الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[آیا برای ظهور امام مهدی باید به افزودن ظلم و ستم کمک کرد؟ (پرسش)|آیا برای ظهور امام مهدی باید به افزودن ظلم و ستم کمک کرد؟]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)|علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی چیست؟]]'''</big></div>


<gallery mode="packed" widths=90px heights=90px perrow=10 caption="پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر آنان در ذیل دیده می‌شود">
<gallery mode="packed" widths=90px heights=90px perrow=10 caption="پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر آنان در ذیل دیده می‌شود">
{{ستون-شروع|2}}
{{ستون-شروع|2}}
پرونده:1368171.jpg|95px|''[[سید محمد صدر]]''
پرونده:13681056.jpg|95px|''[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی نسب]]''
پرونده:639225282.jpg|''[[محسن قرائتی]]''
پرونده:136863.JPG|''[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان]]''
پرونده:13681056.jpg|''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]''
پرونده:Pic2391.jpg|''[[مهدی یوسفیان|یوسفیان]]''
پرونده:151864.jpg|95px|''[[عباس رحیمی]]''
پرونده:1404.jpg|95px|''[[مهدی علی‌پور|علی‌پور]]''
پرونده:13681170.jpg|''[[بهروز محمدی منفرد]]''
پرونده:Pic259.jpg|''[[عبدالمجید زهادت]]''
پرونده:11364.jpg|''[[علی نصیری]]''
پرونده:1100234.jpg|''[[یدالله حاجی‌زاده]]''
پرونده:1368303.jpg|''[[آینده روشن]]''
پرونده:152168.jpg|''[[آینده سازان]]''
{{پایان}}
{{پایان}}
</gallery>
</gallery>


*عده‌ای [[ناآگاه]] به اندیشه [[مهدویت]]، با برداشت [[نادرست]] از برخی [[روایت‌ها]] مانند [[روایت]]: {{متن حدیث|يَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}، چنین برداشت کرده‌اند که [[فراوانی ظلم و فساد]]، [[زمینه‌ساز ظهور]] [[منجی]] می‌‌شود. از نظر اینان [[گناه]]، [[ظلم]]، [[تبعیض]] به [[حکم]] اینکه مقدمه [[صلاح]] کلی است و انفجار [[ظهور]] را قریب الوقوع می‌کند، [[بهترین]] راه برای تسریع در امر [[ظهور]] است.
*نشانه‌های قطعی و حتمی [[ظهور]]، نشانه‌هایی است که بدون تردید [[هنگام ظهور]] [[امام زمان]]{{ع}} رخ می‌دهد و به هیچ قید و شرطی [[مقید]] و مشروط نیست. زمان دقیق پیدایش این [[علائم]]، اندکی [[پیش از ظهور]] و اوایل [[قیام]] [[حضرت]] است. لذا با توجه به اینکه برخی از [[نشانه‌ها]] همزمان و برخی [[پس از ظهور]] اتفاق می‌افتد مناسب آن است که گفته شود [[نشانه‌های حتمی]] [[قیام]]، چه آنکه در روایتی آمده است: {{متن حدیث|خَمْسٌ قَبْلَ قِیَامِ الْقَائِمِ}}
ادله فراوانی در جواب این [[شبهه]] وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌‌شود:
*محققان، بر اساس [[روایات]] و آنچه مشهور است پنج نشانه را از نشانه‌های قطعی می‌دانند: [[قیام]] مرد [[یمنی]]، [[قیام]] [[سفیانی]]، [[ندای آسمانی]]، [[فرو رفتن سفیانی در سرزمین بیداء]] و [[قتل نفس زکیه]]. البته برخی [[روایات]] موارد دیگری را هم جزء [[علائم حتمیه]] نام برده‌اند لکن آنچه مشهور است که از [[نشانه‌های حتمی]] است همین پنج مورد است.
*باید توجه داشت در [[روایات]] چنین نیامده است که برای محقق شدن [[ظهور]] باید [[دنیا]] پر از [[ظالم]] شود؛ بلکه به [[دنیایی]] پر از [[ظلم]] اشاره شده است. دقت در این باره نشان می‌دهد اینگونه [[روایات]] به توصیف [[جامعه]] در [[عصر غیبت]] می‌پردازد و به هیچ وجه [[مسلمانان]] را [[دعوت]] به [[ظلم و ستم]] نمی‌کند.
