الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۲

حرم کاظمین

امام جواد (ع) نهمین پیشوای مسلمانان در سال ۱۹۵ هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود. پدر ارجمندش امام رضا (ع) و مادرش خیزران سبیکه بود که از نظر فضایل اخلاقی در درجه والایی قرار داشت و از برترین زنان زمان خود بوده است. از القاب مشهور امام نهم(ع)، جواد و تقی و کنیه گرامی‌اش ابو جعفر ثانی است.

امام محمد تقی (ع) همانند دیگر امامان معصوم (ع) در خصال نیک و اخلاق پسندیده همچون جد خویش، پیامبر اسلام (ص) بود فروتنی امام محمد تقی (ع) از صفات برجسته اوست. جود و بخشش او زبانزد همه بود و امروزه نیز آن امام (ع) را بدین صفت می‌شناسند و بدین روی از القاب مشهورش "جواد الائمه" است.

امام جواد(ع) در ۸ سالگی به امامت رسید و مدت امامت او حدود ۱۷ سال بوده است. از امام رضا (ع) نقل شده است که به صراحت فرزند گرامی خویش را به وصایت و امامت خوانده است. افزون بر این، برتری آشکار آن حضرت بر مردم روزگار خویش دلیلی دیگر بر امامت اوست.

امام محمد تقی (ع) از سال ۲۰۳ تا ۲۲۰ ه. امامت کرد. خلفای معاصر آن امام همام (ع) عبارت‌اند از: مأمون و معتصم. مأمون، خلیفه عباسی چون از نفوذ باطنی و معنوی او در میان مردم بیمناک بود، آن حضرت را تحت مراقبت خویش گرفت و از همین رو دخترش را به ازدواج حضرت جواد(ع) درآورد، تا یک مراقب دائمی و خانگی نسبت به او داشته باشد.

مهم‌ترین برنامه امامت امام جواد (ع) ادامه راه پدر و پیگیری برنامه‌های ایشان برای گسترش مذهب تشیع و هدایت امت بود. با حضور امام (ع) در مدینه، فقیهان و عالمان بسیاری پیرامونشان گرد آمدند و از محضر ایشان کسب فیض کردند.

امام جواد(ع) نخستین امام از دوازده امام شیعه بود که در خردسالی به امامت رسید. برخی این موضوع را به عنوان شبهه مطرح ساخته و کوشیده‌اند مسئله امامت ایشان را به ابهام بکشانند. دلایلی در رد این شبهه بیان شده است:

ایمان به خدا مستلزم آن است که آدمی به این نیز ایمان آوَرَد که همه افعال خداوند از روی مصلحت است و باید بی چون و چرا به آن تن در داد. خداوند، قادر و حکیم است و بنابر مصلحت، بنده برگزیده خویش را در خردسالی به امامت رسانده است و این هیچ تناقضی در پی ندارد و امر محالی با خود نمی‌آورد.
بنابر نص قرآن، حضرت عیسی (ع) و یحیی (ع) در خردسالی به نبوت رسیده‌اند.
در تاریخ اسلام، نمونه‌هایی در دست است که مسئولیت‌هایی بزرگ و کارهایی سترگ به خردسالان سپرده شده است؛ مانند بیعت امام علی (ع) با پیامبر اسلام (ص) در کودکی، نقش داشتن امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در ماجرای مباهله و نیز گواهی آنان در ماجرای فدک نزد خلیفه اول.

