مسئولیت: تفاوت میان نسخهها
←معیار مسئولیت
جز (جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]') |
|||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
*[[آدمی]] فارغ از [[حکم عقل]]، از راه [[وجدان]] نیز [[متعهد]] به مسئولیتشناسی است. [[وجدان]]، [[هدایتگری]] درونی است که همیشه با [[انسان]] سخن میگوید و از [[درون انسان]] را [[پند]] میدهد. وقتی [[آدمی]] مسئولیتی را میپذیرد، از طریق [[وجدان]] خویش نیز به مسئولیتشناسی [[متعهد]] میشود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 690.</ref>. | *[[آدمی]] فارغ از [[حکم عقل]]، از راه [[وجدان]] نیز [[متعهد]] به مسئولیتشناسی است. [[وجدان]]، [[هدایتگری]] درونی است که همیشه با [[انسان]] سخن میگوید و از [[درون انسان]] را [[پند]] میدهد. وقتی [[آدمی]] مسئولیتی را میپذیرد، از طریق [[وجدان]] خویش نیز به مسئولیتشناسی [[متعهد]] میشود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 690.</ref>. | ||
==معیار مسئولیت== | ==معیار مسئولیت== | ||
*محور مسئولیت مسئله [[حق]] است. در واقع تن دادن [[آدمی]] به [[حق]] در برابر هر ذیحقی از هر مسلک و مذهبی که باشد و انجام مسئولیتهایی که نسبت به دیگران دارد، اصل اساسی در ادای [[تکلیف]] و [[تعهد]] است. حرکت [[انسان]] حول محور [[حق]]، امری بس مشکل است، چون هرجا [[منافع]] [[انسانها]] با [[حق]] درگیر میشود، آنگاه اجرای [[حق]]، امری سخت خواهد بود. از اینرو [[امام]] به [[فرزند]] خویش میفرماید: در برابر [[سختیها]] [[شکیبا]] باش و [[جان]] خویش را با [[پایداری]] در راه [[حق]] کارآزموده کن. چه زیباست [[فرشته]] [[صبر]]، آن هم در راه [[حق]]!<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 690.</ref>. | *محور مسئولیت مسئله [[حق]] است. در واقع تن دادن [[آدمی]] به [[حق]] در برابر هر ذیحقی از هر مسلک و مذهبی که باشد و انجام مسئولیتهایی که نسبت به دیگران دارد، اصل اساسی در ادای [[تکلیف]] و [[تعهد]] است. حرکت [[انسان]] حول محور [[حق]]، امری بس مشکل است، چون هرجا [[منافع]] [[انسانها]] با [[حق]] درگیر میشود، آنگاه اجرای [[حق]]، امری سخت خواهد بود. از اینرو [[امام]] به [[فرزند]] خویش میفرماید: در برابر [[سختیها]] [[شکیبا]] باش و [[جان]] خویش را با [[پایداری]] در راه [[حق]] کارآزموده کن. چه زیباست [[فرشته]] [[صبر]]، آن هم در راه [[حق]]!<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{متن حدیث|"وَ عَوِّدْ نَفْسَكَ التَّصَبُّرَ عَلَى الْمَكْرُوهِ وَ نِعْمَ الْخُلُقُ التَّصَبُرُ فِي الْحَقِّ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 690.</ref>. | ||
==گستره [[مسئولیتهای انسانی]]== | ==گستره [[مسئولیتهای انسانی]]== | ||
*مسئولیتهای انسانی گستره وسیعی را پیش روی [[انسان]] میگشاید؛ مسئولیتهایی که گاه بسیار [[برتر]] و فراتر از [[حوزه]] وجودی [[انسان]] برعهده او گذاشته میشود. [[آدمی]] در برابر [[پروردگار]] خویش [[مسئول]] است و البته تمام مسئولیتهای او در سایه امر [[پروردگار]] معنا مییابد. [[آدمی]] در برابر راهنمایان ([[کتاب خدا]]، [[پیامبران الهی]] و [[امامان معصوم]] {{عم}}) [[مسئول]] است. اما در گام نخست باید خویشتن را در نظر آورد و [[سعادت]] و تیرهبختی خود را در نظر گیرد و خود را موجودی [[متعهد]] و [[مسئول]] بشناسد. مسئله مسئولیت در برابر خود، همه فرازهای وجودی [[انسان]] را دربرمیگیرد و [[انسان]] باید مراقب باشد از نعمتهایی که [[خداوند]] در اختیارش نهاده است به بهترینوجه استفاده و بهرهبرداری کند. در غیر این صورت به خود زیان رسانده است. [[امام علی]] {{ع}} در [[نکوهش]] این امر میفرماید: و زیاندیده کسی است که به [[نفس]] خویش زیان رساند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 691.</ref>. | *مسئولیتهای انسانی گستره وسیعی را پیش روی [[انسان]] میگشاید؛ مسئولیتهایی که گاه بسیار [[برتر]] و فراتر از [[حوزه]] وجودی [[انسان]] برعهده او گذاشته میشود. [[آدمی]] در برابر [[پروردگار]] خویش [[مسئول]] است و البته تمام مسئولیتهای او در سایه امر [[پروردگار]] معنا مییابد. [[آدمی]] در برابر راهنمایان ([[کتاب خدا]]، [[پیامبران الهی]] و [[امامان معصوم]] {{عم}}) [[مسئول]] است. اما در گام نخست باید خویشتن را در نظر آورد و [[سعادت]] و تیرهبختی خود را در نظر گیرد و خود را موجودی [[متعهد]] و [[مسئول]] بشناسد. مسئله مسئولیت در برابر خود، همه فرازهای وجودی [[انسان]] را دربرمیگیرد و [[انسان]] باید مراقب باشد از نعمتهایی که [[خداوند]] در اختیارش نهاده است به بهترینوجه استفاده و بهرهبرداری کند. در غیر این صورت به خود زیان رسانده است. [[امام علی]] {{ع}} در [[نکوهش]] این امر میفرماید: و زیاندیده کسی است که به [[نفس]] خویش زیان رساند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 691.</ref>. |