*[[روایات]] فراوانی در این زمینه وجود دارد، برخی از آنها عبارتند از:
*برخی واژه "کما" در [[روایت]] را به "بعد" ترجمه می‌‌کنند و همین امر موجب می‌‌شود چنین [[تفکر]] اشتباهی رخ دهد؛ زیرا کلمه "کما" معنای متفاوت با کلمه "بعد" دارد، "کما" چگونگی و حالت را می‌‌رساند در حالی که کلمه "بعد" درباره زمان است، به عبارتی اگر بخواهیم [[روایت]] را بر اساس حالت و چگونگی معنا کنیم این‌چنین می‌‌شود: «[[زمین]] همچنان که از [[ظلم و جور]] پر شده است (همان‌گونه) از [[عدل و قسط]] پر می‌شود» در حالی که اگر "کما" را به معنی زمان گرفتیم این چنین معنا می‌‌شود: «[[زمین]] (بعد از اینکه) در آن از [[ظلم و ستم]] پر شد، از عدل و داد پر می‌‌شود» و این معنا در ذهن بعضی این چنین تداعی کرد که باید در فزونی [[ظلم و ستم]] بر روی [[زمین]] سهیم باشیم تا بعد از [[ظلم و ستم]]، [[زمینه ظهور]] [[حضرت]] فراهم شود.
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «[[پیش از ظهور]] [[قائم]]{{ع}} پنج نشانه حتمی است: [[خروج]] [[یمانی]] و [[سفیانی]] و [[صیحه آسمانی]]، [[قتل نفس زکیه]] و [[فرو رفتن در بیابان]].
*امر [[ظهور]] به صورت طبیعی متأثر از [[اراده]] و [[اختیار انسان]]‌هاست، به این معنا که [[زمان ظهور]]، براساس [[باور]] به [[شکست]] تمام [[ادیان]] و اندیشه‌های مدعی [[نجات]] و [[سعادت]] [[بشریت]] حاصل می‌‌شود. این سخن به این معناست که برای توجه و جلب [[مردمان]] [[ادیان]] مختلف که [[دین]] و اندیشه آنها به بن بست رسیده است، باید [[اخلاق]] و [[معنویت]] در [[زندگی فردی]]، [[اجتماعی]] را در [[زمان غیبت]] [[ترویج]] دهیم تا آنان این بن بست را آخر خط ندانند و [[منتظر]] [[منجی]] [[نجات]]‌بخش باشند.
#ایشان در روایتی دیگر فرمودند: «[[ندای آسمانی]] از نشانه‌های قطعی است و [[سفیانی]] در شمار [[علائم حتمی]] جای دارد و [[قیام]] مردی از [[یمن]] و [[کشته شدن نفس زکیه]] تردید‌ناپذیر است». و...
*در ذیل به بررسی مختصر [[علائم حتمیه]] پرداخته می‌شود:
# '''[[خروج سفیانی]]:''' در [[روایات]] آمده است پیش از [[قیام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}، مردی از [[نسل]] [[ابوسفیان]] در منطقه [[شام]] [[خروج]] می‌کند و با [[تظاهر]] به [[دینداری]]، گروه زیادی از [[مسلمانان]] را [[فریب]] می‌دهد و بخش گسترده‌ای از [[سرزمین‌های اسلامی]] را به [[تصرف]] خود در می‌آورد. او بر مناطق پنج‌گانۀ-[[شام]]، [[حمص]]، [[فلسطین]]، [[اردن]]، قنسرین و منطقه [[عراق]]-سیطره می‌یابد و در [[کوفه]] و [[نجف]]، به [[قتل عام شیعیان]] می‌پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می‌کند مدت [[حکومت]] او نه [[ماه]] است. وی آنگاه که از [[ظهور]] [[حضرت حجت]]{{ع}} [[آگاه]] می‌گردد، با سپاهی [[عظیم]] به [[جنگ]] وی می‌رود و در منطقۀ "[[بیداء]]" بین [[مکه]] و [[مدینه]] با [[سپاه امام]] برخورد می‌کند و به امر [[خدا]]، همۀ [[لشکریان]] وی-به جز چند نفر-در [[زمین]] فرو می‌روند و هلاک می‌شوند
# '''[[خسف در بیداء]]:''' از [[روایات]] [[نشانه‌های ظهور]] استفاده می‌شود: فرو برده شدن در [[سرزمین بیداء]]-که از آن به "[[خسف در بیداء]]" یاد شده است-از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[امام مهدی]]{{ع}} شمرده شده است. این نشانه در احادیثی که دربارۀ [[سفیانی]] سخن گفته‌اند، فراوان ذکر شده است. [[خسف]] به [[بیداء]] آن است که [[سفیانی]] با لشکری [[عظیم]] به قصد [[جنگ]] با [[حضرت مهدی]]{{ع}} عازم [[مکه]] می‌شود؛ اما در بین [[مکه]] و [[مدینه]]-در محلی که به سرزمین "[[بیداء]]" معروف است-به گونه‌ای [[معجزه]] آسا، به امر [[خداوند]]، در [[دل]] [[زمین]] فرو می‌روند.
# '''[[قیام یمانی]]:''' یکی دیگر از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}، [[خروج]] سرداری از اهل [[یمن]] است که [[مردم]] را به [[حق]] و [[عدل]] [[دعوت]] می‌کند. [[روایات]] فراوانی در این باره وجود دارد مانند اینکه [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: «[[خروج سفیانی]] و [[یمانی]] و [[خراسانی]] در یک سال و یک [[ماه]] و یک روز واقع خواهد شد؛ با [[نظام]] و ترتیبی همچون [[نظام]] یک رشته که به بند کشیده شده است.  در میان [[پرچم‌ها]] راهنماتر از [[پرچم یمانی]] نباشد که آن [[پرچم هدایت]] است؛  چون [[یمانی]] [[خروج]] کرد، به سوی او بشتاب که همانا [[پرچم]] او [[پرچم هدایت]] است. هیچ مسلمانی را روا نباشد که با آن [[پرچم]] مقابله کند. پس هر کس چنین کند او از اهل [[آتش]] است؛ زیرا او به سوی [[حق]] و راه مستقیم فرا می‌خواند».
# '''[[قتل نفس زکیه]]:''' از [[روایات]] استفاده می‌شود [[در آستانه ظهور]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} در گیر و دار [[مبارزات]] [[زمینه‌ساز]] [[انقلاب]] [[مهدی]]{{ع}}، فردی [[پاک]] باخته و [[مخلص]]، در راه [[امام]]{{ع}} می‌کوشد و مظلومانه کشته می‌شود. این رخداد [[عظیم]]، طبق بیان [[روایات]] بین [[رکن و مقام]]-در [[بهترین]] مکان‌های [[زمین]]-اتفاق می‌افتد. فرد یادشده از [[اولاد]] [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} است.
# '''[[ندای آسمانی]]:''' "ندا" در لغت به معنای بلند شدن صدا و [[ظهور]] آن است و گاهی فقط به صدا اطلاق می‌شود. در اینجا منظور از [[ندای آسمانی]]، صدایی است که [[در آستانۀ ظهور]] [[امام مهدی]]{{ع}} از [[آسمان]] شنیده می‌شود و همه [[مردم]]، آن را می‌شنوند. [[امام باقر]]{{ع}} در این باره می‌فرماید: «ندا کننده‌ای از [[آسمان]]، نام [[قائم]] را ندا می‌کند، پس هر که در [[شرق]] و [[غرب]] است، آن را می‌شنود، از [[وحشت]] این صدا، خوابیده‌ها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می‌ایستند. [[رحمت خدا]] بر کسی که از این صدا [[عبرت]] گیرد و آن را [[اجابت]] کند؛ زیرا صدای نخست، صدای [[جبرئیل]] [[روح]] الامین است.


 
<div class="readmoreButton">[[علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)|'''ادامه''']]</div>
 
<div class="readmoreButton">[[آیا برای ظهور امام مهدی باید به افزودن ظلم و ستم کمک کرد؟ (پرسش)|'''ادامه''']]</div>

نسخهٔ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۲

  1. امام صادق(ع) فرمودند: «پیش از ظهور قائم(ع) پنج نشانه حتمی است: خروج یمانی و سفیانی و صیحه آسمانی، قتل نفس زکیه و فرو رفتن در بیابان.
