نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Heydari(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۰۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۰۸ توسط Heydari(بحث | مشارکتها)
«در قرآن مجید آیاتی وجود دارد که آشکارا آگاهی پیامبران و برخی از بندگان خاص خدا را از امور پنهان از حس، تصدیق میکند و هیچ فرد مسلمانی که قرآن را وحی آسمانی میداند پس از دقت در مفاد آنها، نمیتواند در این مسأله تردید داشته باشد (...):
اول: از این به بعد هیچ یک از آن کافران به وی ایمان نخواهند آورد به دلیل این که نابودی آنان را از خداوند درخواست کرد.
دوم: اگر این گروه بمانند، از نسل آنها جز بدکار و ناسپاس کسی متولد نخواهد شد. این خبر غیبی حضرت نوح(ع) را از دو راه زیر میتوان توجیه کرد:
الف):حضرت نوح(ع) بر اثر معاشرت با آن مردم از روحیات و تمایلات باطنی آنان آگاه شد و روی محاسبات شخصی یقین پیدا کرد که آنان هرگز ایمان نخواهند آورد و آگاهی او از آینده قوم خود معلول تجربه و آمیزش او با آنان بود. این توجیه مناسب مقام نبوت و رسالت شخصیتی مانند حضرت نوح(ع) نیست زیرا معنی این توجیه این است که حضرت نوح(ع) روی استنباطهای شخصی و حدس خود تکیه کرده، و بر اساس چنین حدسی برای یک جمعیت بزرگ خواهان عذاب و نیستی شده است و روشن است که هرگز نمیتوان بر اساس حدس و گمان و استنباط شخصی، درخواست نابودی یک ملّت را نمود.
از این به بعد هیچ یک از آن کافران به وی ایمان نخواهند آورد به این دلیل نابودی آنان را از خداوند درخواست کرد.
اگر این دو گروه بمانند، از نسل آنها جز بدکار و ناسپاس کسی متولد نخواهد شد.
حضرت نوح این آگاهی را از خدا آموخته بود و خداوند به اوخبر داده بود که قوم او، از این پس ایمان نخواهند آورد و اگر بمانند، از آنها جز بدکار و ناسپاس، متولد نمیشود.
به دلیل این که قرآن میفرماید: ﴿وَأُوحِيَ إِلَى نُوحٍ أَنَّهُ لَن يُؤْمِنَ مِن قَوْمِكَ إِلاَّ مَن قَدْ آمَنَ فَلاَ تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ ﴾[۶]. از این آیه برمیآید که آگاهی حضرت نوح(ع) از آینده قوم خود از راه وحی الهی بوده است و وحی یک از راههای آگاهی از غیب است»[۷].
↑«نوح گفت: پروردگارا از این کافران کسی را روی زمین باقی مگذار، زیرا آنان بندگان تو را گمراه میسازند و جز بدکار و ناسپاس از آنها به دنیا نمیآید». سوره نوح، آیه ٢۶ ٢٧.
↑«به نوح وحی شد که از قوم تو جز آنان که از پیش ایمان آوردهاند کسی هرگز ایمان نمیآورد، پس، از کارهای آنان محزون و غمگین مباش». سوره هود، آیه ٣۶.
↑ و نوح گفت: پروردگارا! از کافران هیچ کس را روی زمین بر جای مگذار.که اگر آنان را وا نهی بندگانت را گمراه میکنند و جز گنهکار بسیار ناسپاس پدید نمیآورند؛ سوره نوح، آیه: ۲۶ - ۲۷.
↑ و به نوح وحی شد که از قوم تو جز کسانی که (تا کنون) ایمان آوردهاند ایمان نخواهند آورد پس، از آنچه میکنند اندوهناک مشو!؛ سوره هود، آیه: ۳۶.