علویان: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۶

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

علویان در قرآن - علویان در حدیث - علویان در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علویان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

علویان منسوبین به علی، آنان که تفکّر علوی دارند، یا از نسل علی بن ابی طالب‌اند^[۱].

مقدمه

اصطلاحا فرزندانی از علی بن ابی طالب که از نسل پنج پسر او (امام حسن، امام حسین، عباس، محمد حنفیه و عمر اطرف) باشند، علویان نامیده می‌شوند.^[۲] سادات علوی، در دورۀ امویان و عباسیان، هم تحت تعقیب و آزار حکّام بودند، هم علیه حکومت‌های جور مبارزه می‌کردند. زید بن علی در زمان هشام بن عبد الملک قیام کرد و به شهادت رسید، پسرش یحیی بن زید در خراسان و جوزجان قیام کرد و شهید شد و شهیدانی چون «نفس زکیّه» و «شهید فخّ» از علویانی بودند که بر ضدّ خلافت قیام کردند. موضع ائمه(ع) نسبت به نهضت‌های آنان چندان جانبدارانه نبود، چون شرایط را برای قیام مسلّحانه مناسب و مساعد نمی‌دیدند. پس از روی کار آمدن عباسیان، گرایش به علویان در ایران افزایش یافت و نخستین حکومت شیعی توسّط علویان در منطقۀ طبرستان ایران در سال ۲۵۰ ق پدید آمد و کسانی همچون: داعی صغیر، داعی کبیر، اطروش، ناصر کبیر و... حکومت کردند. آنان شیعه بودند (هرچند عده‌ای ایشان را زیدی مذهب می‌دانند) و بر احیای ارزش‌های دینی پای می‌فشردند.^[۳] علویان یا نصیریّه، نام فرقه‌ای است که در مناطقی از سوریه به سر می‌برند و حاکمان دولت سوریه هم از آنان شمرده می‌شوند^[۴].

جستارهای وابسته

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ غدیر

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۷.
↑ لغت‌نامه، دهخدا، ج ۱۰ ص۱۴۲۰۲
↑ در این زمینه ر. ک: «علویان طبرستان»، بهاء الدین قهرمانی نژاد، «علویان طبرستان»، ابو الفتح حکیمیان
↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۷.

[1] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۷.

[2] لغت‌نامه، دهخدا، ج ۱۰ ص۱۴۲۰۲

[3] در این زمینه ر. ک: «علویان طبرستان»، بهاء الدین قهرمانی نژاد، «علویان طبرستان»، ابو الفتح حکیمیان

[4] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 ==مقدمه==
-*اصطلاحا فرزندانی از [[امام علی|علی بن ابی طالب]] که از [[نسل]] پنج پسر او ([[امام حسن]]، [[امام حسین]]، [[عباس]]، [[محمد حنفیه]] و [[عمر اطرف]]) باشند، علویان نامیده می‌شوند.<ref>لغت‌نامه، دهخدا، ج ۱۰ ص ۱۴۲۰۲</ref> [[سادات علوی]]، در دورۀ [[امویان]] و [[عباسیان]]، هم تحت تعقیب و [[آزار]] [[حکّام]] بودند، هم علیه حکومت‌های [[جور]] [[مبارزه]] می‌کردند. [[زید بن علی]] در زمان [[هشام بن عبد الملک]] [[قیام]] کرد و به [[شهادت]] رسید، پسرش [[یحیی بن زید]] در [[خراسان]] و جوزجان [[قیام]] کرد و [[شهید]] شد و شهیدانی چون "نفس زکیّه" و "[[شهید]] فخّ" از علویانی بودند که بر ضدّ [[خلافت]] [[قیام]] کردند. موضع [[ائمه]]{{عم}} نسبت به نهضت‌های آنان چندان جانبدارانه نبود، چون شرایط را برای [[قیام]] مسلّحانه مناسب و مساعد نمی‌دیدند. پس از روی کار آمدن [[عباسیان]]، [[گرایش]] به علویان در [[ایران]] افزایش یافت و نخستین [[حکومت]] [[شیعی]] توسّط علویان در منطقۀ [[طبرستان]] [[ایران]] در سال ۲۵۰ ق پدید آمد و کسانی همچون [[داعی]] صغیر، [[داعی]] کبیر، اطروش، [[ناصر]] کبیر و... [[حکومت]] کردند. آنان [[شیعه]] بودند (هرچند عده‌ای ایشان را [[زیدی]] [[مذهب]] می‌دانند) و بر [[احیای ارزش‌های دینی]] پای می‌فشردند.<ref> در این زمینه ر. ک: «علویان طبرستان»، بهاء الدین قهرمانی نژاد، «علویان طبرستان»، ابو الفتح حکیمیان</ref> علویان یا نصیریّه، نام فرقه‌ای است که در مناطقی از [[سوریه]] به سر می‌برند و [[حاکمان]] [[دولت]] [[سوریه]] هم از آنان شمرده می‌شوند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۹۷.</ref>.
+*اصطلاحا فرزندانی از [[علی بن ابی طالب]] که از [[نسل]] پنج پسر او ([[امام حسن]]، [[امام حسین]]، [[عباس]]، [[محمد حنفیه]] و [[عمر اطرف]]) باشند، [[علویان]] نامیده می‌شوند.<ref>لغت‌نامه، دهخدا، ج ۱۰ ص۱۴۲۰۲</ref> [[سادات علوی]]، در دورۀ [[امویان]] و [[عباسیان]]، هم تحت تعقیب و [[آزار]] [[حکّام]] بودند، هم علیه [[حکومت‌های جور]] [[مبارزه]] می‌کردند. [[زید بن علی]] در [[زمان]] [[هشام بن عبد الملک]] [[قیام]] کرد و به [[شهادت]] رسید، پسرش [[یحیی بن زید]] در [[خراسان]] و جوزجان قیام کرد و [[شهید]] شد و شهیدانی چون «[[نفس زکیّه]]» و «[[شهید فخّ]]» از علویانی بودند که بر ضدّ [[خلافت]] قیام کردند. موضع [[ائمه]]{{عم}} نسبت به نهضت‌های آنان چندان جانبدارانه نبود، چون شرایط را برای قیام مسلّحانه مناسب و مساعد نمی‌دیدند. پس از روی کار آمدن عباسیان، [[گرایش]] به علویان در [[ایران]] افزایش یافت و نخستین [[حکومت شیعی]] توسّط علویان در منطقۀ [[طبرستان]] ایران در [[سال ۲۵۰ ق]] پدید آمد و کسانی همچون: [[داعی صغیر]]، [[داعی کبیر]]، [[اطروش]]، [[ناصر کبیر]] و... حکومت کردند. آنان [[شیعه]] بودند (هرچند عده‌ای ایشان را [[زیدی]] [[مذهب]] می‌دانند) و بر [[احیای ارزش‌های دینی]] پای می‌فشردند.<ref> در این زمینه ر. ک: «علویان طبرستان»، بهاء الدین قهرمانی نژاد، «[[علویان طبرستان]]»، ابو الفتح حکیمیان</ref> علویان یا نصیریّه، نام فرقه‌ای است که در مناطقی از [[سوریه]] به سر می‌برند و [[حاکمان]] [[دولت سوریه]] هم از آنان شمرده می‌شوند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۹۷.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==