  2. ایشان در روایتی دیگر فرمودند: «ندای آسمانی از نشانه‌های قطعی است و سفیانی در شمار علائم حتمی جای دارد و قیام مردی از یمن و کشته شدن نفس زکیه تردید‌ناپذیر است». و...
  1. خروج سفیانی: در روایات آمده است پیش از قیام حضرت مهدی(ع)، مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می‌کند و با تظاهر به دینداری، گروه زیادی از مسلمانان را فریب می‌دهد و بخش گسترده‌ای از سرزمین‌های اسلامی را به تصرف خود در می‌آورد. او بر مناطق پنج‌گانۀ-شام، حمص، فلسطین، اردن، قنسرین و منطقه عراق-سیطره می‌یابد و در کوفه و نجف، به قتل عام شیعیان می‌پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می‌کند مدت حکومت او نه ماه است. وی آنگاه که از ظهور حضرت حجت(ع) آگاه می‌گردد، با سپاهی عظیم به جنگ وی می‌رود و در منطقۀ "بیداء" بین مکه و مدینه با سپاه امام برخورد می‌کند و به امر خدا، همۀ لشکریان وی-به جز چند نفر-در زمین فرو می‌روند و هلاک می‌شوند
  2. خسف در بیداء: از روایات نشانه‌های ظهور استفاده می‌شود: فرو برده شدن در سرزمین بیداء-که از آن به "خسف در بیداء" یاد شده است-از نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی(ع) شمرده شده است. این نشانه در احادیثی که دربارۀ سفیانی سخن گفته‌اند، فراوان ذکر شده است. خسف به بیداء آن است که سفیانی با لشکری عظیم به قصد جنگ با حضرت مهدی(ع) عازم مکه می‌شود؛ اما در بین مکه و مدینه-در محلی که به سرزمین "بیداء" معروف است-به گونه‌ای معجزه آسا، به امر خداوند، در دل زمین فرو می‌روند.
  3. قیام یمانی: یکی دیگر از نشانه‌های حتمی ظهور حضرت مهدی(ع)، خروج سرداری از اهل یمن است که مردم را به حق و عدل دعوت می‌کند. روایات فراوانی در این باره وجود دارد مانند اینکه امام باقر(ع) فرمودند: «خروج سفیانی و یمانی و خراسانی در یک سال و یک ماه و یک روز واقع خواهد شد؛ با نظام و ترتیبی همچون نظام یک رشته که به بند کشیده شده است. در میان پرچم‌ها راهنماتر از پرچم یمانی نباشد که آن پرچم هدایت است؛ چون یمانی خروج کرد، به سوی او بشتاب که همانا پرچم او پرچم هدایت است. هیچ مسلمانی را روا نباشد که با آن پرچم مقابله کند. پس هر کس چنین کند او از اهل آتش است؛ زیرا او به سوی حق و راه مستقیم فرا می‌خواند».
  4. قتل نفس زکیه: از روایات استفاده می‌شود در آستانه ظهور حضرت مهدی(ع) در گیر و دار مبارزات زمینه‌ساز انقلاب مهدی(ع)، فردی پاک باخته و مخلص، در راه امام(ع) می‌کوشد و مظلومانه کشته می‌شود. این رخداد عظیم، طبق بیان روایات بین رکن و مقام-در بهترین مکان‌های زمین-اتفاق می‌افتد. فرد یادشده از اولاد امام حسن مجتبی(ع) است.
  5. ندای آسمانی: "ندا" در لغت به معنای بلند شدن صدا و ظهور آن است و گاهی فقط به صدا اطلاق می‌شود. در اینجا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانۀ ظهور امام مهدی(ع) از آسمان شنیده می‌شود و همه مردم، آن را می‌شنوند. امام باقر(ع) در این باره می‌فرماید: «ندا کننده‌ای از آسمان، نام قائم را ندا می‌کند، پس هر که در شرق و غرب است، آن را می‌شنود، از وحشت این صدا، خوابیده‌ها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می‌ایستند. رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت گیرد و آن را اجابت کند؛ زیرا صدای نخست، صدای جبرئیل روح الامین است.