پس از مأمون، معتصم خلیفه شد و همسر امام را تحریک کرد تا حضرت جواد(ع) را مسموم کند و به شهادت برساند.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''[[عصمت امام|عصمت امام]]''' صفتی درونی و شرطی لازم برای اعطای [[مقام امامت]] از طرف [[خداوند]] به [[امام]] است. یکی از اعتقادات [[شیعه]] دربارۀ [[پیامبران]] و [[امامان]]{{عم}}، مصونیت آنها از هرگونه [[گناه]]، [[خطا]]، [[اشتباه]] و [[نسیان]] است چرا که [[حجت‌های الهی]]، هادیان [[بشر]] و [[پیشوایان]] مردمند و [[هادی]] بودن [[امامان]] به معنای لزوم اقتدای به آنها در همه امور است، از این رو ائمۀ [[هدی]]{{ع}} باید مصون از هر خطا، اشتباه و گناهی باشند که این همان عصمت است. از منظر [[امامیه]] عصمت، لطفی از [[الطاف الهی]] است که فارغ از هرگونه [[اجبار]]، انسان معصوم را به [[طاعت خدا]] نزدیک و از معصیت‌ها دور می‌کند.
+[[پرونده:حرم کاظمین. jpg|175px|بی‌قاب|چپ|جایگزین=حرم کاظمین|حرم کاظمین|پیوند= امام جواد علیه‌السلام]]
+'''[[امام جواد|امام جواد]] {{ع}}''' نهمین پیشوای [[مسلمانان]] در سال ۱۹۵ هجری در [[شهر]] [[مدینه]] دیده به [[جهان]] گشود. پدر ارجمندش [[امام رضا]] {{ع}} و مادرش [[خیزران سبیکه]] بود که از نظر [[فضایل اخلاقی]] در درجه والایی قرار داشت و از [[برترین]] [[زنان]] زمان خود بوده است. از القاب مشهور امام نهم{{ع}}، جواد و تقی و کنیه گرامی‌اش [[ابو جعفر ثانی]] است.
-در مورد منشأ یا همان موجبات [[عصمت]] دیدگاه‌های مختلفی مطرح شده است مانند اینکه بسیاری از اندیشمندان [[اسلامی]]، علت و [[منشأ عصمت]] را نوعی خاصّ از علم و [[آگاهی]] می‏دانند، به این بیان که وجود علم [[قطعی]] و تام نسبت به [[خدای متعال]] و یا [[علم]] تامّ نسبت به [[حقیقت]] [[معاصی]] و [[طاعات]] در نفس [[معصومان]]، موجب پیدایش صفت [[عصمت]] در ایشان می‌گردد و یا اینکه عده‌ای عصمت را معلول علم و اراده معصومان دانسته‌اند. منتها استوراترین دیدگاه در باب «[[منشأ عصمت]]»، «[[علم خاص]]» است.
+[[امام محمد تقی]] {{ع}} همانند دیگر [[امامان معصوم]] {{عم}} در خصال نیک و [[اخلاق پسندیده]] همچون جد خویش، [[پیامبر اسلام]] {{صل}} بود [[فروتنی]] [[امام محمد تقی]] {{ع}} از صفات برجسته اوست. [[جود]] و [[بخشش]] او زبانزد همه بود و امروزه نیز آن [[امام]] {{ع}} را بدین صفت می‌شناسند و بدین روی از [[القاب]] مشهورش "[[جواد الائمه]]" است.
-دانشمندان جهت [[اثبات عصمت امام]] به [[ادله]]‌ای تمسک کرده‌اند. این ادله را می‌توان به دو دسته [[عقلی]] و [[نقلی]] تقسیم کرد:
+[[امام جواد]]{{ع}} در ۸ سالگی به [[امامت]] رسید و مدت [[امامت]] او حدود ۱۷ سال بوده است. از [[امام رضا]] {{ع}} نقل شده است که به صراحت [[فرزند]] گرامی خویش را به [[وصایت]] و [[امامت]] خوانده است. افزون بر این، [[برتری]] آشکار آن حضرت بر [[مردم]] روزگار خویش دلیلی دیگر بر [[امامت]] اوست.
-#ادله عقلی: براهین عقلی [[اثبات عصمت امام]] عبارت‌اند از:
-##برهان وجوب اطاعت از امام: اگر از [[امام]] [[خطا]] سر بزند، مخالفت و [[انکار]] او [[واجب]] خواهد بود و این با [[دستور خداوند]] بر اطاعت از او مغایرت دارد: {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ}}.
