زبیر: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{خرد}} +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]| + - [[)) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[زبیر در قرآن]] |[[زبیر در نهج البلاغه]] | [[زبیر در تاریخ اسلامی]] | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[زبیر در قرآن]] |[[زبیر در نهج البلاغه]] | [[زبیر در تاریخ اسلامی]] - [[زبیر در تراجم و رجال]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۵
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
زبیر بن عوام، برادرزادۀ حضرت خدیجه، پسر عمۀ پیامبر و داماد ابوبکر بود. پس از رحلت پیامبر، از معترضان به خلافت ابوبکر به شمار میرفت. عضو شورای ششنفرۀ خلافت عمر بود. مالدوستی و جاهطلبی او، وی را از خط صحیح اسلام جدا کرد، در دورۀ عثمان به ثروتهای بادآورده دست یافت و صاحب زمینها و اموال و زروسیم فراوان گشت.[۱] در زمان خلافت امیر المؤمنین، از بیعتشکنان شد و در فتنۀ جمل شرکت داشت و در همین جنگ کشته شد. پسرش عبد اللّه بن زبیر نیز در جنگ جمل و فتنههای بعدی نقش فعال داشت و از دشمنان اهل بیت و بنی هاشم بود. به تعبیر حضرت امیر(ع): زبیر همواره مردی از ما خاندان بود، تا آنکه پسرش عبد اللّه بزرگ شد و او را فاسد کرد[۲][۳]
زبیر بعد از وفات رسول خدا در زمان سه خلیفه (ابوبکر، عمر و عثمان)
زبیر در زمان خلافت امام علی(ع)
بررسی زمینههای انحراف و فرجام بد زبیر
فرجام بد زبیر
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مروج الذهب، ج ۲ ص ۳۴۲
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۴ ص ۷۹: «"ما زال الزبير منا اهل البيت حتى نشاء ابنه عبد اللّه بن الزبير"»
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۸۹.