شهادت]]، روحیۀ [[ایثار]] و [[شهادت‌طلبی]]، قاطعیّت و [[صلابت]] در [[راه]] [[عقیده]] و... به آن پیشوای [[شهید]] تأسّی کند. این، [[راه]] [[حسین]] و [[راه]] [[پدران]] و [[فرزندان حسین]] است و شیعگی یعنی [[دین]] داری و [[ورع]].
-از انبوه [[روایات]] مربوط به [[اوصاف شیعه]]، تنها به یکی اشاره می‌کنیم، از [[امام صادق]]{{ع}} که به مفضّل فرمود: از [[فرومایگان]] بپرهیز، چرا که شیعۀ [[علی]]{{ع}} شکم و [[شهوت]] خود را [[حفظ]] می‌کنند و [[اهل]] جهادند و تلاش برای [[خدا]]: {{متن حدیث|إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ اِشْتَدَّ جِهَادُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَإِذَا رَأَيْتَ أُولَئِكَ فَأُولَئِكَ شِيعَةُ جَعْفَرٍ}}<ref>سفینة البحار، ج۱، ص۷۲۳.</ref>. محبّتی که در [[دل]] [[شیعیان]] و [[دوستداران]] [[شهید]] کربلاست، بجاست که آنان را به همرنگی و همسویی و سنخیّت [[فکری]]، [[اخلاقی]] و عملی با مولایشان بکشد و در گفتار و [[کردار]]، [[شیعه]] [[حسین]] باشند، نه تنها در ادّعا و [[شعار]]. خود [[امام]]{{ع}} نیز هنگام حرکت از [[مکّه]] به سوی [[کربلا]]، کسانی را به [[همراهی]] خویش در این [[سفر]] [[مقدّس]] و [[نهضت]] خدایی [[دعوت]] کرد که [[اهل]] [[فدا]] کردن [[جان]] در [[راه]] [[ائمّه]] که [[راه]] خداست باشند و [[شوق دیدار]] [[الهی]] در دلشان باشد: {{متن حدیث|مَنْ كَانَ فِينَا بَاذِلاً مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ الله نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ مَعَنَا...}}<ref>لهوف، ص۵۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۸۶.</ref>.
+از انبوه [[روایات]] مربوط به [[اوصاف شیعه]]، تنها به یکی اشاره می‌کنیم، از [[امام صادق]] {{ع}} که به مفضّل فرمود: از [[فرومایگان]] بپرهیز، چرا که شیعۀ [[علی]] {{ع}} شکم و [[شهوت]] خود را [[حفظ]] می‌کنند و [[اهل]] جهادند و تلاش برای [[خدا]]: {{متن حدیث|إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ اِشْتَدَّ جِهَادُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَإِذَا رَأَيْتَ أُولَئِكَ فَأُولَئِكَ شِيعَةُ جَعْفَرٍ}}<ref>سفینة البحار، ج۱، ص۷۲۳.</ref>. محبّتی که در [[دل]] [[شیعیان]] و [[دوستداران]] [[شهید]] کربلاست، بجاست که آنان را به همرنگی و همسویی و سنخیّت [[فکری]]، [[اخلاقی]] و عملی با مولایشان بکشد و در گفتار و [[کردار]]، [[شیعه]] [[حسین]] باشند، نه تنها در ادّعا و [[شعار]]. خود [[امام]] {{ع}} نیز هنگام حرکت از [[مکّه]] به سوی [[کربلا]]، کسانی را به [[همراهی]] خویش در این [[سفر]] [[مقدّس]] و [[نهضت]] خدایی [[دعوت]] کرد که [[اهل]] [[فدا]] کردن [[جان]] در [[راه]] [[ائمّه]] که [[راه]] خداست باشند و [[شوق دیدار]] [[الهی]] در دلشان باشد: {{متن حدیث|مَنْ كَانَ فِينَا بَاذِلاً مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ الله نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ مَعَنَا...}}<ref>لهوف، ص۵۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۸۶.</ref>.
 == منابع ==