ابورافع
| اسلم | |
|---|---|
 | |
| آرامگاه | مدینه |
| محل زندگی | مدینه |
| دین | اسلام |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | ابوبکر صدیق؛ عبدالله بن مسعود؛ علی بن ابی طالب؛ عمر بن خطاب؛ ام سلمة |
| شاگردان | أبوبکر بن عبدالرحمن بن حارث بن هشام؛ أسامة بن زید بن أسلم؛ حفص بن أبی حفص سراج؛ سالم بن أبی أمیة قرشی؛ سلیمان بن مهران اعمش |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
از او با کنیه نام برده می‌شود و در نام او اختلاف است. بیشتر اهل علم، نام او را اسلم دانسته‌اند و برخی ابراهیم و برخی نام‌های دیگر. وی از چهره‌های برجسته تشیع و از پیشتازان در تألیف و تدوین و دانش و از همراهان ارجمند امام نیکان است. ابورافع، از غلامان عباس (عموی پیامبر(ص)) بود که او را به پیامبر(ص) بخشید. چون عباس، اسلام آورد و ابو رافع، خبر اسلام آوردن او را به پیامبر خدا داد، پیامبر(ص) او را آزاد کرد. ابو رافع در همه جنگ‌های پیامبر(ص) بجز بدر، شرکت کرد و پس از ایشان با استواری تمام در کنار امیر مؤمنان ایستاد و از او جدا نشد. ابو رافع از جمله راویان حدیث غدیر است. او را از نیک‌نهادان و شایستگان شیعه بر شمرده‌اند که در نبردهای علی(ع) نیز همراه او بوده است. ابو رافع، مسئول بیت المال امام(ع) در کوفه بود و دو فرزند او، عبید الله و علی، از کاتبان مولا(ع) بودند. ابو رافع، کتابی بزرگ با عنوان السنن و القضایا و الأحکام دارد که مشتمل بر ابواب مختلف فقه است و جمعی از محدثان بزرگ و از جمله فرزندان ارجمند وی آن را روایت کرده‌اند. وی، کتاب‌های دیگری با عناوین أقضیة أمیر المؤمنین، کتاب الدیات و جز آن دارد که عالمانی بر این باورند که همه اینها ابواب و فصول همان کتاب بزرگ بوده است. ابو رافع، پس از شهادت مولا(ع) همراه امام حسن مجتبی(ع) به مدینه رفت و امام حسن(ع) نیمی از خانه علی(ع) را در اختیار وی نهاد. وی، از پیامبر خدا نیز احادیثی را گزارش کرده است. برخی فوت او را در سال ۴۰ هجری ذکر کرده‌اند[۱].
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: