اهل حق: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اهل حق در قرآن]] - [[اهل حق در حدیث]] - [[اهل حق در کلام اسلامی]]</div>
| موضوع مرتبط =  
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[اهل حق (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| عنوان مدخل = اهل حق
 
| مداخل مرتبط = [[اهل حق در کلام اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}
==مقدمه==
==مقدمه==
* از آنجا که [[امام علی|على]]{{ع}} [[حق]] مجسّم است و [[حق]] با او و او با [[حق]] است و از هم جدا نمى‌شوند و به فرمودۀ [[پیامبر]]: {{عربی|"علىّ مع الحق و الحق مع علىّ"}}،<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، ج ۱۸ ص ۲۴، الإمامة و السیاسة، ج ۱ ص ۹۸</ref> پس [[اهل]] [[حق]] نیز [[پیروان]] [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[شیعیان]] [[اهل بیت]]{{عم}}اند. به فرمودۀ [[امام علی|حضرت على]]{{ع}} {{عربی|"[[حق]]ّ و باطل و لکلّ أهل"}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۶</ref> [[حق]]ى است و باطلى و هرکدام را اهلى است. و آن [[حضرت]]، خود را در مسیر [[حق]] مى‌دانست: {{عربی|إنّى لعلى جادّة الحق}}.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۷</ref> [[اهل]] [[حق]] بودن، [[تبعیت کامل]] و [[همسویى مطلق]] با [[خاندان پیامبر]] است، در [[فکر]]، [[عقیده]]، [[اخلاق]]، [[مواضع سیاسى]]، [[احکام عملى]] و [[آداب شرعى]] و [[تقید کامل به مبانى و مسائل فقهى]]. گروهى از [[درویشان]] یا [[غلات]] و [[على اللهى‌ها]] که خود را "[[اهل]] [[حق]]" مى‌دانند، [[بیراهه]] مى‌روند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۱۳.</ref>
از آنجا که [[امام علی|على]]{{ع}} [[حق]] مجسّم است و [[حق]] با او و او با [[حق]] است و از هم جدا نمى‌شوند و به فرمودۀ [[پیامبر]]: {{عربی|"علىّ مع الحق و الحق مع علىّ"}}،<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، ج ۱۸ ص ۲۴، الإمامة و السیاسة، ج ۱ ص ۹۸</ref> پس [[اهل]] [[حق]] نیز [[پیروان]] [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[شیعیان]] [[اهل بیت]]{{عم}}اند. به فرمودۀ [[امام علی|حضرت على]]{{ع}} {{عربی|"[[حق]]ّ و باطل و لکلّ أهل"}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۶</ref> [[حق]]ى است و باطلى و هرکدام را اهلى است. و آن [[حضرت]]، خود را در مسیر [[حق]] مى‌دانست: {{عربی|إنّى لعلى جادّة الحق}}.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۷</ref> [[اهل]] [[حق]] بودن، [[تبعیت کامل]] و [[همسویى مطلق]] با [[خاندان پیامبر]] است، در [[فکر]]، [[عقیده]]، [[اخلاق]]، [[مواضع سیاسى]]، [[احکام عملى]] و [[آداب شرعى]] و [[تقید کامل به مبانى و مسائل فقهى]]. گروهى از [[درویشان]] یا [[غلات]] و [[على اللهى‌ها]] که خود را "[[اهل]] [[حق]]" مى‌دانند، [[بیراهه]] مى‌روند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۱۳.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۶: خط ۱۸:


{{فرقه‌های شیعه}}
{{فرقه‌های شیعه}}
[[رده:مدخل]]
[[رده:اهل حق]]
[[رده:اهل حق]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]

نسخهٔ ‏۲۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۵

مقدمه

از آنجا که على(ع) حق مجسّم است و حق با او و او با حق است و از هم جدا نمى‌شوند و به فرمودۀ پیامبر: "علىّ مع الحق و الحق مع علىّ"،[۱] پس اهل حق نیز پیروان امیرالمؤمنین(ع) و شیعیان اهل بیت(ع)اند. به فرمودۀ حضرت على(ع) "حقّ و باطل و لکلّ أهل"[۲] حقى است و باطلى و هرکدام را اهلى است. و آن حضرت، خود را در مسیر حق مى‌دانست: إنّى لعلى جادّة الحق.[۳] اهل حق بودن، تبعیت کامل و همسویى مطلق با خاندان پیامبر است، در فکر، عقیده، اخلاق، مواضع سیاسى، احکام عملى و آداب شرعى و تقید کامل به مبانى و مسائل فقهى. گروهى از درویشان یا غلات و على اللهى‌ها که خود را "اهل حق" مى‌دانند، بیراهه مى‌روند.[۴]

منابع

پانویس

  1. شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، ج ۱۸ ص ۲۴، الإمامة و السیاسة، ج ۱ ص ۹۸
  2. نهج البلاغه، خطبه ۱۶
  3. نهج البلاغه، خطبه ۱۹۷
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۱۳.