-##[[برهان تسلسل]]: اگر [[امام]] [[معصوم]] نباشد، تسلسل به وجود می‌آید و چون تسلسل ممتنع است، لاجرم معصوم نبودن امام نیز  است، باید منزّه از همه آلودگی‌ها باشد. در غیر این صورت، [[امّت]] محتاج امامی دیگر برای [[اصلاح]] خطاهای اوّلی خواهد بود و اگر دومی هم معصوم نباشد، تسلسل لازم می‌آید که [[باطل]] است. در نتیجه، [[امامت]] بر امّت می‌باید به شخصی معصوم ختم شود".
-#[[ادله نقلی]]: ادله نقلی، مشتمل بر [[آیات]] و روایاتی است که بر عصمت دلالت می‌کنند. بارزترین آنها موارد ذیل‌اند:
-## آیات کریمه قرآن: از جمله [[آیات دال بر عصمت امام]] عبارت‌اند از: [[آیه ابتلا]]؛ [[آیه اولی الامر]]؛ [[آیه صادقین]] و [[آیه تطهیر]].
-##روایات دال بر عصمت امام: از جمله بارزترین [[روایات]] عبارت است از: [[حدیث ثقلین]]؛ [[حدیث سفینه]]؛ [[حدیث منزلت]] و ... .
-<div class="mainpage_box_more">[[عصمت امام|ادامه]]</div>
+[[امام محمد تقی]] {{ع}} از سال ۲۰۳ تا ۲۲۰ ه. [[امامت]] کرد. خلفای معاصر آن امام همام {{ع}} عبارت‌اند از: [[مأمون]] و [[معتصم]]. [[مأمون]]، [[خلیفه عباسی]] چون از نفوذ باطنی و معنوی او در میان [[مردم]] بیمناک بود، آن حضرت را تحت [[مراقبت]] خویش گرفت و از همین رو دخترش را به ازدواج [[حضرت جواد]]{{ع}} درآورد، تا یک مراقب دائمی و خانگی نسبت به او داشته باشد.
+مهم‌ترین برنامه [[امامت]] [[امام جواد]] {{ع}} ادامه راه پدر و پیگیری برنامه‌های ایشان برای گسترش [[مذهب تشیع]] و [[هدایت]] [[امت]] بود. با حضور امام {{ع}} در [[مدینه]]، [[فقیهان]] و [[عالمان]] بسیاری پیرامونشان گرد آمدند و از محضر ایشان کسب فیض کردند.
+امام جواد{{ع}} نخستین [[امام]] از [[دوازده امام]] [[شیعه]] بود که در خردسالی به [[امامت]] رسید. برخی این موضوع را به عنوان [[شبهه]] مطرح ساخته و کوشیده‌اند مسئله [[امامت]] ایشان را به ابهام بکشانند. دلایلی در رد این شبهه بیان شده است:
+#[[ایمان]] به [[خدا]] مستلزم آن است که [[آدمی]] به این نیز [[ایمان]] آوَرَد که همه [[افعال خداوند]] از روی [[مصلحت]] است و باید بی چون و چرا به آن تن در داد. [[خداوند]]، قادر و [[حکیم]] است و بنابر [[مصلحت]]، بنده برگزیده خویش را در خردسالی به [[امامت]] رسانده است و این هیچ تناقضی در پی ندارد و امر محالی با خود نمی‌آورد.
+#بنابر [[نص]] [[قرآن]]، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و یحیی {{ع}} در خردسالی به [[نبوت]] رسیده‌اند.
+#در تاریخ اسلام، نمونه‌هایی در دست است که مسئولیت‌هایی بزرگ و کارهایی سترگ به خردسالان سپرده شده است؛ مانند [[بیعت]] [[امام علی]] {{ع}} با [[پیامبر اسلام]] {{صل}} در کودکی، نقش داشتن [[امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} در ماجرای [[مباهله]] و نیز [[گواهی]] آنان در ماجرای [[فدک]] نزد [[خلیفه اول]].
+پس از [[مأمون]]، [[معتصم]] [[خلیفه]] شد و [[همسر]] [[امام]] را تحریک کرد تا [[حضرت جواد]]{{ع}} را مسموم کند و به [[شهادت]] برساند.
+<div class="mainpage_box_more">[[امام جواد علیه‌السلام|ادامه]]</div>