آیا عصمت موهبتی است یا اکتسابی؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==

{{پاسخ پرسش  

| تصویر = 11758.jpg

| پاسخ‌دهنده = خلیل منصوری

«از نظر [[قرآن]]، عصمت یک [[تفضل الهی]] است که مانع [[پلیدی]] و [[رجس]] و دفع [[شرور]] و [[بدی]] کرده و شخص به [[طور]] [[فطری]] [[گرایش]] به پلیدی ندارد و از آن [[پرهیز]] و اجتناب می‌‌کند<ref>لسان العرب، ابن منظور، ج ۹، ص۲۴۴؛ ترتیب العین، ج ۲، ص۱۲۲۰.</ref>. اما در اصطلاح [[کلامی]] و [[اخلاقی]] وقتی از عصمت سخن به میان می‌‌آید مراد همان [[علم نافع]] و [[حکمت بالغه]]‌ای است که [[انسان]] را از وقوع در [[مهالک]] رذایل و [[آلودگی]] به پلیدی [[معاصی]] دور و از هر گونه [[ضلالت]] و [[خطا]] [[حفظ]] می‌‌کند. بنابراین، عصمت همانند [[شجاعت]]، [[عفت]] و [[سخاوت]] صورت علمیه راسخه و [[ملکه]] نفسانیه‌ای است که صاحب خویش را از ارتکاب عملی که جایز نیست چه [[گناه]] یا خطا نگه می‌‌دارد<ref>المیزان، ج ۲، ص۱۳۸؛ ج ۵، ص۷۸.</ref>. البته مراد از این [[علم]]، همان [[حقیقت علم]] است که به آن [[برهان]] می‌‌گویند که [[رؤیت]] آن موجب می‌‌شود تا انسان از گناه صیانت بشود<ref>سوره یوسف، آیه ۲۴.</ref>.