یوم الفصل

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

به معنای روز جدایی است و قرآن بارها از این تعبیر برای قیامت بهره برده است[۱]. برای این تعبیر قرآنی وجوهی برشمرده‌اند: جدایی حق از باطل؛ جدایی مؤمنان از کافران؛ جدایی پدر و مادر از فرزندان؛ جدایی برادر از برادر[۲]. محتمل است مراد از یوم الفصل، "روز داوری" باشد؛ زیرا چون قاضی، داوری می‌کند و حکم می‌دهد و کشمکش را پایان می‌بخشد، حکم او را "فصل" می‌خوانند؛ بدین معنا که مخاصمه را پایان داده است[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. ﴿ هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ؛ سوره صافات، آیه ۲۱؛ ﴿ إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ ؛ سوره دخان، آیه ۴۰؛ ﴿ لِيَوْمِ الْفَصْلِ وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ؛ سوره مرسلات، آیه ۱۳، ۱۴ و ﴿هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالأَوَّلِينَ؛ آیه ۳۸؛ ﴿إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ؛ سوره نبأ، آیه ۱۷.
  2. پیام قرآن‌، ۵/ ۵۶؛ تفسیر نمونه‌، ۲۶/ ۲۵.
  3. المیزان‌، ۲۰/ ۱۶۶.
  4. فرهنگ شیعه، ص ۴۸۳.