صرمه بن ابیانس: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[صرمه بن ابیانس در تراجم و رجال]] | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[صرمه بن ابیانس در تراجم و رجال]] - [[صرمه بن ابیانس در تاریخ اسلامی]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۴
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
نام او صرمة بن مالک و کنیهاش ابو قیس و از طایفه بنی نجار قبیله خزرج و اهل مدینه بود. صرمه یکی از نوابغ دوران جاهلیت بود که در جستجوی دین حقیقی برآمد و زمانی تصمیم گرفت تا دین ترسایان را بپذیرد، اما گویا نپسندید و از این کار خودداری کرد. او همواره میگفت که خدای ابراهیم خلیل عالی را میپرستم. او هرگز بت نپرستید و رهبانیت و انزوا را اختیار نکرد. لباس مویین میپوشید و غسل جنابت میکرد و در زمان حیض زنان از آنان دوری میکرد و اطاقی را مسجد خود قرار داده بود که افراد جنب و حائض در آن راه نداشتند. وقتی که پیامبر اسلام(ص) به مدینه هجرت فرمود، صرمه در حالی که پیر مردی کهن سال بود، اسلام آورد و از مسلمانان بلند رتبه شد[۱]. وی حدود ۱۲۰ سال عمر کرد
درباره سال و محل وفات و دفن او در منابع مطلبی نقل نشده است.[۲]
عقاید صرمه در دوران جاهلیت
اشعار صرمه بن ابیانس
صرمه و تغییر حکم روزه
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۱، ص۵۱۰؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۲، ص۷۳۷؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۲، ص۴۰۱.
- ↑ عسکری، عبدالرضا، مقاله «صرمه بن ابیانس»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۵، ص:۴۶۱-۴۶۲.