بحث:دوازده امام در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== *حضرت علی بن ابی طالب {{ع}} و یازده تن از نسل او پس از پیامبر- ب...» ایجاد کرد) |
(←پانویس) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۷
مقدمه
- حضرت علی بن ابی طالب (ع) و یازده تن از نسل او پس از پیامبر- به ترتیب- امامت مسلمانان را بر عهده دارند که نام مبارک آنان عبارت است از:
- حسن بن علی (المجتبی)؛
- حسین بن علی (سَید الشُهداء)؛
- علی بن الحسین (زین العابدین)؛
- محمد بن علی (باقر العلوم)؛
- جعفر بن محمد (الصادق)؛
- موسی بن جعفر (الکاظم)؛
- علی بن موسی (الرضا)؛
- محمد بن علی (الجواد)
- علی بن محمد (الهادی)؛
- حسن بن علی (العسکری)؛
- حجة بن الحسن. (القائم) از میان مسلمانان کسانی که به امامت و خلافت این بزرگان اعتقاد دارند و از آنان پیروی می‌کنند، "شیعه امامیه" یا "شیعه اثنی عشریه" خوانده می‌شوند[۱].
- این گروه از شیعیان، امروز، بزرگترین و مهمترین فرقه شیعه شمرده می‌شوند. شیعه فرقه‌هایی دیگر نیز دارد- همانند زیدیه، اسماعیلیه و کیسانیه- که در شمار امامان با یکدیگر همراه نیستند؛ اما همه آنها بر خلافت بلافصل علی بن ابی‌طالب اتفاق دارند[۲].
دلائل حصر شمار امامان در عدد دوازده
- امامت حضرت علی (ع) به دلیل تصریح مکرر پیامبر اسلام (ص) ثابت است. امامت یازده تن دیگر نیز به نص پیامبر اسلام (ص) و نص امام پیشین[۳][۴].
- گروه شیعه برای اثبات مدعای خویش مستندات بسیاری دارد[۵] که دو نمونه از آنها عبارت‌اند از:
- از جابر بن عبدالله انصاری نقل است که از پیامبر اسلام (ص) درباره مصداق "اولی الامر"[۶] پرسیده است. پیامبر (ص) فرمود: "آنان خلفای من و امامانِ پس از من‌اند. نخستینِ آنان علی بن ابی طالب است و سپس حسن و آن گاه حسین و سپس علی بن الحسین و آن گاه محمد بن علی ... و سپس صادق، جعفر بن محمد و آن گاه موسی بن جعفر و سپس علی بن موسی و آن گاه محمد بن علی و سپس علی بن محمد و آن گاه حسن بن علی و واپسین تن، همنام من، محمد است ..."[۷][۸].
- شیخ طبرسی از ابوجعفر ابن بابویه نقل کرده است که پیامبر اسلام (ص) فرمود: "امامانِ پس از من، دوازده تن‌اند. نخستینِ آنان علی بن ابی طالب است و واپسین تن، قائم است. آنان خلفا و اوصیا و اولیای من‌اند و پس از من حجت خدایند در میان امت من. هر کس آنان را دوست بدارد، مؤمن است و هر کس انکار کند، کافر است[۹]. افزون بر منابع شیعی، در بسیاری از منابع اهل سنت نیز احادیثی در این باره آمده است که خلافت امامان دوازده‌گانه را ثابت می‌کند[۱۰][۱۱].
پانویس
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 244.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 244.
- ↑ عقائد الامامیة، ۷۶- ۷۴.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 245.
- ↑ ر.ک: اصول کافی، ۲/ ۵۳۹- ۳۸۹.
- ↑
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً 
؛ سوره نساء، آیه ۵۹.
- ↑ المیزان، ۴/ ۴۰۸ و ۴۰۹.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 245.
- ↑ اعلام الوری باعلام الهدی، ۳۷۰ و ۳۷۱.
- ↑ عقائد الشیعة الامامیة و تاریخهم، ۱۱۲- ۱۰۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 245.
