صبر در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
صبر بر [[بلاها]]، مصیبتها و [[مرگ]] [[خویشاوندان]]، بهویژه فرزند و [[تأسی]] جستن به [[انبیا]] و [[اولیای الهی]] در مصائب [[مستحب]] است<ref>تذکرة الفقهاء، ج۲، ص ۱۱۷؛ وسائل الشیعة، ج۳، ص ۲۴۳ و ۲۵۵؛ العروة الوثقی، ج۲، ص ۱۲۵؛ توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص ۳۴۷.</ref>. | صبر بر [[بلاها]]، مصیبتها و [[مرگ]] [[خویشاوندان]]، بهویژه فرزند و [[تأسی]] جستن به [[انبیا]] و [[اولیای الهی]] در مصائب [[مستحب]] است<ref>تذکرة الفقهاء، ج۲، ص ۱۱۷؛ وسائل الشیعة، ج۳، ص ۲۴۳ و ۲۵۵؛ العروة الوثقی، ج۲، ص ۱۲۵؛ توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص ۳۴۷.</ref>. | ||
صبر بر طاعت به انجام دادن [[واجبات]] و نیز صبر از معصیت به ترک [[محرمات]]، [[واجب]] است | صبر بر طاعت به انجام دادن [[واجبات]] و نیز صبر از معصیت به ترک [[محرمات]]، [[واجب]] است<ref>وسائل الشیعة، ج۱۵، ص ۲۳۶.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۵، صفحه ۴۴-۴۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۴
مقدمه
صبر در برابر جزَع در لغت به معنای خویشتن داری و بیتابی نکردن در برابر مصائب، ناملایمات و مکروهات است.[۱]
در حدیثی از رسول خدا (ص) آمده است: صبر بر سه قسم است: صبر بر مصائب که با بیتابی نکردن و زبان به شکوه نگشودن و مانند آن تحقق مییابد؛ صبر بر طاعت که با انجام دادن طاعت و استمرار بر آن و از مسیر شرع و دیانت خارج نشدن محقق میشود و صبر بر معصیت و گناه که با ترک گناه و بازداشتن نفس خود از گرایش به سوی آن تحقق مییابد[۲].
برترین اخلاق پسندیده که ریشه و اصل بسیاری از خویها و خصلتهای نیکو است و در آیات و روایات فراوان به آن سفارش شده، صبر است. خداوند در قرآن کریم میفرماید: ﴿وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ﴾[۳]، ﴿الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ﴾[۴].
امام صادق (ع) میفرماید: «جایگاه صبر نسبت به ایمان، همچون جایگاه سر است نسبت به تن، که چون سر برود، تن نیز میرود، همچنین اگر صبر برود، ایمان هم خواهدرفت»[۵].
صبر بر بلاها، مصیبتها و مرگ خویشاوندان، بهویژه فرزند و تأسی جستن به انبیا و اولیای الهی در مصائب مستحب است[۶].
صبر بر طاعت به انجام دادن واجبات و نیز صبر از معصیت به ترک محرمات، واجب است[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین، واژه «صبر»؛ مرآة العقول، ج۸، ص:۱۲۰.
- ↑ الکافی (کلینی)، ج۲، ص۹۱.
- ↑ «و بیگمان شما را با چیزی از بیم و گرسنگی و کاستی داراییها و کسان و فرآوردهها میآزماییم، و شکیبایان را نوید بخش!» سوره بقره، آیه ۱۵۵.
- ↑ «همان کسان که چون بدیشان مصیبتی رسد میگویند: «انّا للّه و انّا الیه راجعون» (ما از آن خداوندیم و به سوی او باز میگردیم)» سوره بقره، آیه ۱۵۶.
- ↑ الکافی (کلینی)، ج۲، ص ۸۷.
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج۲، ص ۱۱۷؛ وسائل الشیعة، ج۳، ص ۲۴۳ و ۲۵۵؛ العروة الوثقی، ج۲، ص ۱۲۵؛ توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص ۳۴۷.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۱۵، ص ۲۳۶.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۵، صفحه ۴۴-۴۵.