نظام اداری در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = نظام
| موضوع مرتبط = نظام اداری
| عنوان مدخل  = نظام اداری
| عنوان مدخل  = نظام اداری
| مداخل مرتبط = [[نظام اداری در فقه سیاسی]]
| مداخل مرتبط = [[نظام اداری در فقه سیاسی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
== مقدمه ==
== مقدمه ==
نظام اداری در [[حکومت اسلامی]] به طور کلی، [[شبیه]] نظام اداری [[ایران]] و [[روم]] بود. گرچه [[انتظار]] آن بود که با [[تسلط]] [[اعراب]] بر [[عراق]]، ایران، [[مصر]]، [[شام]] و [[آفریقا]]، نظام اداری [[حکومت]] دگرگون شود؛ اما چنین نشد و اعراب در ابتدا از [[سیستم اداری]] ایران و روم [[پیروی]] کرده و با گذشت زمان، بخشی از نظام اداری به اقتضای [[عقاید دینی]] و [[مصالح مردم]] تعدیل گردید.
نظام اداری در [[حکومت اسلامی]] به طور کلی، [[شبیه]] نظام اداری [[ایران]] و [[روم]] بود. گرچه [[انتظار]] آن بود که با [[تسلط]] [[اعراب]] بر [[عراق]]، ایران، [[مصر]]، [[شام]] و [[آفریقا]]، نظام اداری [[حکومت]] دگرگون شود؛ اما چنین نشد و اعراب در ابتدا از [[سیستم اداری]] ایران و روم [[پیروی]] کرده و با گذشت زمان، بخشی از نظام اداری به اقتضای [[عقاید دینی]] و [[مصالح مردم]] تعدیل گردید.

نسخهٔ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۸

مقدمه

نظام اداری در حکومت اسلامی به طور کلی، شبیه نظام اداری ایران و روم بود. گرچه انتظار آن بود که با تسلط اعراب بر عراق، ایران، مصر، شام و آفریقا، نظام اداری حکومت دگرگون شود؛ اما چنین نشد و اعراب در ابتدا از سیستم اداری ایران و روم پیروی کرده و با گذشت زمان، بخشی از نظام اداری به اقتضای عقاید دینی و مصالح مردم تعدیل گردید. در سال پانزدهم هجری که با فتح ایران، ثروت زیادی به دست مسلمانان افتاد، عمر خلیفه دوم - تصمیم گرفت تا درآمد دولت را با رعایت مرتبه و میزان استحقاق، بین مسلمانان تقسیم کند، اما چگونگی و اجرای آن را نمی‌دانست. از این‌رو، یکی از ایرانیان ساکن مدینه به وی یاد‌آوری کرد تا مانند ایرانیان، دفتری برای نگهداری درآمد و هزینه دولت ترتیب دهد و عمر چنین کرد و برای مسلمانان، با رعایت تقدم آنها در اسلام و حضور در جنگ‌ها و نیز برای همسران و خویشاوندان رسول الله مقرری تعیین کرد. در همین راستا، چند دبیر انتخاب نمود تا طبقات مردم را مرتب کنند. آنها برای این منظور ابتدا از عباس - عموی پیامبر (ص) - آغاز و پس از وی به بنی هاشم و دیگر مسلمانان پرداختند. در دورۀ امویان، به دلیل گستردگی قلمرو دولت اسلام، در نظام اداری دگرگونی حاصل شد و سراسر قلمرو اسلام به پنج ولایت بزرگ تقسیم گشت:

  1. حجاز و بخش مرکزی عربستان؛
  2. مصر علیا و سفلی؛
  3. عراق عرب (بابل و آشور)؛
  4. عراق عجم(بخشی از ایران، آذربایجان و قسمتی از آسیای صغیر
  5. آفریقای شمالی تا حدود مصر، اسپانیا و جزایر سیسیل که مرکز آن "قیروان" بود[۱][۲].

منابع

پانویس

  1. تاریخ الاسلام، ج۳، ص۲۶۸ و ج۴، ص۳۲۶؛ الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۷۷؛ صبح الاعشی، ج۳، ص۲۷۶؛ تحفة الامراء فی تاریخ الوزاء، ص۱۵۶؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۲۸ به بعد؛ قوانین الدواوین، ص۱۰۸-۸۵.
  2. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۷۵.